Համեմատելով այս զորակոչին զորամասերը համալրած նորակոչիկների որակական հատկանիշները նախկինում նույն զորամասերի երիտասարդ համալրման տվյալների հետ՝ վստահորեն կարելի է ասել, որ ներկա զորակոչն էականորեն տարբերվում է բոլոր նախորդներից, այսինքն՝ որակական համամասնությունը բոլոր զորամասերի միջև պահպանվում է։ Հարցի վերաբերյալ իրենց գոհունակությունն են հայտնում նաև զորամասերի հրամանատարները, ուսումնական գումարտակների նորակոչիկների հետ աշխատող սպաները։ Զորամասում երիտասարդ զինվորների հետ տարվող աշխատանքները ղեկավարում է մայոր Կ. Սիմոնյանը։ Նա այս գործում բավական փորձառու է։ Նրան օգնում են մայոր Ա. Մելքոնյանը, ավագ լեյտենանտներ Ն. Հախվերդյանը, Ս. Ստեփանյանը և լեյտենանտ Վ. Փարվանյանը։

Հայոց բանակում հայազգի երիտասարդների կողքին բարեխղճորեն և նվիրված ծառայում են նաև այլազգի երիտասարդներ, որոնք ճակատագրի բերումով հայտնվել են Հայաստանում, դարձել Հայաստանի Հանրապետության քաղաքացիներ։ Եվ հայազգի իրենց հասակակիցների կողքին իրենց պարտքն են կատարում հայրենիքի հանդեպ։

ՀՀ ՊՆ «Հայ զինվոր» պաշտոնաթերթը հայտարարում է լուսանկարչական աշխատանքների մրցույթ «Ես ժայռի նման կանգնած եմ ամուր» թեմայով։
Լավագույն աշխատանքները կտպագրվեն շաբաթաթերթում եւ կխրախուսվեն խմբագրության կողմից։
Ներկայացվող լուսանկարների չափսերը պետք է լինեն ոչ պակաս 10×15 սմ-ից։
Աշխատանքներն ընդունվում են մինչեւ 2012թ. սեպտեմբերի 30-ը։
Ուղարկել հետեւյալ հասցեով՝ Երեւան, Մոսկովյան 5 կամ hayzinvor@mil.am

Հովհաննես Ղուկասյանը ծնողների միակ երեխան է: Ծնվել եւ մեծացել է Երեւանում: Ընտանիքում միշտ հետեւել են, որ առողջ ապրելակերպ վարի, ուստի Հայաստանում մեծ մասսայականություն վայելող մարզաձեւերով` ձյուդոյով եւ սամբոյով զբաղվել սկսեց վաղ հասակից: Հովհաննեսի համոզմամբ` այդ մարզաձեւերը կոփում են երիտասարդին, դարձնում ավելի կազմակերպված, պարտաճանաչ, համբերատար և դիմացկուն: Ծնողները վստահ էին, որ ձեռք բերած կամային հատկություններն ու նվաճված հաղթանակները (Հայաստանի 2010 թ ձյուդոյի չեմպիոն է, Հայաստանի բաց առաջնության ժամանակ գերծանր քաշային կարգում զբաղեցրել է առաջին տեղը) հետագա մեծ հաջողությունների սկիզբն են։ Նրանք երազում էին, որ իրենց որդին միջազգային ճանաչում եւ վարպետի կոչում ձեռք բերի:

«Հայ զինվոր» թերթի առաջին համարները թերթելիս ուշադրությունս գրավեց մի տպավորիչ լուսանկար՝ ազատամարտիկը գրկել է զինվորական համազգեստով մի փոքրիկի։ Այդ նկարն արվել էր մեր բանակի կազմավորման-ձևավորման սկզբնական օրերին, ու ես ակամա զուգահեռ անցկացրի լուսանկարի այդ փոքրիկի ու մեր բանակի միջև. նրանք գրեթե հասակակիցներ են։ Իսկապես որքա՜ն արագ է թռչում ժամանակը. ասես երեկ լիներ, երբ կամավորական ջոկատներում կռվող խենթ ու նվիրյալ տղաների ջանքերով ստեղծվեց մեր բանակը։ Բանակի անցած փառահեղ, բայց դժվարին, կորուստներով լի ճանապարհը մտաբերեցի…

Սահմանի պահպանություն իրականացնող զորամասի խնդիրները չես համեմատի թիկունքում տեղակայված և միմիայն մարտական պատրաստությամբ զբաղվող զորամասի խնդիրների հետ։ Զինվորը կամ ստորաբաժանումը, որը հայրենիք է պաշտպանում, պարտավոր է ունենալ անհրաժեշտ մարտական ու բարոյահոգեբանական պատրաստություն, ինչպես նաև՝ գիտելիք ու փորձ մարտավարությունից։ Իսկ թե ինչ արժե մարտական տագնապով ժամանակին առաջնագիծ կամ նշանակված վայր հասնելը, դժվար է ասել։ Ռազմական գործողությունների արագությունն ու ճշտությունն այստեղ պարզապես հայրենի հողի արժեքն ունի…

Մարտական պատրաստությունը զինված ուժերի գլխավոր խնդիրն է, ամենօրյա գործունեության անբաժանելի մասը, առանցքը, որի շուրջը կառուցվում է զինվորական առօրյան: Այն իրականացվում է տարբեր եղանակներով: Զինված ուժերում գործընթացն իրականացվում է ամառային և ձմեռային ուսումնական փուլերի ընթացքում, կարճատև դադարի ընթացքում ստորաբաժանումները քննություններ են հանձնում, որոնց արդյունքներից էլ պարզ է դառնում` ինչքանով էր արդյունավետ սպաների աշխատանքը, որ զինվորն է առավել լավ տիրապետում իր մասնագիտությանը: Ե՛վ ձեռքբերումները, և՛ բացթողումները հաշվի առնելով` զորքերում նախապատրաստվում են նոր ուսումնական փուլին: Ձևավորված ավանդույթի համաձայն` այն սկսվում է ուսումնական տագնապով: