Ուշադրության կենտրոնում
Հայաստանում, ինձնից հազարավոր կիլոմետրեր հեռու կատարվող իրադարձությունները ոչ մի հայի հոգում, որտեղ էլ նա գտնվի, չեն կարող անսահման ցավի, տագնապի եւ հպարտության զգացումներ չառաջացնել: Ցավ` երիտասարդ հերոս մեր օդաչուների համար, տագնապ` մեր թշնամու, այո՛, հենց թշնամու եւ ո՛չ հակառակորդի, նենգ ու տմարդի պահվածքի համար, հպարտություն` մեր բանակի, մեր զինված ուժերի այն քաջ տղաների ու տաղանդավոր հրամանատարների համար, որ փրկեցին մեր ժողովրդի ու մեր բանակի պատիվը` թշնամու քթի տակից դուրս բերելով իրենց ընկերների մարմինները… Հավատացե՛ք, հեռվից ցավն ու հպարտությունը տասնապատիկ խորն ես զգում:
Ես Միացյալ Նահանգներից եկած հայ եմ և այստեղ պայքարում եմ նույն պատճառով, ինչի համար պայքարում են մնացյալ բոլորը: Ես հայ եմ. այս հայրենիքը պատկանում է ինձ նույնքան, որքան որևէ ուրիշ հայի: Կարծում եմ՝ հայրենիքի այս կտորի պաշտպանության համար նաև կրում եմ նույնքան պատասխանատվություն, որքան ցանկացած հայ:
Ես միշտ թեթեւ քայլքով եմ գնացել մարշալ Արմենակ Խանփերյանցի անվան ռազմական ավիացիոն ինստիտուտ, գնացել եմ լուսաբանելու կուրսանտների երդման արարողությունները, ավարտական միջոցառումները կամ ռազմական կրթօջախի տարեդարձները, ուսուցման գործընթացը… Այս անգամ քայլերս ծանր են… Նոյեմբերի 12-ին ղարաբաղա-ադրբեջանական սահմանի արևելյան հատվածի օդային տարածքում ուսումնավարժական թռիչքի ժամանակ ադրբեջանական զինված ուժերի կողմից հրադադարի ռեժիմի խախտման արդյունքում խոցված ՄԻ-24 ուղղաթիռի անձնակազմի երեք անդամներն էլ` մայոր Սերգեյ Սահակյանը, ավագ լեյտենանտ Սարգիս Նազարյանը, լեյտենանտ Ազատ Սահակյանը, այս կրթօջախի շրջանավարտներն են…
…Եթե 90-ական թվականների սկզբներին այդ երկրում ապրող բնիկ ազգային փոքրամասնություն-ները պատրաստ չէին անկախության, Ադրբեջանից անջատվելուն, ապա այսօր արդեն ձեւավորված որոշակի խմբեր կան, որոնք այդ գործը կարող են հաջողությամբ ավարտին հասցնել:
Վերջերս «Հայ զինվոր»-ի խմբագրությունը բազմաթիվ նամակներ է ստանում, որոնց հեղինակները խնդրում են ներկայացնել մարտական գործողությունների մասնակցի կարգավիճակ ստանալու գործընթացի հետ կապված մանրամասները: Հաշվի առնելով խնդրի հանդեպ հասարակական մեծ հետաքրքրությունը՝ մեր ընթերցողին ենք ներկայացնում ՀՀ զինվորական կոմիսար, գնդապետ Հենրիկ Մուրադյանի և ՀՀ ՊՆ զինծառայողների սոցիալական պաշտպանության վարչության պետի տեղակալ Ալեքսանդր Հովսեփյանի ամփոփ պարզաբանումը տվյալ թեմայի շուրջ:
Նոյեմբերի 12-ին Ադրբեջանի զինված ուժերը ոճրային արարք գործեցին՝ խփելով հայկական անզեն ուղղաթիռը Արցախի սահմանամերձ տարածքում և սպանելով անձնակազմի երեք սպաներին: 1994 թվականի հրադադարից ի վեր Ադրբեջանի հարձակումը հայկական օդանավի վրա աննախադեպ էր: