Ռաֆայելի այցն անակնկալ էր։ Մտել է իմ աշխատասենյակն ու ժպտում է հազար տարվա ծանոթի պես։ Ուշադիր նայում եմ դեմքին, ճիգ եմ անում հիշելու։ Գեղեցիկ տղա է, նուրբ, բայց անծանոթ դիմագծերով։ Իսկ աչքերը կապույտ-կապույտ են։

Հայաստանում լեռնային կենարար կլիմայով եւ հարուստ բուսականությամբ առողջավայրերը քիչ չեն: Դրանցից մեկն էլ ՊՆ ենթակայությամբ գործող Դիլիջանի «Լեռնային Հայաստան» հանգստյան տուն-առողջարանն է: Այստեղ տարվա ցանկացած եղանակ իր առանձնահատուկ հմայքն ունի: Հանգստացողներին գրավում է շքեղ բնությունը, շենքի ճարտարապետական տեսքը, սենյակների հարմարավետությունը՝ ընդարձակ, բարձր առաստաղներով: Պակաս կարեւոր չէ նաեւ այն, որ բուժական մասնաշենքը հենց առողջարանային համալիրի տարածքում է:

Օրերս ՀՀ պաշտպանության նախարար Սեյրան Օհանյանը եղել է ՀՀ հյուսիսարեւելյան սահմանագոտում տեղակայված զորամասերից մեկում: Պաշտպանական գերատեսչության ղեկավարը ծանոթացել է երկրորդ բանակային զորամիավորման ենթակայությամբ գործող զորամասի սոցիալ-կենցաղային պայմաններին, զինծառայության կազմակերպման ընթացքին: Նախարարին ուղեկցել է հանրապետության տարբեր լրատվամիջոցների ներկայացուցիչներից կազմված «դեսանտական խումբը»:

Ապրիլյան պատերազմին հաջորդող կադրային փոփոխությունները ԼՂՀ պաշտպանության բանակում միտված էին ղեկավարման համակարգը կատարելագործելուն:
Մայիսի 2-ին պաշտպանության բանակի հրամանատարի հրամանով փոխգնդապետ Արամ Հայիրյանը նշանակվեց հարավարեւելյան ուղղությամբ տեղակայված պաշտպանական շրջանի հրամանատար: Ի դեպ, առաջնագծի սպայական ավանում բնակություն է հաստատել նաեւ հրամանատարի ընտանիքը` կինը եւ դուստրը:

Հարձակումը միանգամից սկսվեց: Հետո իմացանք, որ թշնամու դիվերսիոն խումբը ճեղքել է առաջնագիծն ու թափանցել թիկունք: Լուսաբացին սկսեցին գումարտակի վրա կրակել, ու հրետանու դասակը հակառակորդին լռեցնելու հրաման ստացավ: Այնպես ստացվեց, որ ես պիտի փոխարինեի հրետանու դիտարկողին: Տղաներին ասացի, որ մտնեն բլինդաժ, իսկ ես մնացի դիտակետում:

Գնդապետ Թ. Հայրապետյանի հրամանատարությամբ գործող զորամասում թեև անձնակազմի զորակոչի և զորացրման գործընթաց է, սակայն բոլոր ստորաբաժանումները բարձր մարտական պատրաստվածության վիճակում են: Ներկայումս զորամասում անցկացվում են ուսումնական փուլի նախապատրաստական աշխատանքները:

Շուլի անուն երբեք չէի լսել, իսկ մեր Շուլին՝ Շուլի Հակոբյանը, քառօրյա պատերազմի ժամանակ երեք տանկ է խոցել: Չգիտեմ՝ աշխարհում էլի Շուլի կա, թե ոչ, բայց մի բան հաստատ է՝ մեր Շուլին իր սխրանքով փառավորեց այդ անունը: