Մարտի 21-ին Քաշաթաղի շրջանի Աղաձոր գյուղում ՓԱՌՔՈՎ հայրենի հողին հանձնեցինք մարտի 19-ին իրենց կյանքի գնով հայրենի սահմաններն անառիկ պահած քաջորդիներից Հակոբ Խաչատրյանին: Աղաձորում հանգստարանի հիմք դրվեց արծիվ-քաջորդու Սուրբ մարմնով: Հակոբենց ընտանիքը 2010 թվականին է բնակություն հաստատել Աղաձորում: Հակոբը սովորել է գյուղի միջնակարգ դպրոցում: Առանձնակի սեր ուներ պատմություն առարկայի հանդեպ, և պատահական չէ, որ միջնակարգն ավարտելուց հետո ընդունվեց Երևանի Խ. Աբովյանի անվ. մանկավարժական համալսարանի պատմության ֆակուլտետ: Սովորելուն զուգահեռ մարզվում էր ձյուդոյով. «Լավ մարզվեմ, որ բանակում չխեղճանամ»: 2014թ. ամռանը զորակոչվեց հայոց բանակ…

Անցած տարեվերջին ՀՀ Նախագահը հրամանագիր ստորագրեց ՀՀ գլխավոր ռազմական տեսչության պետի առաջին տեղակալ, գեներալ-լեյտենանտ Լեոնիդ Մարտիրոսովին զբաղեցրած պաշտոնից ազատելու մասին: Կյանքի 75 տարին բոլորած գեներալն անցավ վաստակած հանգստի: Օրեր անց պաշտպանության նախարարության վարչական համալիրում կոլեգիայի նիստի ժամանակ պաշտպանության նախարար Սեյրան Օհանյանը շնորհակալություն հայտնեց գեներալին երկարամյա բարեխիղճ ծառայության համար, ապա արժանին մատուցելով նրա վաստակին՝ պարգեւատրեց թանկարժեք նվերով:

Մայոր Հակոբ Սարգսյանի ծառայությունը հիմնականում անցել է սահմանամերձ զորամասերում, որտեղ նա եղել է դասակի, վաշտի հրամանատար և մեծ փորձ է կուտակել առաջնագծի, մարտական հենակետերում ծառայությունը կազմակերպելու ուղղությամբ: Այժմ նա փոխգնդապետ Ս. Պողոսյանի հրամանատարությամբ գործող զորամասի գումարտակներից մեկի հրամանատարի տեղակալն է, իսկ գումարտակի առջև դրված գլխավոր խնդիրը մեր երկրի պետական սահմանի անհանգիստ մի հատվածի պահպանությունն է:

Ես մտնում եմ վաստակավոր նկարիչ Լեւոն Մանասերյանի աշխատասենյակը եւ մոռանում եմ` ինչի համար եմ եկել. ամենուր գույներ են, գույներ, գույներ… դեմ դիմաց` պատին, մեր գյուղի լերկ բլուրներն են` խանձված, արեւագույն: Ես հոտոտում եմ օդը, ու այրվող խաշամի բույրը դիպչում է ռունգերիս: 90-ամյա նկարիչը ժպտում է: Հանկարծ արթնանում է մի պատկեր (պատին, թե գլխիս մեջ է նկարվում)` մայրս փոցխով հավաքում է դարչնագույն խաշամն ու այրում: Ծուխը… արեւը` այգու վրա… մորս ծաղկավոր զգեստը… ծիրանենուց կախված ճոճս… այրվող խաշամի ճրթճրթոցը… Նկարչի դիմաց կիսավարտ նկար կա: Կին: Ես ծանոթ եմ Լեւոն Մանասերյանի «կանանց»` նուրբ, անիրական, թափանցիկ, սիրո պես անմարմին, անբռնելի: Այս մեկն ուրիշ է:…

«Եվրատեսիլ-2015» միջազգային փառատոնին Հայաստանը կներկայանա «Don’t deny»՝ «Մի՛ ժխտիր» երգով, որը կկատարի «Genealogy» խումբը: Երաժշտության հեղինակը կոմպոզիտոր Արմեն Մարտիրոսյանն է, իսկ խոսքերի հեղինակը՝ Իննա Մկրտչյանը: Խումբը խորհրդանշում է անմոռուկը, եւ ներկայացված են բոլոր 5 աշխարհամասերը:

Իրիկնամուտի արևն առնում էր գագաթների արծաթը և հազարապատիկ անդրադարձնելով ցանում էր ձորի մեջ: Այդ կրքոտ ու խենթ անդրադարձից ցավում էին Հրանտի աչքերը: Ցավում ու արցունքոտվում էին, բայց նա բանի տեղ չէր դնում: Ի՞նչ աներ, ձյունն էլ, արևն էլ Աստծո տվածն էին: Հրանտի կարծիքով՝ Աստված աշխարհն ստեղծել է ապրելու համար, իսկ առանց ձմռան այս իրիկնամուտի աշխարհում հաստատ ինչ-որ բան պակաս պիտի լիներ:

Թյուրքական մեծ պետություն՝ արևելքից արևմուտք ձգվող կամ հակառակը, ստեղծելու երազանքը թյուրքերին հանգիստ չի տալիս մինչ օրս: Պանթուրքիստական նրանց նկրտումները, իսկապես որ, սահման չեն ճանաչում: Թեկուզև՝ հենց մեր հարևան Իրանի դեպքում: