Գումարտակի սպայակազմից միայն անձնակազմի հետ տարվող աշխատանքի գծով հրամանատարի տեղակալն է, որ պատասխանատվություն է կրում զինծառայողների գաղափարադաստիարակչական, հասարակական-պետական պատրաստության, ինչպես նաև հոգևոր-մշակութային պահանջմունքների բավարարման, կարգապահության ամրապնդման, մարտական ոգու բարձրացման համար։ Մյուս սպաները և ողջ հրամանատարական կազմը՝ սկսած ջոկի հրամանատարից, վերջացրած գումարտակի հրամանատարով, հիմնականում զբաղված են ռազմական ուսուցման, այսինքն՝ առանձին զինծառայողների և ստորաբաժանումների մասնագիտական գիտելիքների ու հմտությունների զարգացման, մարտունակության բարձրացման խնդիրներով։

Բանակում ծառայելու այս տարիների ընթացքում սահմանամերձ գրեթե բոլոր զորամասերում եղել եմ։ Եղել եմ ոչ մեկ անգամ և ամեն անգամ նկատել եմ կատարված յուրաքանչյուր դրական տեղաշարժ՝ զորամասում առկա բարոյահոգեբանական մթնոլորտից մինչև մարտական հերթապահության ճշգրիտ կատարում։ Բացառություն չէ և մեր Հայրենիքի հյուսիսարևելյան սահմանները պաշտպանող այս զորամասը, որի հրամանատարությունը վստահվել է զինվորականության երիտասարդ սերնդի խոստումնալից ներկայացուցիչներից մեկին` գնդապետ Վ. Ասատրյանին։ Երիտասարդ հրամանատարը քաջ գիտակցում է, թե մարտական փառահեղ ավանդույթներ և ուղի անցած ինչ զորամասի հրամանատարություն է իրեն վստահված, զորամաս, որը անցած տարիներին ղեկավարել են հայոց զինուժի կայացման գործում անուրանալի ավանդ ունեցած զինվորականներ։

Զորքերի ծառայության եւ զինվորական ծառայության անվտանգության ապահովման վարչության բաժնի պետ, գնդապետ Արթուր Ստեփանյանը, որ մասնակցում էր ՀՀ ԶՈՒ կանոնագրքի համապատասխան հոդվածներում, որպես լրացում, վաշտի, դասակի եւ ջոկի սերժանտի պարտականություններ սահմանելու վերաբերյալ հանձնաժողովի քննարկումներին, մեզ հետ զրույցում նշեց, որ ժամկետային պարտադիր ծառայություն անցնող սերժանտները վեց ամիս վերապատրաստվում են, այնուհետեւ անցնում են ծառայության իրենց հիմնական զորամասերում եւ երկու տարին լրանալուն պես զորացրվում են, իսկ զինվորական գործը ենթադրում է երկարամյա ծառայության փորձ, ինչը թույլ է տալիս զինվորականին հստակ տիրապետել պարտականությունների յուրաքանչյուր բաղադրիչի եւ հաջողությամբ դրանք կատարել:

Գեղամ Հայրապետյանը 20 ամիս ծառայել է սահմանային զորամասում: Կրտսեր սերժանտ է: Ընդհատեց պարտադիր ծառայությունն ու ենթասպաների դպրոցում մասնակցում է սերժանտական դասընթացների: Երկու ամսից նա կստանա սերժանտի կոչում եւ պայմանագրային ծառայության կանցնի ՀՀ զինված ուժերում` որպես ջոկի հրամանատար. «Առավոտյան տողանի ժամանակ կանգնած էի շարահրապարակում, գումարտակի հրամանատարը հայտարարեց, թե ով ցանկանում է պայմանագրային սերժանտ դառնալ, մեկ քայլ առաջ գա, պահը բաց չթողեցի: Նախկինում եւս մասնակցել էի սերժանտական դասընթացների, պարտադիր ծառայության ընթացքում ջոկի հրամանատար էի, պատասխանատվություն էի կրում 7 զինվորների համար. հետեւում էի, որ խնդիրներ չունենան:

Ես հպարտությամբ կարող եմ արձանագրել, որ Ա. Խանփերյանցի անվան ռազմական ավիացիոն ինստիտուտն իր գոյության 20 տարիների ընթացքում, որը համեմատաբար քիչ ժամանակահատված է, կարողացել է դառնալ հանրապետության լավագույն կրթական օջախներից մեկը։ Միայն սույն փաստը, որ մեզ մոտ ընդունվում են բավականին բարձր՝ մեկ տեղի համար հինգից յոթ հոգի մրցույթում հաղթողները, խոսում է ավիացիոն ինստիտուտի կրթության բարձր որակի և հեղինակության մասին։ Եթե մեզ մոտ սովորելը պատիվ է, ապա շնորհիվ այն նվիրյալ զինվորական-դասախոսների, որոնք դաստիարակեցին մեր զինված ուժերի համար պիտանի սպայական կադրեր, անփոխարինելի մասնագետներ։

-Երբ բացվեց Լաչինի միջանցքը, թվաց, թե պատերազմն ավարտվեց։ Բայց ոչ, շուտով պարզվեց, որ պատերազմում նոր, ավելի ծանր փուլ է սկսվում…
Արմենը հընթացս կազմավորվող զորամասի կազմում մասնակցել է 1992-93-94թթ. գրեթե բոլոր մարտական գործողություններին։ 1994թ. ապրիլին վիրավորվել է, բուժվել և մեկ տարի անց՝ 1995թ. վերադարձել ծառայության։
Տարիների ընթացքում տարբեր պաշտոններ է զբաղեցրել։ Եղել է դասակի, վաշտի, գումարտակի հրամանատար, զորամասի հրամանատարի տեղակալ։ Վերապատրաստության դասընթացներ է անցել Ռուսաստանի Դաշնության ռազմական համալսարաններից մեկում։

Արցախյան պատերազմն ի հայտ բերեց բազմաթիվ հերոսների ու դրա հետ մեկտեղ` հերոսածին մայրերի: Կանայք, որոնց կյանքը իրենց զավակներին կորցնելուց հետո հերոսության շարունակական դաս է: Կանայք, որոնք իրենց տոկունությամբ ու ոգու արիությամբ կրթում են իրենց որդիների հերոսացմանը արժանի հետնորդների: