Գնդապետ Տ. Ասլիկյանը շաբաթներով տուն չի գնում. երբեմն կարճ ժամանակով, եթե իր ներկայությունը խիստ անհրաժեշտ է, մտնում է զորամասի շտաբ, հետո օրն ամբողջությամբ անցկացնում է դիվիզիոններում: Նորակառույցներում միշտ էլ ուղղել-շտկելու բան լինում է: Գնդապետը շատ ուշադիր է հատկապես դիվիզիոնների մարտական պատրաստության և ռազմական տեխնիկայի պահպանման ու շահագործման հարցերում: Իսկ մարզումները, վարժանքները մշտական են:

Փոխգնդապետ Գ. Իշխանյանը ծնունդով Մարտունու շրջանի Գիշի գյուղից է։ Միջնակարգն ավարտելուց հետո ընդունվել է Երևանի պոլիտեխնիկական ինստիտուտ և ուսմանը զուգընթաց, 1991թ. ԼՂՀ Մարտունու շրջանի ջոկատներից մեկի կազմում, մասնակցել է մի շարք ռազմական գործողությունների։ Պատերազմի ավարտից կամ ավելի ճիշտ հրադադարի հաստատումից հետո մնացել ու ծառայության է անցել նախ որպես վաշտի հրամանատար, այնուհետև՝ գումարտակի հրամանատարի տեղակալ, գումարտակի հրամանատար։ 1998թ. բարձր առաջադիմությամբ ավարտել է ակադեմիական կուրսերը, ապա եւ 2002-2004թթ. Մոսկվայի համազորային ակադեմիան։ Ծառայել է բացառապես սահմանամերձ զորամասերում։ Ամուսնացած է, ունի երկու դուստր։

2013թ. պատրաստության պլանի համաձայն` հունիս ամսին թիկունքի կրտսեր մասնագետների պատրաստման ուսումնական գումարտակի բազայի վրա անցկացվեց «ՀՀ ԶՈՒ լավագույն խոհարար» մրցույթի եզրափակիչ փուլը, որի արդյունքում առաջին տեղը շնորհվեց նյութատեխնիկական ապահովման դասակի տնտեսական ջոկի խոհարար, ժամկետային պարտադիր զինծառայող, շարքային Ռաֆայել Աշոտի Հունանյանին: Երկրորդ տեղին արժանացավ նյութական ապահովման վաշտի տնտեսական ջոկի խոհարար, պայմանագրային զինծառայող, շարքային Անահիտ Գրիգորի Հեպինյանը, երրորդ տեղը` տնտեսական դասակի ճաշարանի խոհարար, պայմանագրային զինծառայող, կրտսեր սերժանտ Մարիետա Սերգեյի Մարտիրոսյանը:

ԱՊՀ երկրների պաշտպանության նախարարների խորհրդի 2013թ. հունիսի 5-ի որոշմամբ՝ ամփոփվել են ԱՊՀ երկրների պաշտպանության նախարարների խորհրդի հիմնադրման 20-ամյակին նվիրված` «Լավագույն լրագրողական ստեղծագործություն» երկրորդ միջազգային մրցույթի արդյունքները:

Երբ փոխգնդապետ Ա.Ադամյանին խնդրեցի ներկայացնել մարտական հերթապահության մեջ իրենց լավագույն կողմերով դրսևորած այս կամ այն զինվորին, նա առանց վարանելու տվեց առաջին մոտոհրաձգային գումարտակի ջոկի գնդացրորդ, շարքային Սանասար Հակոբյանի անունը։

Ավարտված ուսումնական փուլը գնդապետ Կ. Սերոբյանի հրամանատարությամբ գործող մոտոհրաձգային զորամասի համար բավական հաջող էր: Ստորաբաժանումներն ամբողջությամբ կատարեցին ուսումնական ծրագրով նախատեսված միջոցառումները` տեսական ու գործնական պարապմունքները, ճամբարային հավաքները, մարտավարական զորավարժությունները: Զորամասի հրամանատարությունը կարևորում է հատկապես այն իրողությունը, որ թե՛ հրետանավորները և թե՛ հրաձգային ու զրահատեխնիկական գումարտակների ստորաբաժանումներն ու առանձին զինծառայողները բարձր արդյունքներ ցույց տվեցին կրակայինից, մարտավարությունից, մարտավարամասնագիտական պատրաստությունից:

-Մեր պարտքն է ծառայության մեջ աչքի ընկած ցանկացած երիտասարդ սպայի՝ լինի դասակի հրամանատար, թե վաշտի, ներկայացնել «Հայ զինվորի» ընթերցողներին,- ասացի ԱՀՏԱ գծով հրամանատարի տեղակալ, փոխգնդապետ Ա. Ադամյանին։
-Ծառայության մեջ աչքի ընկած սպա…- հարցս կրկնեց փոխգնդապետն ու ասաց: Բարեխիղճ, լավ ծառայող երիտասարդ սպաներ զորամասում շատ կան։ Անկեղծ ասած` դժվարանում եմ նրանցից որևէ մեկին առանձնացնել։
Վայրկյաններ անց նա ենթականերից մեկին խնդրեց իր մոտ կանչել վաշտի հրամանատար, կապիտան Ջ. Մկրտչյանին։
-Անցած տարի դասակը զորամասում ճանաչվել է լավագույնը, և գնդի հրամանատարը, որպես ծառայական առաջխաղացում, նրան միջնորդել է վաշտի հրամանատարի պատասխանատու պաշտոնին։