Առանց պատմական խոր ուսումնասիրության անդրադառնանք Ադրբեջանի և ադրբեջանցիների ներկայիս գլխավոր հոգեբանական և գաղափարախոսական խնդրին: Գաղտնիք չէ, որ Ադրբեջանի Հանրապետություն կոչվածը, լայն առումով, թուրքական նախագիծ էր, որը կյանքի կոչվեց 1918թ.:

Սիրելի զինծառայողներ,
Արցախյան ազատամարտի հարգելի զինակիցներ, զոհվածների հարազատներ,
բանակաշինության գործին աջակից հարգարժան հայրենակիցներ.
Ավարտվում է 2012 թվականը, իր հետ շրջելով նաև հայկական բանակի տարեգրության բազմաթիվ ձեռքբերումներով լի ևս մեկ էջ: Հայ զինվորականն իր նվիրումի, նպատակասլացության, գիտակցված պարտաճանաչության ու կարգապահության շնորհիվ Հայաստանին ու Արցախին նվիրեց խաղաղության, սահմանների անձեռնմխելիության և սահմանամերձ շեներում անդորրի պահպանման ևս մեկ տարի: Ու մենք հպարտությամբ պիտի հիշենք նաև, որ 2012 թվականը հերթական տարին էր, երբ հայ զինվորը պահպանեց ո՛չ միայն իր հայրենիքի ու ըստ այդմ՝ տարածաշրջանային խաղաղությունը, այլև աշխարհի թեժ կետերում, ի դեմս մեր խաղաղապահների, մասնակիցը դարձավ հերթական բախումների բացառմանը:

Ավարտին է մոտենում 2012 թվականը: Այն կարևոր ժամանակաշրջան էր Հայաստանի` բարեփոխման փուլում գտնվող զինված ուժերի համար: «Հայ զինվորը» տարվա ընթացքում ընթերցողին է ներկայացրել այս փուլի գլխավոր առանձնահատկությունը, որը կարճաժամկետ պլանավորումից անցումն է միջին և երկարաժամկետ պլանավորման: Դա նշանակում է, որ բանակի օրախնդիր հիմնահարցերի լուծումը ավարտված է կամ ավարտման փուլում է, իսկ առաջադրված խնդիրների լուծումը կհանգեցնի բանակի մարտունակության որակական աճին` միջին և երկարաժամկետ հեռանկարում:

Հարգելի գեներալներ, սպաներ, ենթասպաներ և զինվորներ, հայոց բանակի ծառայողներ, բանվորներ.
Սրտանց շնորհավորում եմ Ձեզ Նոր տարվա և Սուրբ Ծննդյան տոների առթիվ:
Մեր նորանկախ պետության ազգային բանակի տարեգրությունը հարստացավ ևս մեկ տարով: Վերհիշելով անցած տարվա մեր բանակային կյանքը և փորձելով ամփոփիչ խոսք ասել կատարված աշխատանքների մասին՝ առաջին հերթին հիշենք, որ 2012 թվականը զինված ուժերում հայտարարված էր մարտական խնդիրների կատարման արդյունավետության բարձրացման և մարտական վարպետության ամրապնդման տարի: Այսինքն՝ ՀՀ զինված ուժերի առջև կոնկրետ խնդիր էր դրվել և, ի պատիվ այն բոլոր մարդկանց, որոնք իրենց կյանքը կապել են բանակի հետ, այդ խնդիրը, կարելի է ասել, հաջողությամբ ի կատար է ածվել:

Ամանորն ու Սուրբ Ծնունդը հայկական ավանդական, ամենասպասված տոներն են, որոնք պետական ու եկեղեցական նշանակություն ունենալուց զատ, ուրախություն ու հրճվանք են պատճառում ոչ միայն մանուկներին, այլև հասարակության լայն շերտերին, քանզի Նոր տարվա հետ ենք կապում մեր նպատակների, ծրագրերի, երազանքների, կիսատ մնացած ու ձեռնարկելիք գործերի իրականացումը։
Նոր տարին սպասված տոն է նաև բանակում ծառայող սպայի, բոլոր զինծառայողների, նրանց ընտանիքների համար։

Սահմանային միջադեպեր հրահրելով՝ Ադրբեջանը փորձում է միջազգային հանրությանը հասկացնել, որ հակամարտությունը սառեցված չէ, և եթե տարածաշրջանում շահեր հետապնդող ուժային կենտրոնները խաղաղություն են ուզում, պետք է ճնշում գործադրեն Հայաստանի վրա՝ ստատուս քվոն եւ խնդրին ադրբեջանանպաստ լուծում տալու համար: Այն, որ սահմանային միջադեպերով Ադրբեջանն հենց այդպիսի ուղերձներ է փորձում հղել, ապացուցվում է այդ միջադեպերի և օտարերկրյա բարձրաստիճան պաշտոնատար անձանց` մեր տարածաշրջան կատարած այցերի ժամանակային համընկնումներով (օրինակ՝ 2012թ. հունիսի սկզբի միջադեպը, որը համընկավ ԱՄՆ Պետքարտուղար Հիլարի Քլինթոնի՝ Հայաստան այցելության հետ):

Գնդապետ Աշոտ Ղազարյանի հրամանատարությամբ գործող զորամասի շարահրապարակում նախաճաշից հետո սկսված պարապմունքը շարունակվում էր։ Առաջին իսկ հայացքից հասկացանք, որ զինվորները նորակոչիկներ են. եթե առանձին ստորաբաժանումներում արդեն բավական վարժ էին ստացվում քայլքը, շարժումներն ու շրջադարձերը, ապա որոշներում դեռևս ճիշտ չէին պահում ոտքը, շփոթվում էին, գցում շարքի ռիթմը։ Պարապմունքի ընթացքին հետևում էր ուսումնական գումարտակի հրամանատար փոխգնդապետ Կարեն Անդրեասյանը։