Կադրային քաղաքականությունը այն տեսակետների, սկզբունքների, կանոնների, նորմերի համակարգն է, որոնք սահմանում են անձնակազմի հետ աշխատանքի հիմնական ուղղությունները և ապահովում են մարդկային ռեսուրսի համապատասխանեցումը կազմակերպության ռազմավարությանը։

55-ամյա գյումրեցի ազատամարտիկ Հովհաննես Բաղդասարյանը մեղադրվում է «ակնհայտ կեղծ փաստաթղթեր ձեռք բերելու ու օգտագործելու եւ 2006-ից մինչեւ 2011 թվականի մարտ ամիսը շահադիտական նպատակով զինվորական կենսաթոշակ ստանալու համար»: Շիրակի մարզի ընդհանուր իրավասության դատարանը Հովհաննես Բաղդասարյանի գործը քննում է արդեն երկու տարի: Կասկածի տակ է դրվում պատերազմի դաշտում նրա կոնտուզիա ստանալ-չստանալը: Մենք զրուցեցինք մեղադրողի, Հովհաննես Բաղդասարյանի եւ նրա շահերի պաշտպանի հետ:

Ազգային բանակում սկսվեց տարեվերջյան ամփոփիչ քննաշրջանը։ Զորամասի մարտական պատրաստության աստիճանը ճշտում են պաշտպանության նախարարության և գլխավոր շտաբի, զորամիավորումների ու զորամասերի հանձնաժողովները։ Հետադարձ հայացք նետելով 2012թ. ուսումնական գործընթացի, անցկացված զորավարժությունների և մարզումների վրա, կարելի է վստահաբար ասել, որ անցնող տարին զորքերի մարտունակության ամրապնդման առումով բավական արդյունավետ է։ Դեռ վաղ գարնանից բոլոր զորամասերն անցկացրին ծրագրով նախատեսված դաշտային պարապմունքներն ու զորավարժությունները։ Այդուհետև սկսվեց ՀԱՊԿ անդամ երկրների արագ արձագանքման հավաքական ուժերի զորավարժության նախապատրաստությունն ու անցկացումը պաշտպանության նախարարության համազորային զորավարժարանում։

Կոտայքի տարածքային զինկոմիսարիատում հերթական զորակոչն էր։ Առավոտյան ժամը ինն էլ չկար, բայց արդեն ներկայացել էին բոլոր զինակոչիկները։ Աշխատանքները ղեկավարում էր զորակոչային բաժանմունքի պետի պաշտոնակատար կապիտան Սերյոժա Մաթևոսյանը։ Կապիտանին օգնում էր զինկոմի նախկին տեղակալ, փոխգնդապետ Պողոս Մեղրյանը։

Բարձրանում է մի սերունդ, որը թոթափում է ստրուկի հոգեբանությունը և փորձում է իր երկիրն իրենը համարել։ Բարձրանում է մի սերունդ, որի ավագները (սերնդեսերունդ) պետություն ու պետականություն չեն ունեցել ու չեն սիրել պետությունը, որովհետև այն իրենցը չի եղել։ Բարձրանում է մի սերունդ ավագների խեղված մտածողության և երկրին տեր լինելու սեփական գիտակցության արանքում։ Մենք պիտի կարողանանք օգնել այս սերնդին…

Ադրբեջանական նավթի մասին առասպելը աստիճանաբար հօդս է ցնդում: «Նավթային երկիր» հորջորջվող Ադրբեջանում շուտով ընդհանրապես նավթ չի լինելու: Նավթային թափոնները որպես նավթ ներկայացնելը այս երկրի «քաղաքականության» հիմնաքարն է: Հենց այդ խաբեության վրա կառուցվեց Բաքու-Ջեյհան նավթամուղը ու, դա վերջն էր` Արևմուտքը, մի անգամ խաբվելով, այլևս չի խաբվի:
Ադրբեջանական ներկայիս քաղաքականության (Արևմուտքի աչքին թոզ փչելու) նոր խաբկանքը Ղազախստանից նավթ, իսկ Թուրքմենստանից եղբայրաբար էժան գազ գնելն ու իր «կայացած նավթագազամուղով» Արևմուտքին թանկ գնով վաճառելն է` խոշոր շահույթի ակնկալիքով: Այնինչ Ադրբեջանը իր ջայլամային քաղաքականությամբ չի ուզում տեսնել, որ Ռուսաստանը արդեն իսկ Թուրքմենստանի գազը իր տարածք է տեղափոխում Կասպից ծովի մյուս ափով:

Չորս քույր ենք, մեկ եղբայր։ Բացի եղբորիցս ու մի քրոջիցս երեք քույրերով ապրում էինք գյուղում։ Ամեն մեկս ուներ իր օջախը։ Հայրս պահեստի մայոր էր, մասնակցել էր Հայրենական մեծ պատերազմին։ Հայրենասեր մարդ էր։ Գյուղի կոլտնտեսության նախագահն էր։ Անընդհատ կռիվներ էր տալիս գյուղը շրջապատած 25 ադրբեջանական գյուղերի բնակիչների հետ։ Մի տեղ տրակտորն էին մտցնում ու սկսում վարել մեր գյուղին պատկանող արտերը, մի այլ տեղից անասուններն էին քշում մեր արոտավայրերը։ Հայրս դեմ էր կանգնում, ծեծում հետ էր ուղարկում։ Իսկ նրանք էլ փախչում էին ու հետ նայելով ասում.