Language:

  • Հայերեն
  • Русский
  • English

Ուշադրության կենտրոնում

ԱՐԺԱՆԱՊԱՏԻՎ ՍՈՑԻԱԼԱԿԱՆ ՊԱՅՄԱՆՆԵՐ

Ես այն կարծիքին եմ, որ պաշտպանության նախարարության սոցիալական քաղաքականությունը պետք է նպատակաուղղված լինի ոչ թե միանվագ դրամական օգնությունների հատկացմանը, այլ զոհված (մահացած), անհայտ կորած զինծառայողների ընտանիքների անդամների, զինվորական հաշմանդամների և զինվորական ծառայությունից արձակված քաղաքացիների համար հասցեագրված ծրագրերի մշակմանն ու իրականացմանը, ինչպես նաև զինծառայողների և նրանց ընտանիքների անդամների համար սոցիալական արժանապատիվ պայմանների ստեղծմանը, որպեսզի Հայոց բանակում զինվորական ծառայությունը դառնա գրավիչ ու պատվավոր:

ԱՅԴՊԻՍԻ ԲԱՆԵՐ

Ֆրանսիացի-սասունցի քուրդն ու սասունցի-հայաստանցի հայը հանդիպեցին Փարիզում՝ ճիշտ այն օրը, երբ արգենտինացի Մեսին իսպանական «Բարսելոնի» կազմում չորս անզուգական գոլ խփեց անգլիական «Արսենալին»: Հանդիպումը (հայի և քրդի) նախատեսված չէր: Աշխարհը մանրամասնորեն պատրաստվում էր մեկ այլ հանդիպման: Երկրորդ հանդիպման ընթացքում Ամերիկայի Միացյալ Նահանգների նախագահ Բարաք Օբաման և աշխարհի թիվ մեկ ահաբեկիչ Բեն Լադենը Մեսիի յուրաքանչյուր գոլից հետո միաժամանակ ներդաշնակորեն վեր էին թռչելու և իրենց հիացմունքն արտահայտելու ամեն մեկն իր լեզվով և շարժուձևերով: Չի բացառվում, որ նույն լեզվով և նույն կերպ: Այդ պահերին մեկմեկու թիրախ այդ երկու մահկանացուները չեն ուզենա գիտակցել, որ որսադաշտի վերածված երկրագնդի վրա և նրանից անդին կան հույզեր, որոնց մեջ կարող են հաշտ ու խաղաղ տեղավորվել մեր ճանաչողության հորիզոնների մեջ պարփակված տիեզերքի հոգու, մտքի և լույսի արարիչները՝ Քրիստոսը, Մուհամեդն ու Բուդդան և նրանց երկրպագող բոլոր անցավորները:

ԻՆՔՆՈՐՈՇՈՒՄ

Ազգերի ինքնորոշման իրավունքը ժամանակակից միջազգային իրավունքի հիմնարար սկզբունքներից է: Ինքնորոշում նշանակում է ժողովուրդների իրավունք` ընտրելու զարգացման այնպիսի ճանապարհ, որն առավել համապատասխանում է նրանց պատմական, աշխարհագրական, մշակութային, կրոնական ավանդույթներին ու պատկերացումներին:
Ինքնորոշման հայեցակարգի քաղաքական ծագումը գալիս է Ամերիկայի Միացյալ Նահանգների անկախության հռչակագրից (1776 թ.):

ՀԱՅԿԱԿԱՆ ՀԱՐՑՆ ՈՒ ԻՐ ԼՈՒԾՈՒՄԸ

Հայկական հարցը շատ է հին։ Իր ամբողջությամբ նրան մեզանում քչերն են ծանոթ ու տեղյակ։ Նա իր սկզբնական շրջանում զուտ քաղաքական խնդիր էր և հետամուտ էր ձեռք բերելու հայի կորցրած քաղաքական անկախությունը։ Բայց ժամանակի ընթացքում ջախջախվեց ինքը – հայ ժողովուրդը, ջախջախվեցին նրա ուժերն ու հույսերը ու իջնելով, իջնելով պարսկական ու տաճկական բռնակալության տակ՝ պահանջը հասավ մինիմումի։

ԱՆԱԿՆԿԱԼ ՈՒՍՈՒՄՆԱԿԱՆ ՏԱԳՆԱՊ

Մարտի 12-ին ՀՀ պաշտպանության նախարար Սեյրան Օհանյանը հերթական աշխատանքային շրջայցն է կատարել զինված ուժերի մի քանի զորամասեր: Պաշտպանական գերատեսչության ղեկավարին ուղեկցել են ՀՀ ԶՈւ ԳՇ պետի տեղակալներ, գեներալ-լեյտենանտ Հայկազ Բաղմանյանը և գեներալ-լեյտենանտ Ստեփան Գալստյանը, վարչությունների պետեր:

ՆՇԱՆԱԿԵՏԸ` ԴԱՌՆԱԼ ԼԱՎԱԳՈՒՅՆԸ

Հայրենիքը զինվորականի համար իր տունն է, իր ընտանիքը, իր ծննդավայրը։ Զինվորը քաջ գիտի, որ Հայրենիքն սկսվում է սահմանից, որը պահպանվում է մարտական հերթապահությամբ։ Սահմանին կանգնած սպա թե զինվոր հրաշալի գիտակցում է, որ յուրաքանչյուրիս բարեխիղճ և անձնուրաց ծառայությունից է կախված մեր երկրի սահմանների անառիկությունը։ Դիրքերում առկա յուրաքանչյուր խրամուղի և խրամաբջիջ զինծառայողի գիտակցմամբ պետք է համարվի մեր սահմանի եզրագիծը…

«ԶԻՆՎՈՐԸ ՄԵՐ ՀՈԳԵՎՈՐ ԺԱՌԱՆԳՈՒԹՅԱՆ ՈՒ ՍՐԲՈՒԹՅՈՒՆՆԵՐԻ ՊԱՀԱՊԱՆՆ Է»

Ես ամեն օր ականատես եմ լինում ընկերասիրության, անձնվիրության, արիության, հայրենասիրության դրսևորումների: Մի՞թե հայրենասիրություն չէ, երբ զինվորը մարտական դիրք հասնելու և սահմանը հսկելու համար ծանր ուսապարկը շալակին՝ ոտքով կտրում-անցնում է տասնյակ կիլոմետր, երբեմն էլ ավելի ձգվող ճանապարհը: Զինվորն է մեր երկրի արժեքը, զինվորը ոչ թե տարածք է հսկում, այլ մեր հոգևոր ժառանգությունն ու սրբություններն է պահպանում: Գնահատե՛նք զինվորին: