Ազգային բանակ
Բարձրահասակ, խարտյաշ ու կապուտաչ զինվորն ակնհայտորեն ավելի է ձգվել, ամրացել: Աչքերում անզուսպ կարոտն է ու անհամբեր, մանկական չարաճճի ժպիտը. անակնկալ է պատրաստում: Ինն ամիս տևած երկար ու ձիգ բաժանումից հետո մոր՝ Զարուհու հետ առաջին հանդիպումն է լինելու: Զինվորն արձակուրդ է եկել…
Մեր հայրենիքի պաշտպանները շարունակում են իրենց սրբազան առաքելությունը՝ ամրապնդել հայրենիքի բնագծերի պաշտպանությունը: Թեև ռազմական գործողությունները դադարեցված են, սակայն նրանք չեն մոռանում ռազմի դաշտում տեղի ունեցած իրադարձությունները: Մեր տղաները համեստությամբ են խոսում իրենց տված կռվի, իրենց կատարած սխրագործությունների մասին:
Դավիթը մեր այն զինվորներից է, որին վիճակվեց անմիջական ու ակտիվ մասնակցություն ունենալ պատերազմ կոչված արհավիրքին: Ժամկետային ծառայության անցնելուց ամիսներ անց հրամանատարությունը, գնահատելով երիտասարդի ֆիզիկական ու կամային տվյալները, նրան հատուկ նշանակության զորքեր տեղափոխեց, որի շարքերում էլ մինչև այժմ ծառայում է:
Ճակատագիրը կյանք է մաշում։ Նրա հետ չորս օր անհանգիստ նստած սպասում ենք, որ մի բան կլինի ու շուտ կավարտվի նախորդի պես։
Լեյտենանտ Գրիշա Աղաբեկի Հարությունյանը հմտորեն ղեկավարել է դասակի գործողությունները, ոչնչացրել հակառակորդի մեկ տանկ և քառասուն զինվորականների:
Պատերազմի ժամանակ թշնամու գրոհող ստորաբաժանումները և կրակային միջոցները ոչնչացնելիս մարտական բարձր ունակություններով աչքի են ընկել մայորներ՝ Դավիթ Մկրտումյանը, Գևորգ Սիմոնյանը, կապիտան Նարեկ Հովսեփյանը, ավագ լեյտենանտ Գրիգոր Կարապետյանը, լեյտենանտ Արմեն Հարությունյանը, սերժանտներ՝ Նորայր Հայրապետյանը, Մուրադ Աղայանն ու շարքային Դավիթ Դավթյանը:
Հակոբ Հարությունյանը Արմավիրի մարզի Մյասնիկյան գյուղից է, մեկը մերօրյա հերոսներից, կռվել է ամենաթեժ հատվածներում, աչքի ընկել անօրինակ սխրանքներով:
