Իրիկնամուտի արևն առնում էր գագաթների արծաթը և հազարապատիկ անդրադարձնելով ցանում էր ձորի մեջ: Այդ կրքոտ ու խենթ անդրադարձից ցավում էին Հրանտի աչքերը: Ցավում ու արցունքոտվում էին, բայց նա բանի տեղ չէր դնում: Ի՞նչ աներ, ձյունն էլ, արևն էլ Աստծո տվածն էին: Հրանտի կարծիքով՝ Աստված աշխարհն ստեղծել է ապրելու համար, իսկ առանց ձմռան այս իրիկնամուտի աշխարհում հաստատ ինչ-որ բան պակաս պիտի լիներ:

Թյուրքական մեծ պետություն՝ արևելքից արևմուտք ձգվող կամ հակառակը, ստեղծելու երազանքը թյուրքերին հանգիստ չի տալիս մինչ օրս: Պանթուրքիստական նրանց նկրտումները, իսկապես որ, սահման չեն ճանաչում: Թեկուզև՝ հենց մեր հարևան Իրանի դեպքում:

2009 թ. մարտ ամսին ստեղծվեց ԶՈՒ ԳՇ ռազմավարական պլանավորման վարչությունը: Երկրի անվտանգության համակարգում այդ՝ համեմատաբար երիտասարդ կառույցի խնդիրների, անցած ավելի քան վեց տարիների ընթացքում կատարված աշխատանքների, զարգացման հեռանկարների մասին է մեր հատուկ թղթակից, փոխգնդապետ Արամ Ներսիսյանի հարցազրույցը վարչության պետ, գեներալ-մայոր ԳԵՆԱԴԻ ՏԱՎԱՐԱԾՅԱՆԻ հետ:

Կին է մեր հերոսը` փոքրամարմին, նուրբ դիմագծերով, խոշոր եւ թախծոտ աչքերով, պարզ հայացքով մի կին: Դժվար է անգամ պատկերացնել, որ նա տղամարդուն հավասար ծառայություն է իրականացնում հատուկ նշանակության ստորաբաժանումում:

Մերձավոր Արևելքում գլուխ բարձրացրած «Իսլամական պետություն» ահաբեկչական խմբավորումն այսօր հասցրել է դառնալ թիվ մեկ մարտահրավերը ոչ միայն տարածաշրջանի, այլև ամբողջ քաղաքակիրթ աշխարհի համար: Իսլամիստ ծայրահեղականների մշտական բռնաճնշումների թիրախում են հայտնվել Մերձավոր Արևելքում ապրող քրիստոնյա և այլ կրոնական համայնքները: Իսկ օրերս զինյալ ահաբեկիչների հարձակման թիրախում կրկին հայտնվեցին ասորիները:
Մերձավոր Արևելքում ապրող ասորիների խնդիրներն է ներկայացնում Ասորիների միության քարտուղար, Հայաստանի վաստակավոր դերասան ՌԱԶՄԻԿ ԽՈՍՐՈԵՎԸ:

Խորհրդային բանակի վերջին շրջանի հայ ռազմական գործիչներից է գեներալ-լեյտենանտ Ռուբեն Գրիգորի Մաղալյանը (Մաղալով): Նա կուրսանտի ուսադիրներով ծառայությունն սկսելով Թբիլիսիում, ավարտել է Դոնի Ռոստովում՝ գեներալ-լեյտենանտի կոչումով և Հյուսիսային Կովկասի ռազմական օկրուգի հրամանատարի տեղակալի բարձր պաշտոնում, որտեղից էլ անցել է կենսաթոշակի:

Ուսուցման եւ դաստիարակության գործընթացները հնարավոր չէ առանձնացնել, դա մի ամբողջություն է: Ուսուցումը սովորողի եւ սովորեցնողի փոխհարաբերություն է: Պարզապես պետք է հրաժարվենք հարց-պատասխան սպառված մեթոդից եւ շեշտը դնենք խմբային քննարկումների, բանավեճերի, այսինքն՝ ինտերակտիվ ձեւի վրա: Նմանօրինակ դասերի ընթացքում սանը սովորում է լսել, խոսել, ձևակերպել միտքը, կարծիքը, տեսակետը, սովորում է հանդուրժել, զարգացնում է վերլուծելու ունակությունը, եզրահանգումներ է անում, ձեւավորում է մի շարք անձնային որակներ, սոցիալական հմտություններ: Նա դաստիարակվում է: Բանավիճային դասերը թույլ են տալիս սովորողներին նաեւ ձերբազատվել բարդույթներից: