Language:

  • Հայերեն
  • Русский
  • English

Ուշադրության կենտրոնում

ԻՐ ՀՈՒՅՍԵՐԻ ԳԵՐԻՆ

Ուշադիր նայեք ձեր շուրջը. Սամվել Մկրտչյանի պես ճակատագիր ունեցող հարևան, բարեկամ, համագյուղացի, համաքաղաքացի կամ էլ պարզապես ծանոթ, համոզված ենք, հաստատ կունենաք… Նրանք շատ են՝ հարյուրավորներ, հազարավորներ, որոնք իրենց կյանքը չեն խնայել մեր հայրենիքի, մեր ազատության համար…
Ի՞նչ եք կարծում, մենք՝ անհատներս, հասարակությունը, մեր պետությունը, ասել է թե՝ հայրենիքը, չի՞ թերացել, և կամ չե՞նք թերանում նմանների նկատմամբ, արդյոք ամեն ինչ անո՞ւմ ենք նրանց կյանքը գեթ փոքր-ինչ թեթևացնելու, ծանր կորուստների ցավը փոքր-ինչ մեղմելու համար… Եվ ինչ եք կարծում, որտե՞ղ են մեր բացթողումները, որոնք՝ մեր թերացումները, ո՞ր ոլորտներում՝ բարոյակա՞ն, սոցիալակա՞ն…

ՄԵԿՕՐՅԱ ՄԵԹՈԴԱԿԱՆ ՀԱՎԱՔ

Հունիսի 28-ին գնդապետ Ռ. Բուդաղյանի հրամանատարությամբ գործող զորամասում (այն 2011թ. ուսումնական տարվա արդյունքներով ճանաչվել է լավագույն գերատեսչական պահպանության կազմակերպման զորամաս և ունի լավ ուսումնանյութական բազա) անցկացվեց ԶՈՒ կենտրոնական ենթակայության զորամասերի ռազմականացված ստորաբաժանումների պետերի մեկօրյա մեթոդական հավաք, որը ղեկավարում էր ԳՇ ԶԾ և զինծառայության անվտանգության ապահովման վարչության պետ գնդապետ Հ. Կարապետյանը։ Հավաքի նպատակը տեսական և գործնական պարապմունքների համադրմամբ գերատեսչական պահպանության ստորաբաժանումների պետերի մեթոդական պատրաստվածության մակարդակի բարձրացումն է։

ՀԵՐԹԱՓՈԽ

Առաջնագծում մարտական հերթապահություն են կատարում ինչպես ժամկետային, այնպես էլ պայմանագրային գումարտակների զինծառայողները։ Վերջիններիս հերթափոխն իրականացվեց օրվա վերջին, երբ արդեն մութն ընկել էր, իսկ առավոտյան, նախաճաշից անմիջապես հետո սկսվեց ժամկետայինների հերթափոխի կազմակերպումը։ Շարային ստուգատեսի ժամանակ զորամասի շտաբի պետ փոխգնդապետ Ա. Կիրակոսյանը և անձնակազմի հետ տարվող աշխատանքի գծով հրամանատարի տեղակալ փոխգնդապետ Ս. Խաչատրյանը, զինվորների առողջական, բարոյահոգեբանական վիճակն ստուգելուն զուգահեռ, ճշտեցին մեկնողների ցուցակները, մյուս պահանջվող փաստաթղթերը, այնուհետև ստորաբաժանումների հրամանատարների հետ՝ ուսապարկերի պարունակությունն ու զենք-զինամթերքը։

ԶՈՐԱՎԱՐԺՈՒԹՅՈՒՆ. ՏԵՂԱՇԱՐԺ, ՏԵՂԱԿԱՅՈՒՄ, ՆԱԽԱՊԱՏՐԱՍՏՈՒԹՅՈՒՆ

Գնդապետ Ա. Օհանյանի հրամանատարությամբ գործող զորամասը հաջողությամբ է սկսել նոր ուսումնական փուլը։ Մարտական հերթապահությունն իրականացվում է հավուր պատշաճի, ուսումնական գործընթացի մեկնարկային եռօրյա մարտավարաշարային պարապմունքների ժամանակ էլ մարտական տեխնիկան ամբողջությամբ և առանց որևէ խնդրի դուրս է բերվել կենտրոնացման շրջան։ Եվ ահա զորամասը հուլիսի 23-28-ը կիրականացնի մարտական հրաձգությամբ մարտավարական զորավարժություն, որի նպատակն է կատարելագործել հրամանատարական կազմի, շտաբի զինծառայողների, զորատեսակների և ծառայությունների պետերի, ստորաբաժանումների հրամանատարների ունակություները, ինչպես նաև ստուգել մարտական պատրաստականության ծրագրերի իրատեսությունը։

ՆՈՐԱԿՈՉԻԿՆԵՐԸ

Համեմատելով այս զորակոչին զորամասերը համալրած նորակոչիկների որակական հատկանիշները նախկինում նույն զորամասերի երիտասարդ համալրման տվյալների հետ՝ վստահորեն կարելի է ասել, որ ներկա զորակոչն էականորեն տարբերվում է բոլոր նախորդներից, այսինքն՝ որակական համամասնությունը բոլոր զորամասերի միջև պահպանվում է։ Հարցի վերաբերյալ իրենց գոհունակությունն են հայտնում նաև զորամասերի հրամանատարները, ուսումնական գումարտակների նորակոչիկների հետ աշխատող սպաները։ Զորամասում երիտասարդ զինվորների հետ տարվող աշխատանքները ղեկավարում է մայոր Կ. Սիմոնյանը։ Նա այս գործում բավական փորձառու է։ Նրան օգնում են մայոր Ա. Մելքոնյանը, ավագ լեյտենանտներ Ն. Հախվերդյանը, Ս. Ստեփանյանը և լեյտենանտ Վ. Փարվանյանը։

«ԵՍ ԺԱՅՌԻ ՆՄԱՆ ԿԱՆԳՆԱԾ ԵՄ ԱՄՈՒՐ»

ՀՀ ՊՆ «Հայ զինվոր» պաշտոնաթերթը հայտարարում է լուսանկարչական աշխատանքների մրցույթ «Ես ժայռի նման կանգնած եմ ամուր» թեմայով։
Լավագույն աշխատանքները կտպագրվեն շաբաթաթերթում եւ կխրախուսվեն խմբագրության կողմից։
Ներկայացվող լուսանկարների չափսերը պետք է լինեն ոչ պակաս 10×15 սմ-ից։
Աշխատանքներն ընդունվում են մինչեւ 2012թ. սեպտեմբերի 30-ը։
Ուղարկել հետեւյալ հասցեով՝ Երեւան, Մոսկովյան 5 կամ hayzinvor@mil.am

ԻՄ ՎԱԽԵՐՆ ՈՒ ՀԱՂԹԱՆԱԿՆԵՐԸ

Սրանից տասնհինգ և ավելի տարիներ առաջ, երբ ժամանակները դեռ խառնակ էին ու անորոշ հավասարապես ինձ և բոլորիս համար, և նոր-նոր էր ոտքի կանգնում անկախության ճանապարհն ընտրած մեր պետությունը, ինքս ինձ շարունակ մտածում էի՝ «թող որ իմ այս օրերի չարչարանքն ու տառապանքը ապաշխարանք լինի մինուճար որդուս քիչ թե շատ բարեհույս և ապահով գալիք հասցնելու համար»։