Ուշադրության կենտրոնում
Զորքերի ծառայության եւ զինվորական ծառայության անվտանգության ապահովման վարչության բաժնի պետ, գնդապետ Արթուր Ստեփանյանը, որ մասնակցում էր ՀՀ ԶՈՒ կանոնագրքի համապատասխան հոդվածներում, որպես լրացում, վաշտի, դասակի եւ ջոկի սերժանտի պարտականություններ սահմանելու վերաբերյալ հանձնաժողովի քննարկումներին, մեզ հետ զրույցում նշեց, որ ժամկետային պարտադիր ծառայություն անցնող սերժանտները վեց ամիս վերապատրաստվում են, այնուհետեւ անցնում են ծառայության իրենց հիմնական զորամասերում եւ երկու տարին լրանալուն պես զորացրվում են, իսկ զինվորական գործը ենթադրում է երկարամյա ծառայության փորձ, ինչը թույլ է տալիս զինվորականին հստակ տիրապետել պարտականությունների յուրաքանչյուր բաղադրիչի եւ հաջողությամբ դրանք կատարել:
Ազատամարտիկ Արտյոմ Պողոսյանի մասին մեր ակնարկը «Հայ զինվորում» հրապարակվեց ամիսներ առաջ։ Տակավին պատանի՝ պատերազմ մեկնած ազատամարտիկի հուշերը անհնար էր տեղավորել մեկ հոդվածի շրջանակներում, եւ ահա դրանցից մի քանիսը այսօր ներկայացնում ենք ընթերցողի ուշադրությանը… Ոգեկոչելու այն հերոսական ու վեհ տարիները, երբ Արցախյան պատերազմի բոցերում ծնվում էին բազմաթիվ ասքեր ու դյուցազներգություններ, երբ Արցախի անկախության զոհասեղանը ներկվում էր քաջերի արյամբ ու հառնում էր անկախ ու հզոր Հայաստանի տեսլականը։
Ես հպարտությամբ կարող եմ արձանագրել, որ Ա. Խանփերյանցի անվան ռազմական ավիացիոն ինստիտուտն իր գոյության 20 տարիների ընթացքում, որը համեմատաբար քիչ ժամանակահատված է, կարողացել է դառնալ հանրապետության լավագույն կրթական օջախներից մեկը։ Միայն սույն փաստը, որ մեզ մոտ ընդունվում են բավականին բարձր՝ մեկ տեղի համար հինգից յոթ հոգի մրցույթում հաղթողները, խոսում է ավիացիոն ինստիտուտի կրթության բարձր որակի և հեղինակության մասին։ Եթե մեզ մոտ սովորելը պատիվ է, ապա շնորհիվ այն նվիրյալ զինվորական-դասախոսների, որոնք դաստիարակեցին մեր զինված ուժերի համար պիտանի սպայական կադրեր, անփոխարինելի մասնագետներ։
Մեր օրերում դեպքեր, իրադարձություններ են տեղի ունենում, որոնք օրվա լրահոսի մեջ դիտելի չեն, չեն շեշտադրվում, առանձնանում, մինչդեռ դրանք երբեմն պատմական, պատմություն կերտող իրադարձություններ են։ Եթեր է դուրս եկել ևս մի ռադիոկայան՝ «Թալիշստանի ձայն» անվանումով, հերթական մի ձայն եթերի անհուն օվկիանում։ Իրականում, սակայն, այն դառնալու է թալիշ ժողովրդի պատմության և մշակույթի, ազգային զարթոնքի փաստն ու ուղենիշը և հայ ժողովրդի հասարակական-քաղաքական մտքի հասունության առհավատչյան։
Ձեզ ենք ներկայացնում մեր թղթակից Գևորգ Ասատրյանի հարցազրույցը ԵՊՀ իրանագիտության ամբիոնի վարիչ պրոֆեսոր Գառնիկ Ասատրյանի հետ:
Արցախյան պատերազմն ի հայտ բերեց բազմաթիվ հերոսների ու դրա հետ մեկտեղ` հերոսածին մայրերի: Կանայք, որոնց կյանքը իրենց զավակներին կորցնելուց հետո հերոսության շարունակական դաս է: Կանայք, որոնք իրենց տոկունությամբ ու ոգու արիությամբ կրթում են իրենց որդիների հերոսացմանը արժանի հետնորդների:
Անհնար է գերագնահատել կնոջ դերը հասարակական կյանքում։ Նրանք ամենուր են. քաղաքականության ու գիտության ասպարեզում, օրենսդիր ու գործադիր մարմիններում, կրթության, առողջապահության, արտադրության, շինարարության, մշակույթի, սպորտի բնագավառներում, իրավապահ կառույցներում և, իհարկե, պետական անվտանգության ու պաշտպանության համակարգում։
Եթե կնոջը բնորոշող «գեղեցիկ սեռ» արտահայտությունը լիովին համապատասխանում է իրականությանը, ապա «թույլ սեռ»-ը միանգամայն վիճարկելի է։ Դե, արի ու հաղթիր հատուկ նշանակության զորքերում ծառայող կնոջը, կամ էլ գերազանցիր ծանրամարտի աշխարհի չեմպիոնուհուն։
Մենք երկինք սիրող ազգ ենք, մեր ազգային մենթալիտետը շատ ներդաշնակ է օդաչուի մասնագիտական խառնվածքին՝ սառնասրտություն, արագ կողմնորոշվելու ունակություն, հավասարակշռվածություն, հնարամտություն, համարձակություն։ Մեր բուհի ընդունելության քննությունների ժամանակ միշտ էլ մեծ մրցակցություն է լինում (կազմավորման օրից մինչև հիմա)։ Անցյալ տարի մեր նորընծա կուրսանտների 40 տոկոսը կարող էր անվճար սովորել հանրապետության քաղաքացիական բուհերում, այսինքն՝ մեր բուհ են դիմում բարձր առաջադիմությամբ շրջանավարտները…