Ազգային բանակ
Մեր գյուղը Լճաշենն է: Մի կողմից Սևանն է օղակում շենը, մյուս կողմից՝ լեռները: Փակում եմ աչքերս ու տեսնում Սևանի անծայրածիր-կապույտ ազատությունն ու ծաղկած-գույնզգույն լեռների հպարտությունը: Հպարտություն ու ազատություն. այս երկու բառերն այնքան բնորոշ են լճաշենցիներին: Գյուղը հին է: Երկրաբանները երբեք ձեռնունայն չեն հեռանում այստեղից, երբ փորփրում են անցյալը: Պատմության թանգարանի ոսկե գորտն ու սայլը մեր գյուղում են գտել, ավելի ճիշտ՝ պապիս տան բակում: Այստեղ պատմությունը շնչում է կողքիդ, ու քո անցյալը ներկա է մշտապես:
Ենթասպա Նարինե Աբգարյանը ռազմական ոստիկան է: Ավարտել է Ավետիք Մկրտչյանի անվան տնտեսաիրավագիտական համալսարանը: Սակայն մեծ էր սերը զինվորական ծառայության հանդեպ, ու 2020 թվականից նա զինված ուժերում է:
Բժիշկ Մխիթար Հարությունյանն օրեր առաջ է վերադարձել 25-օրյա վարժական հավաքներից: Նվիրված ծառայության համար հրամանատարությունը նրան խրախուսել է պատվոգրով: Մխիթարը կիսվում է հավաքների մասին իր տպավորություններով:
Վայոց ձորի Արփի գյուղում են ապրում Լուսինե և Շահեն Սարգսյանները: Չորս արու զավակ ունեն, չորսն էլ՝ ուշիմ, աշխատասեր, ազնիվ ու շիտակ, մեծի հարգն իմացող, մեծի հոգսը կիսող. այսպես են բնութագրում համագյուղացիները տղաներին:
Տավուշի մարզի Վերին Կարմիրաղբյուր գյուղը փռված է յոթ բլուրների վրա. լանջերից մինչև գագաթ տներ ու այգիներ են: Ծառերը փթթել են՝ հոնի դեղին ծաղիկներն ու վարդագույն դեղձենիները, սպիտակ ծիրանենիները, տանձենիներն ու խնձորենիները…
Ապրիլի 11-ին հանրապետության հարավարևմտյան սահմանագոտում էինք, երբ լուր ստացանք Սյունիքում տեղի ունեցած սահմանային միջադեպի մասին։
Վերջապես ինքնաթիռն օդ բարձրացավ: Մի քանի ժամից տանը կլինի: Քանի կացարան ուզում ես, ունեցիր՝ մեծ, շքեղ, աշխարհի ամենահարուստ ու գեղեցիկ երկրներում… տունը մեկն է: Այն, որ քո հողի վրա է՝ քո հայրենիքում:
