Վերջին շրջանում համաշխարհային ԶԼՄ-ներն ուղղակի ողողված են հետևյալ արտահայտություններով` «Մայաները կանխագուշակել են, որ աշխարհի վերջը կգա 2012 թվին: 2012թ. դեկտեմբերին մարդկությունը կոչնչանա»: Նկարահանվել են բազմաթիվ ֆիլմեր, գրվել են գրքեր, որոնցում ամեն հեղինակ յուրովի է տեսել աշխարհի վերջը:

Ազգային բանակի տարեգրությունը հարստացավ եւս մեկ տարով։ Ի հեճուկս հակառակորդի` մեր երկրի զինված ուժերը հաջողությամբ կատարեցին 2011թ. համար նախատեսված բոլոր ծրագրերը։ Մասնավորապես` անցկացվեցին մի շարք հրամանատարաշտաբային, մարտավարական զորավարժություններ` զորամասերի, զորախմբերի մասնակցությամբ։ Հաստատված լավագույն ավանդույթները շարունակվեցին նաեւ գործընկերների հետ։ ՀՕՊ զորքերի ստորաբաժանումներն իրենց բարձր որակավորումը հաստատեցին ԱՊՀ երկրների միացյալ, իսկ մոտոհրաձգայինները՝ ռուսական զորախմբի հետ անցկացված զորավարժության ընթացքում։ Անկասկած, տարվա գլխավոր իրադարձությունը ՀՀ անկախության քսանամյակին նվիրված տպավորիչ զորահանդեսն էր։

Զորքերի մարտական պատրաստության մակարդակի բարձրացման առումով 2011թ. ուսումնական տարին շատ կարևոր տարի էր: Մարտական պատրաստության խնդիրների լուծմանը մասնակցել է ՀՀ ԶՈՒ ողջ անձնակազմը: Ես ուզում եմ շնորհակալություն հայտնել յուրաքանչյուր զինվորի, սերժանտի ու սպայի, անկախ նրանց ներդրած բարոյական եւ ֆիզիկական ջանքերից, հատկապես նրանց, որոնք զորավարժությունների ժամանակ, հաճախ խիստ ծանր եղանակային պայմաններում դրսևորել են իսկական մարտիկին վայել արիություն և համբերատարություն: Այսօր մենք սկսել ենք վերլուծական, համեմատական աշխատանքը, որպեսզի հստակորեն պատկերացնենք, թե ինչ ունենք, ինչի ենք հասել անցնող տարվա ընթացքում, որտեղ ենք առաջընթաց գրանցել, որտեղ խնդիրները մնացել են դեռ չլուծված կամ կիսատ, որպեսզի պլանավորենք 2012թ. մեր աշխատանքները:

Մեր հայրենիքը շուտվանից է, տաք է: Մեր հայրենիքը արյան նման է. մեկ հոսել տարածվել է` զբաղեցնելով անսահմանություն, մեկ հավաքվել, գնդվել, բռունցքվել` սրտի նման:
Հենց էս համեմատությունը ծնվեց մեջս, երբ, չգիտեմ քանի հազարերորդ անգամ մտածում էի Վարպետի` Վարազդատ Համբարձումյանի ստեղծագործությունների մասին, ապրելու, հավատալու, հավատն ու կյանքը սիրելու մասին:

Ցանկացած գործ կարելի է անել երեք ձևով՝ ճիշտ, սխալ և բանակային:

Ամերիկյան ասացվածք
♦♦♦
Եթե թշնամին չի սպառնում, բանակը վտանգի մեջ է:
Արկադի Դավիդովիչ

Ներսես Շնորհալին (1100-1173) Հայ Առաքելական Եկեղեցու մեծանուն սրբերից է։ Նրա «Հավատով խոստովանիմ» նշանավոր աղոթքը (թարգմանվել է 36 լեզուներով) բաղկացած է 24 տնից (օրվա 24 ժամերի համեմատ) եւ բովանդակում է աղոթքի բոլոր տեսակները (դավանական, զղջական, պաղատական, խոստովանական եւ այլն)։ Հեղինակն այն անվանել է «Քրիստոսին հավատացող յուրաքանչյուր անձի աղոթք»։

1941թ. դեկտեմբերյան ցուրտ օրերի իրադարձությունները մինչեւ այսօր էլ պահպանվել են Հայրենական մեծ պատերազմի վետերան Սերգեյ Մնացականյանի հիշողության մեջ. «70 տարի առաջ եղանակը խիստ էր՝ մոտ մինուս 40: Առավոտյան՝ դեկտեմբերի 5-ին, խորհրդային զորքերը սկսեցին հարձակողական գործողությունը: Մենք՝ խորհրդային զինվորներս, ձմեռային տաք բաճկոններով էինք, գերմանացի զինվորները՝ տրիկոտաժից համազգեստով եւ ձեռնոցներով, նրանք մի կերպ էին իրենց ձեռքում պահում զենքը, չէին կարող դիմանալ սաստիկ սառնամանիքին: Եղանակային դաժան պայմանները եւս իրենց բարենպաստ ազդեցությունը ունեցան մեր հաղթանակի գործում»: