Language:

  • Հայերեն
  • Русский
  • English

Ուշադրության կենտրոնում

«ԲԱԼԻ ՊԱՊԻՍ ՍԽՐԱՆՔՆ ԻՄ ԱՐՅԱՆ ՄԵՋ Է»

Բանակով եմ ապրում, իմ օրը բացվում եւ մթնում է բանակի հետ: Ես շարունակում եմ զինվորական համազգեստ կրել, շարունակում եմ ծառայել երկրիս:
Իմ ընտանիքով եմ ապրում, որդիս զինվորական է, թոռնիկս՝ Իշխանը (Հայրենական պատերազմում զոհված եղբորս անունն եմ դրել) շարունակելու է հերթափոխը: Այսինքն՝ ես (իմ արյունը) դեռ երկար ժամանակ բանակի հետ եմ լինելու: Փառավորվում եմ, երբ նվիրում ու խանդավառություն եմ տեսնում զինվորականների երիտասարդ սերնդի մեջ: Երջանկանում եմ, երբ վաղվա հզոր բանակի, ասել է թե՝ պաշտպանված երկրի երաշխիքները կերտվում են այսօր, իմ աչքի առաջ:

«ԱԼԻԵՎՆ ԱՄՐԱՊՆԴՈՒՄ Է ԻՇԽԱՆՈՒԹՅՈՒՆԸ ԵՎ ՈՉ ԹԵ ԲԱՐԵՓՈԽՈՒՄ ԶԻՆՎԱԾ ՈՒԺԵՐԸ»

Իլհամ Ալիեւի վերընտրումից հետո տեղի ունեցան մի շարք հետաքրքիր զարգացումներ: Նախագահական ընտրությունների արդյունքները ԿԸՀ կողմից հայտարարելուց երկու օր անց Սահմանադրական դատարանը հաստատեց այն, եւ նույն օրն էլ Ադրբեջանի խորհրդարանում տեղի ունեցավ Իլհամ Ալիեւի երդմնակալությունը: Նման հապճեպությունը բավականին զավեշտալի էր: Ադրբեջանի ԿԸՀ-ն եւ ՍԴ-ն չէին հետազոտել ընդդիմադիրների բողոքները, որոնք պարտավոր էին քննարկել 14 օրվա ընթացքում: Երդմնակալության արարողությունը անցկացվեց առանց որեւէ արտասահմանյան դեսպանի, դիվանագետի կամ հյուրի մասնակցության, անգամ հեռուստացույցով չհեռարձակվեց:

ԱՄՆ-ը և իր դաշնակիցները 2014 թ. Աֆղանստանից դուրս կբերեն իրենց զինված ուժերը: Այս առթիվ վերլուծաբանները փորձում են պատասխանել երկու հարցի. ա) ի՞նչ արդյունք տվեց 2001-2013 թթ. օտարերկրյա զինված ուժերի ներկայությունն Աֆղանստանում, բ) այդ երկրում և Կենտրոնական Ասիայի տարածաշրջանում ի՞նչ կկատարվի օտարերկրյա զորքերի դուրսբերումից հետո: Ըստ առաջին հարցի վերաբերյալ իրենց դիրքորոշումների` վերլուծաբաններին կարելի է բաժանել լավատեսների և հոռետեսների:

ՀԱՅԱՍՏԱՆԻ ՀԱՆՐԱՊԵՏՈՒԹՅԱՆ ՆԱԽԱԳԱՀԻ ՀՐԱՄԱՆԱԳԻՐԸ

Ղեկավարվելով Հայաստանի Հանրապետության Սահմանադրության 55-րդ հոդվածի 16-րդ կետով և հիմք ընդունելով «Հայաստանի Հանրապետության պետական պարգևների մասին» Հայաստանի Հանրապետության օրենքը` որոշում եմ.

ՀԱՅՈՑ ՄԻՋՆԱԲԵՐԴԻ ՊԱՇՏՊԱՆՆԵՐԸ

Քարվաճառում ծառայած յուրաքանչյուր երիտասարդ հպարտությամբ է խոսում իր զորամասի, հարազատ դարձած դիրքերի մասին: Խոսում է վաստակած իրավունքով: Դիրքեր այցելելուց հետո միայն ամբողջովին ըմբռնեցի այդ հպարտության իմաստը: Եվ այժմ ավելի քան երբևէ ցանկություն ունեմ նորից այցելելու Քարվաճառ, ժամերով մնալու, զրուցելու մեր զինվորների, սպաների հետ, որոնց հոգեբանությունն ու մտածելակերպն իրոք առանձնահատուկ են: Այստեղ բոլորն ընկերներ են, եղբայրներ: Եթե որևէ մեկն իրեն վատ է զգում, ձգտում է չբարձրաձայնել այդ մասին, թե չէ հանկարծ «դաժան» հրամանատարները կարող են հանել մարտական հերթապահության ցուցակից, ուղարկել զորամաս, ուր անհրաժեշտ կլինի բուժկետում պառկել, բուժվել: Իսկ այդ օրերի ընթացքում ընկերները զենքը ձեռքին հերթապահելու են: Սա իսկական մարտական եղբայրություն է, երբ մարտի դաշտը լքում են միայն ծայրահեղ դեպքում, երբ մի կտոր փայտ տեղափոխելիս էլ ընկերդ քո կողքին է:

ՆՎԻՐՅԱԼ ԶԻՆՎՈՐԱԿԱՆԸ

Ես իմ հայրենիք եմ եկել: Եկա եւ ասացի` ուզում եմ Հայաստանում ծառայել: Իրապես դժվար ու ծանր ժամանակահատված էր: Բանակ չունեինք, ու ամեն ինչ ստեղծվում էր սկզբից, բազում խնդիրներ կային: Ես էլ կարգ ու կանոն սիրող զինվորական ու… շուրջբոլորը մորուքավոր տղերք՝ տարբեր խառնվածքի ու մտածողության, տարբեր կրթության, բայց բոլորիս մի նպատակ էր առաջնորդում՝ ոչնչացնել, ջարդել հակառակորդին, որ չխաթարվի մեր հող ու ջրի անդորրը: Չեմ կարող հատուկ չշեշտել Վազգեն Սարգսյանի կազմակերպչական մեծ ունակությունները, նա հրաշալիորեն կարողացավ համախմբել իրարից այդքան տարբեր մարդկանց:

«ԴԱԳԱՆԻ ՌԱԶՄԱՎԱՐՈՒԹՅԱՆ» ԶՈՀԵՐԸ

Սեպտեմբերի 30-ին Իրանում հրազենով սպանվեց Իսլամական հեղափոխության պահապանների կորպուսի կիբեռանվտանգության ստորաբաժանման շտաբի պետ Մոջտաբ Ահմադին: Ըստ նախնական տվյալների` հանցագործները եղել են մոտոցիկլետներով: Դա հիմք է տալիս կասկածելու, որ Իրանում գործող ահաբեկչական կազմակերպություններից մեկի` Իրանական ժողովրդի մոջահեդների կազմակերպության (ԻԺՄԿ) մատը խառն է: