2010 թ. սկսած՝ Երևանի տարբեր գիտական և կրթական հաստատությունների գիտաշխատողներ և դասախոսներ ՀՀ եւ ԼՂՀ փոխգործակցության, ինպես նաեւ բանակ-հասարակություն կապի ամրապնդման շրջանակներում պարբերաբար այցելում են պաշտպանության բանակի տարբեր զորամասեր ու հանդես են գալիս տարաբնույթ դասախոսություններով: Նախաձեռնությունը ՀՀ պաշտպանության նախարարությանն առընթեր Հասարակական խորհրդինն է (նախագահ Գեղամ Հարությունյան):

Ըստ երևույթին՝ սա ոչ այնքան իսլամիստների պարտությունն է, որքան նախագահ Էրդողանինը, քանի որ նա ամեն կերպ ջանում էր կառավարման խորհրդարանական համակարգից անցում կատարել նախագահական համակարգի: Սա նաեւ կուսակցության պարտությունն է, որովհետեւ առաջին անգամ զրկվեցին միանձնյա կառավարություն ձեւավորելու հնարավորությունից: Պատճառները բազմազան են. նախ՝ այն, որ նրանք աջակցում են Իրաքում եւ Սիրիայում գործող ջիհադական ահաբեկիչներին, այն դեպքում, երբ ՆԱՏՕ-ի դաշնակիցները, ինչպես եւ ԱՄՆ-ը, պայքարում են ջիհադականների դեմ:

Հայրենական մեծ պատերազմի վետերան հարյուրամյա Գուրգեն Ճուղուրյանը Մոսկվայի Կարմիր հրապարակում Հաղթանակի 70-ամյակին նվիրված շքերթի պատվավոր հյուրերից մեկն էր: Գուրգեն պապի շքանշանների կողքին ավելացել էր հոբելյանական կրծքանշանը:

Մայիսի 26-ն է: ՀՀ ՊՆ «Բաղրամյան» զորավարժարանում շարունակվում է գնդի կազմով մարտավարական զորավարժությունը` մարտական հրաձգությամբ: Ներգրավված են հյուսիսարևելյան ուղղության զորամասի զինծառայողները: Այստեղ են նաեւ ՀՀ ՊՆ մարշալ Արմենակ Խանփերյանցի անվան ռազմաավիացիոն ինստիտուտի մեկամյա սպայական դասընթացների կուրսանտները` հրաձգությամբ ամփոփում են ուսումնառության վերջին փուլը: Նաեւ առաջին ստուգողական հրաձգությունն են կատարում ուսումնական զորամասերից մեկի զինվորները: Զրուցեցինք առաջադրված խնդիրները հաջողությամբ կատարած եւ լավագույնը ճանաչված զինծառայողների հետ:

Մեսրոպ Մաշտոցի անվան Մատենադարանում պահվող ձեռագիր մատյաններում ամբարված են մեր ժողովրդի՝ հազարամյակներով կուտակված իմաստնությունը և մշակութային արժեքները: Ձեռագիր մատյանները եղել են հայ ազգին պատուհասած ծանր փորձությունների ականատեսն ու վերապրողը: Հնագույն մատյանների ինչպիսի՞ կորուստ ենք կրել ցեղասպանության հետևանքով: Ի՞նչ ճանապարհով է հնարավոր վերադարձնել աշխարհի տարբեր անկյուններում հանգրվանած մեր ազգային գանձերը: Այս հարցերի շուրջ պարզաբանումներ է տալիս Մատենադարանի մայր ցուցակի և ձեռագրագիտության բաժնի վարիչ, գլխավոր ավանդապահ ԳԵՎՈՐԳ ՏԵՐ-ՎԱՐԴԱՆՅԱՆԸ:

Ակնհայտ էր, որ թուրքերը` օգտվելով ռազմաճակատի մերկացումից, կխախտեին 1917 թ. դեկտեմբերին Երզնկայում ռուս հրամանատարության հետ կնքված զինադադարը և համալրելով ու վերախմբավորելով իրենց բանակը՝ շատ շուտով կդիմեին մարտական գործողությունների:
Բաբերդից Երզնկա և մինչև Բիթլիս ու Վան ձգվող հսկայածավալ ռազմաճակատում հայ փոքրաթիվ նորաստեղծ գնդերին վիճակված էր դիմագրավելու թեև մի շարք ճակատամարտերում պարտված, բայց դեռևս զգալի հզորությամբ օժտված և հայ զորագնդերից անհամեմատ բազմաքանակ թուրքական կանոնավոր զորամիավորումներին, որոնց հիմնական միջուկը կազմում էին առաջին աշխարհամարտի հնոցում թրծված, անգամ անգլո-ֆրանսիական զորքերի դեմ Գալիպոլիի ու Դարդանելի նշանավոր ճակատամարտերին մասնակցած բազմաթիվ սպաներ ու զինվորներ:

Վերջերս գործի բերումով մեկնել էի Թբիլիսի: Առիթից օգտվելով, որ իմ հայրենի վայրերին շատ մոտ եմ, այցելեցի նաեւ Թեթրիծղարոյի շրջանի Դաղեթ-Խաչեն գյուղը, որտեղ անցել է իմ մանկությունը: Վերադարձիս հարեւան Սամշվիլդո գյուղում հանդիպեցի իմ վաղեմի բարեկամներից մեկին` Աշոտ Քամալյանին, որը ժամանակին ուսուցիչ էր այդ գյուղի դպրոցում: Նա ինձ հրավիրեց տուն, եւ մեր ջերմ ու մտերմիկ զրույցից հետո, երբ պատրաստվում էի հրաժեշտ տալ նրան, իր գրասեղանի դարակից հանեց մի մաշված ու խունացած թղթապանակ եւ մեկնեց ինձ` ասելով. «Վերցրե՛ք, այստեղ մեր գյուղից Հայրենական մեծ պատերազմ մեկնած ու զոհված մի քանի զինվորների նամակներ են: