Շուրջ յոթ տարվա վաղեմություն ունեցող այս լուսանկարում պատանի երկրապահ Արսենն է. եղբոր զինվորական երդման արարողությանն է մասնակցում և ինքն էլ Հայրենիքին ծառայելու խոստում է տալիս:

-Բժշկական համալսարանն ավարտելուց հետո ծառայության եմ անցել ՊՆ կենտրոնական պոլիկլինիկայում ու մինչ օրս՝ 21 տարի, աշխատում եմ նույն կառույցում,- ասում է զինվորական բժշկուհի, մայոր Լարիսա Բարեղամյանը, ու ես տալիս եմ հենց այն հարցը, որ այդ պահին ծագում է գլխիս մեջ:

Բարձունքների խրամատները փորվել են դեռևս Արցախյան առաջին պատերազմի տարիներին, երբ հանրապետության հյուսիսարևելյան սահմանի այս հատվածում սկսվեցին առաջին զինված ընդհարումները։

Օրերս զորամասերից մեկի լսարաններում, վարժադաշտում, ֆիզպատրաստության ավանում ու հրաձգարանում ուսումնական փուլի ավարտական ստուգարքներ հանձնեցին զորամասի ժամկետային զինծառայողները։

Սահմանամերձ Ագարակ համայնքում հասակ առած Հովհաննեսը փոքրուց վճռել էր՝ համալրելու է հայրենիքի պաշտպանների շարքերն ու շարունակելու է իր ազատամարտիկ, այնուհետև նաև հայոց բանակի սպա հոր առաքելությունը։

Ճանապարհը տանում է դեպի հարավային սահմանագոտի։ Հենակետերից մեկում ուժեղացված ծառայություն է իրականացնում կապիտան Արման Մկրտչյանի հրամանատարությամբ գործող դասակը:

ԶՈՒ բոլոր ուսումնական զորամասերում պատրաստվում են քննություններին։ Վաղուց արդեն տեսական դասերը փոխարինվել են գործնական պարապմունքներով ու հիմա՝ ուսումնական փուլի ավարտին, քննություններից առաջ վերջին շտկումներն են արվում։