Փոխգնդապետ Ա. Ավանեսյանը տանկային զորամասի հրամանատարի տեղակալներից մեկն է։ Կեսգիշերին առաջարկեց միասին քայլել, ստուգել հերթապահության կատարման ընթացքը։ Երբ մոտենում էինք դիտակետերին, ես կանգնում էի հեռու, ինքը մոտենում էր առույգ հերթափոխին, խոսում ու վերադառնում։

Կրտսեր սերժանտ Էմին Լալաբեկյանը ծնվել է Վայքում, 1987-ին։ Պարտադիր զինվորական ծառայությունն անցկացրել է սահմանամերձ զորամասերից մեկում։ 2008-ից պայմանագրային զինծառայության է անցել խաղաղապահ բրիգադում՝ կապիտան Մեսրոպ Թովմասյանի հրամանատարությամբ գործող ինժեներասակրավորային վաշտում։ Կարճ ժամանակում աչքի ընկնելով իր աշխատասիրությամբ ու մասնագիտական բարձր գիտելիքներով, Էմինը սիրվեց զինակիցների ու վաշտի հրամանատարության կողմից և արդեն 2009-ին հայկական խաղաղապահ բրիգադի հետ մեկնեց Կոսովո։

Երկրորդ պաշտպանականի փոխգնդապետ Կ. Հայրապետյանի գումարտակում կան շատ ակտիվ զինվորներ, որոնք, ունենալով որոշակի շնորք կամ մասնագիտություն, միշտ իրենց ներդրումն են ունենում ինչպես ծառայության կազմակերպման, հասարակական ակտիվների, այնպես էլ խաղերի, մրցումների, համերգների կազմակերպման աշխատանքներում։ Օրինակ՝ ավագ հրաձիգ, եֆրեյտոր Դավիթ Քոչարյանը, լինելով հմուտ խոհարար, մասնավորապես՝ շաուրմայի վարպետ, հաճույքով է մասնակցում տոնական ճաշերի, հենակետերում եղած մթերքից համեղ ուտեստների պատրաստման աշխատանքներին։

Արցախի երկրորդ պաշտպանականի մասին գրելիս իզուր չմտաբերեցի Ավետիք Իսահակյանի հայտնի «Ռազմակոչ» բանաստեղծության այս տողերը։ Մարտական հերթապահություն ստանձնող զինվորները երբեք չպետք է մոռանան, որ թշնամին նենգ է ու դավադիր։ Ադրբեջանի ղեկավարությունը բանակցային գործընթացի այս փուլում առաջնագիծը լցրել է դիպուկահարներով և այնտեղ մշտական լարվածություն ստեղծելով՝ ուզում է աշխարհին համոզել, որ պատերազմը դեռ շարունակվում է, ու իրենք կարող են ակտիվ ռազմական գործողություններով կրկին տիրել Ղարաբաղին։ Պարզ է, որ այս մարտավարությունը նրանց որևէ օգուտ չի տալու, չի ազդելու բանակցային գործընթացի վրա, մանավանդ, որ Արցախի բանակի հրամանատարության ձեռնարկած հակադիպուկահարային գործողությունները լուրջ արդյունք են տալիս։

Հայ և եզդի ժողովուրդների բարեկամությունը հաղթահարել է դարերի փորձությունը, թրծվել միևնույն թշնամու դեմ պայքարում: Այսօր էլ երկու ժողովուրդների հարաբերությունները բարձր հիմքերի վրա են, ինչի վկայություններից է փետրվարի 20-ին ՀՀ ՊՆ Վ. Սարգսյանի անվան ռազմական ինստիտուտում տեղի ունեցած միջոցառումը, որը կազմակերպվել էր մարտավարամասնագիտական լսարանը եզդի ժողովրդի ազգային հերոս Ջահանգիր աղայի անունով անվանակոչելու կապակցությամբ:

Փետրվարի 23-ին լրացավ փոխգնդապետ Կ. Սեդրակյանի հրամանատարությամբ գործող զորամասի 20-ամյակը:

1993թ. հունվարի 25-ին ՀՀ պաշտպանության նախարարի հրամանով ՀՀ սահմանապահ ուժերի, տարածաշրջանի պարեկային վաշտի և ինքնապաշտպանական ջոկատներից կազմված պայմանագրային գումարտակի հիման վրա կազմավորվեց առանձին մոտոհրաձգային գունդը, իսկ փետրվարի 23-ին ստեղծվեց ԱՄՀ բրիգադը:

Հզոր ու մարտունակ է այն բանակը, որն օժտված է բարոյահոգեբանական բարձր հատկանիշներով, ունի գերազանց մարտական պատրաստականություն ու վայելում է հարազատ ժողովրդի սերն ու աջակցությունը։ Արցախում երբ խոսք է գնում հնարավոր պատերազմի մասին, բոլորից նույն բանն ես լսում՝ գնալու ենք կռվենք, բա ի՞նչ ենք անելու, կռիվը չի պրծել։ Էս ջահել զինվորներին հո չենք թողնելու մենակ, առանց մեզ ո՞նց կլինի… Զգում ես, որ «պաշտպանության բանակ»-ը հարաբերական հասկացողություն է։ Այստեղ բոլորն են իրենց հայրենիքի պաշտպան, զինվոր զգում, ու առաջին հերթին այդ միասնությունն է բազմապատկում բանակի մարտունակությունը։