Մարտական հերթապահությունը դիրքերում շարունակվում է: Կարգապահություն և նվիրում՝ սա է ամենակարևորը դիրքային ծառայությունն անթերի կազմակերպելու համար: Մեր սպաները, պայմանագրայիններն ու ժամկետայինները ամենօրյա պատրաստությամբ, զգոն և աչալուրջ ծառայությամբ լիարժեք իրականացնում են իրենց պարտականությունները:

ՀՀ զինված ուժերի զորամասերից մեկի պահպանության գոտում ենք: Մարտական դիրքերից մեկում հերթապահության ընդգրկված զինծառայողները պատմում են ծառայության կազմակերպման մասին: Դիրքի ավագը և դիտորդները բարձր պատասխանատվությամբ կատարում են իրենց պարտականությունները՝ հուսալիորեն ապահովելով սահմանի տվյալ հատվածի իրենց վստահված դիրքի պահպանությունը:

Զինված ուժերի ուսումնական կենտրոնները տեսական և գործնական ամենօրյա դասերի միջոցով պատրաստում են նոր մասնագետների: Այդ կենտրոններից մեկում մոտ երեք ամիս անց հրետանավորների նոր խումբը պատրաստ կլինի մարտական ծառայության: Սպայակազմը մինչ այս նորակոչիկներին սովորեցրել է զինվորական այբուբենը, այժմ արդեն տղաները հիմնական մասնագիտությանն են ծանոթանում՝ ինչպես շահագործել, սպասարկել հրետանին և ինչպես կրակ վարել:

-Ինչքան ինձ հիշում եմ, երազել եմ թռչել,-ասում է ուղղաթիռային էսկադրիլիայի ղեկապետ, մայոր Գոռ Ղարիբյանը: -Երբ իմ ծննդավայր Հրազդանի երկնքում ինքնաթիռ էր հայտնվում, հայացքս չէի կտրում երկնքից, մինչև ինքնաթիռի սպիտակ հետագիծը ձուլվում էր ամպերին:

Վազգեն Սարգսյանի անվան ռազմական ակադեմիայի Ռազմաօդային ուժերի ինստիտուտում ենք: Ուսումնական եռուն գործընթաց է՝ կուրսանտները զինվորական տարբեր մասնագիտություններ են յուրացնում։ Զրուցակիցներս առաջին կուրսեցիներն են, որոնք մինչ այստեղ ընդունվելը Մոնթե Մելքոնյանի անվան ռազմամարզական վարժարանում են ուսանել և ծանոթ են զինվորական գործի «այբուբենին»: Ռազմաօդային ուժերի ինստիտուտում նրանք սովորելու են իրենց նախընտրած զինվորական մասնագիտության նրբություններն ու հմտությունները՝ պարզորոշ գիտակցելով՝ հատկապես ռազմական ոլորտում գիտելիքը վստահ գործելու երաշխիքն է:

Սահմանի ողջ երկայնքով ՀՀ զինված ուժերի ստորաբաժանումները շարունակում են վստահորեն իրականացնել իրենց առջև դրված մարտական խնդիրը և ապահովել առաջնագծի պահպանությունը: Հենակետերից մեկում զրուցեցինք մեր դիրքապահների հետ, ծանոթացանք նրանց ծառայության առանձնահատկություններին:

Անդրանիկ Սարգսյանի հայրը ջոկատի հրամանատար էր: Մայրն ասում էր, որ հայրը խաղաղության հետ տուն կգա: Բայց խաղաղությունը մենակ եկավ. հայրն անհետ կորել էր: …Երբեմն նախանձում էր այն տղաներին, որոնց հայրերը զոհվեցին հայրենիքը պաշտպանելիս: Նրանք հնարավորություն ունեն նստել իրենց հայրերի շիրիմների մոտ, դատարկել սիրտը կամ պարզապես լռել: Մայրն ասում էր, որ հայրը մի օր գալու է անպայման: Ու ընտանիքը ամեն օր սպասում էր, բայց այդ բաղձալի օրն ուշանում էր: