Գեներալ-մայոր Արթուր Սիմոնյանի հրամանատարությամբ գործող խաղաղապահ բրիգադում ենք: Բարձրաձայնում ենք մեր մտադրությունը՝ զրուցել ծառայության ընթացքում աչքի ընկած խաղաղապահների հետ: Հրամանատարն ասում է՝ բարեխիղճ ու պարտաճանաչ զինծառայողները շատ են, բայց առանձնացնում է Ավագ Քուրդյանին, որ 2011 թ.-ից ծառայում է հրաձգային գումարտակում եւ արդեն հասցրել է կատարել խաղաղապահի իր պարտականությունները. 2013 թ. զորախմբի կազմում ապահովել է Աֆղանստանի Կունդուզ քաղաքի օդանավակայանի անվտանգությունը: Արթուր Սիմոնյանը նրան բնորոշում է որպես ինքնավստահ, համարձակ, ուժեղ եւ հանգիստ բնավորության տեր անձի: Քիչ անց ծանոթանում ենք հրաձիգի հետ: Մոտենում է անշտապ, բայց հավասար եւ հաստատուն քայլերով, ասես՝ ծանր ու թեթեւ անելով իր ասելիքը:

Փետրվարի 19-ին Բրյուսելում (Եվրախորհրդարանում) տեղի ունեցավ Չներկայացված ազգերի միջազգային կազմակերպության և Թալիշական ազգային շարժման համատեղ համաժողովը, որը նվիրված էր Հարավային Կովկասում խաղաղության հաստատման խնդիրներին, մասնավորապես՝ ազգային փոքրամասնությունների հիմնահարցերին` թալիշների հարցին նախ և առաջ, որոնց տրված էր վեց զեկուցումներից երկուսը։ Հիմնական զեկույցով հանդես է եկել Թալիշական ազգային շարժման առաջնորդ, Թալիշ-Մուղանյան Հանրապետության նախագահ, վերջերս Հայաստան և Արցախ այցելած Ալաքրամ Հումմաթզոդան կամ նույն ինքը՝ առավել ճանաչված գնդապետ Գումբատովը։ Երկրորդ զեկույցով ելույթ է ունեցել Թալիշական շարժման անդամ, քաղաքագետ Ֆարզիա Լանքոնին (Քերիմովա)։
Եվրոպայի սրտում՝ Բրյուսելում, տեղի ունեցած հենց այս համաժողովի շուրջ զրույց ունեցանք ԵՊՀ իրանագիտության ամբիոնի վարիչ, պրոֆեսոր Գառնիկ Ասատրյանի հետ։

Փետրվարի տասնյոթին ազգային բանակի զորամասերում սկսվեց նոր՝ 2014թ. ուսումնական տարին: Ինչպես միշտ, այս անգամ էլ գործընթացն սկսվեց շարային ստուգատեսով (զորամասերն այն հիմնականում անցկացրել էին նախորդ շաբաթվա վերջում) և հանդիսավոր արարողությամբ՝ միտինգով, որին հաջորդեցին եռօրյա մարտավարաշարային պարապմունքները: Ծավալուն ու մարտական պատրաստականության կարևոր մաս կազմող այս միջոցառումների անցկացումը վերահսկելու և զորամասերի հրամկազմերին տեղում գործնական օգնություն ցույց տալու համար պաշտպանության նախարարությունից և ԶՈՒ ԳՇ-ից զորամասեր էին մեկնել ղեկավարներ, հանձնաժողովներ:

Պաշտպանության նախարար Սեյրան Օհանյանի «Մեր տանը՝ մեր օրենքներով» կարգախոսը վերաբերում է բանակային օրենսդրությունը հարգելու հրամայականին զինված ուժերի բոլոր ոլորտներում եւ ստորաբաժանումներում։ Այդուհանդերձ, նախարարը շեշտադրեց միջանձնային հարաբերությունները կատարելագործելու եւ մարդկային գործոնը կարեւորելու խնդիրը։ Մենք պետք է ունենանք ավելի կարգապահ, օրինապաշտ եւ բարոյական բանակ։ Հայրենիքի պաշտպանության գաղափարը կրող կառույցը պետք է շատ ավելի օրինակելի լինի, երբ խոսքը վերաբերում է բարոյահոգեբանական եւ արժեքային որակներին։ Պաշտպանության նախարար Սեյրան Օհանյանը վստահ է, որ լինելով փակ համակարգ, բանակը կարող է վեր կանգնել հասարակության մեջ իշխող արատներից, ստեղծել իր ավանդույթները եւ իր բարոյականությունն ու գաղափարները թելադրել հասարակությանը։

Փետրվարի 17-ին լեգենդար խորհրդային հետախույզ Գևորգ Վարդանյանը կդառնար 90 տարեկան: Նա ԽՍՀՄ այն միակ հետախույզն է, որը Խորհրդային Միության հերոսի Ոսկե աստղին է արժանացել ոչ պատերազմական ժամանակահատվածում և կենդանության օրոք (ի տարբերություն իր մյուս երկու գործընկերների՝ Ռիխարդ Զորգեի և Նիկոլայ Կուզնեցովի, որոնք երկրի բարձրագույն պարգևն ստացել են պատերազմի ժամանակ և հետմահու):

Արցախյան ազատամարտի մասնակից, մարտական պարգեւների արժանացած ոստիկանության գնդապետ Ալեքսանդր Սարգսյանը հեղինակել է «Ռազմական հետախուզության հոգեբանական խնդիրները» ուսումնական ձեռնարկը:
Գրքույկն արժեքավոր է նրանով, որ հեղինակը Արցախյան պատերազմի մասնակից է, և հեղինակած հետազոտության հիմքում ընկած է նրա մարտական փորձը: 1992 թ. հուլիսին, երբ ադրբեջանական զինված կազմավորումները և նախկին խորհրդային զորքերը ձեռնարկում են լայնածավալ հարձակում, Ա. Սարգսյանն իր ջոկատով ընկնում է շրջապատման մեջ և կամա թե ակամա հարկադրված է լինում հակառակորդ ուժերի ճամբարում իրականացնել խափանարար-հետախուզական գործողություններ: Անհրաժեշտ է փաստել, որ մեր օրերում հազվադեպ են պատահում ուսումնասիրություններ, որոնցում միաժամանակ զուգակցվում են և՛ տեսական, և՛ գործնական գիտելիքները:

Անհատներ կան, որոնք ապրում են եւ նշանավոր են միայն նրանով, որ մի բարձր պաշտոն ունեն կամ աստիճան։ Առեք նրանցից էդ պաշտոնը կամ աստիճանը՝ կտեսնեք՝ օխտը կորածի մինը։ Մարդիկ էլ կան, որ առանց իշխանության էլ, թեկուզ նույնիսկ ձախորդության ու հալածանքի մեջ, միշտ երեւում են իրենց ինքնուրույն կերպարանքով, ուժով ու շնորհքով։ Էդպես են եւ մարդկային ցեղերը։ Պատմությունը ցեղեր է հիշում, որ իշխել ու նշանավոր են եղել, քանի որ ունեցել են քաղաքական ինքնուրույն իշխանություն, զենքի զոռ ու ֆիզիկական ուժ, հենց որ կորցրել են քաղաքական անկախությունը, հետզհետե հալվել են ժողովուրդների մեջ ու կորել։ Ցեղեր էլ կան, որ քաղաքական անկախ կյանքը կորցնելուց հետո էլ կարողացել են պահել իրենց ազգային կերպարանքը երկար դարերի ընթացքում, ամեն տեսակ հալածանքների տակ։ Իհարկե, ծանր է եղել միշտ էս մաքառումը եւ բարոյական ու ֆիզիկական կորուստները անվերջ, բայց այնուամենայնիվ նրանք չեն կորել ու կան։ Էդ ժողովուրդներից մինն է անշուշտ մեր դժբախտ ցեղը, որ քաղաքականորեն անկախ չի եղել գրեթե երբեք, որ իր գոյության տարիներից ավելի շատ կարող է կոտորածներ համարել, եւ սակայն էսօր էլ տակավին կա իր լավ թե վատ՝ ազգային կյանքով ու կերպարանքով։