…Ես հասկացա, որ հայրենիքի զինվոր լինում են ոչ թե երկու տարով, այլ ընդմիշտ, որ հայրենիքի պաշտպանության գործում բոլորն էլ անելիք ունեն, որ զինվորը երկրի համար թիվ մեկ արժեքն է, որ զենք բռնելը տղամարդու գործ է, որ լավ ընկերներ ունենալը հարստություն է, որ բանակային ընկերությունը եղբայրություն է և անմոռաց է, որ… Որ Հայրենիքը քաղցր է, ու հայրենիքը պաշտպանելը սուրբ գործ է…

Եթե ասենք, որ ազգային բանակի զորատեսակներից ամենամարտունակը հակաօդային պաշտպանության զորքերն են, հնարավոր է՝ վիրավորենք մյուս զորատեսակների, ասենք՝ մոտոհրաձգային, հրթիռահրետանային կամ էլ զրահատանկային զորքերի զինծառայողների ինքնասիրությունը: «Մենք ինչո՞վ ենք պակաս ՀՕՊ-ի տղերքից» արդարացիորեն կասեն նրանք: Ասում եմ արդարացիորեն, որովհետև մեր երկրի փորձադաշտերն այնքան մեծ չեն, որ նրանք զորավարժությունների ժամանակ կարողանան ցուցադրել իրենց ողջ ուժն ու հնարավորությունները: Այդ ամենը նրանք կարող են անել հնարավոր պատերազմի ժամանակ, իսկ ՀՕՊ զորքերը, որ ՀԱՊԿ անդամ երկրների միացյալ հակաօդային պաշտպանության մաս են կազմում, պարբերաբար մասնակցում են համագործակցության անդամ երկրների, մասնավորապես՝ Ռուսաստանի Դաշնության ընդարձակ վարժարաններում անցկացվող զորավարժություններին, որտեղ ցույց տալով հարյուր տոկոսանոց արդյունք՝ արժանանում են խստապահանջ մասնագետների հիացմունքին, ապացուցում, որ օժտված են մարտավարամասնագիտական բարձր ունակություններով և անհրաժեշտության դեպքում կարող են հուսալիորեն պաշտպանել ՀԱՊԿ անդամ երկրների հարավային սահմանները:

Ծնվել եմ 1975թ. ԼՂՀ Մարտունու շրջանի Սպիտակաշեն գյուղում: Տասնհինգ տարեկանից գյուղի կամավորական ջոկատի կազմում մասնակցել եմ մարտական գործողություններին: Դպրոցից հետո ընդունվել եմ Արցախի պետական համալսարանն ու միաժամանակ ծառայության անցել մոտոհրաձգային գումարտակում, որը Մոնթե Մելքոնյանի հրամանատարությամբ գործող բազմաթիվ ստորաբաժանումներից մեկն էր: Հետո նրան փոխարինեց Մովսես Հակոբյանը՝ ԼՂՀ ներկայիս պաշտպանության նախարարը: Ասեմ, որ ավելի քան քսան տարիների ընթացքում զբաղեցրել եմ կրտսեր ու միջին օղակի հրամանատարական բոլոր պաշտոնները՝ դասակի, վաշտի հրամանատար, գումարտակի շտաբի պետ, օպերատիվ բաժնի սպա: Հիմա երիտասարդ զինվորների նախապատրաստական (ուսումնական) գումարտակի հրամանատարն եմ:

Փոխգնդապետ Ս. Մինասյանի հրամանատարությամբ գործող զորամասի մարտական հենակետերից մեկում կար մատուռ, կողքին՝ հուշաքար՝ նվիրված մոտակա գյուղերի զոհերի հիշատակին:
Հենակետի պատասխանատու, ավագ սերժանտ Էդգար Ապրեսյանը ժամկետային ծառայությունից հետո արդեն երկրորդ տարին է, ինչ անցել է պայմանագրային զինծառայության: Նայելով զոհվածների հուշաքարին՝ ասում է.

Որդիս` Հովհաննես Ասատրյանը, Երևանի պետական ագրարային համալսարանի առաջին կուրսն ավարտելուց հետո զորակոչվեց: Շուտով կլրանա ծառայության մեկ տարին: Ծառայում է տանկային զորամասում: Հրետանային դիվիզիոնի ինքնագնաց հրետանային կայանքի նշանառու-օպերատոր է: Աչքի է ընկել պարտաճանաչ, օրինակելի ծառայությամբ: Դեռ երդման արարողության ժամանակ ավագ եղբորը՝ Աշոտին, ասաց, որ կծառայի պատվով եւ նրա նման կշարունակի ընտանիքում ձևավորված զինվորական ավանդույթը: Եվ այդպես էլ եղավ:

ՀՀ զինված ուժերում ծառայում են տարբեր ազգային փոքրամասնությունների ներկայացուցիչներ։ Այսօր ներկայացնում ենք ազգությամբ եզդի մայոր Խդր Միրզոյանին
Մայոր Խդր Միրզոյանը ծնվել է 1983 թ. ապրիլի 8-ին, Երեւանում: Դպրոցն ավարտելուց հետո ընդունվել է Օմսկի տանկային ինժեներական ինստիտուտ: 2005 թ. նշանակվել է վաշտի սպառազինության գծով տեղակալ, այնուհետեւ՝ տանկային գումարտակի վաշտի հրամանատար, հրաձգային գումարտակի սպառազինության գծով տեղակալ: 2012 թ.-ից գնդապետ Աշոտ Ղազարյանի հրամանատարությամբ գործող զորամասի ծառայության պետն է:

Բոլորին է հայտնի, որ բանակում լավագույն տանկայինը մեր զորամասն է, իսկ ստորաբաժանումների մեջ, անցած ուսումնական տարվա և ներկայումս շարունակվող ձմեռային ուսումնական փուլի արդյունքներով, առաջատարը իմ հրամանատարությամբ գործող գումարտակն է: Պարզ է՝ զգալի է գումարտակի ներդրումը զորամասի ընդհանուր ցուցանիշների մեջ: Չեմ կարող անկեղծորեն չխոստովանել, որ հաճելի է առաջինը լինելու զգացողությունը, մանավանդ, որ դրանից ինչպես դու, այնպես էլ ամբողջ անձնակազմն է ոգևորվում ու ձգտում զարգացնելու հաջողությունը: Շատ համառոտ նշեմ, թե անցած տարում ուսումնական ծրագրով նախատեսված ինչ միջոցառումներ ենք իրականացրել և ինչ գնահատականների ենք արժանացել: