Ռուսական ավիաշինությանը քիչ թե շատ ծանոթ ցանկացած մարդ լավ գիտի, որ այդ ոլորտի ամենահայտնի անունը մեր հայրենակից Միխայիլ Պողոսյանն է: 2011թ. հունվարին Միխայիլ Պողոսյանը նշանակվեց ռուսական «Ավիաշինական միավորված ընկերության» նախագահ: Պետական այդ ընկերությունը միավորում է ավիաշինության բնագավառի գրեթե բոլոր ռուսական ընկերությունները, այդ թվում մեզնից շատերին քաջ հայտնի «МиГ», «Су», «Як», «Ил», «Ту» ինքնաթիռաշինական ընկերությունները եւ տասնյակ այլ ընկերություններ ու գործարաններ:

Վերջերս ադրբեջանական մամուլը կտրուկ ավելացրել է երկրի պաշտպանական արդյունաբերության գործարքների մասին տեղեկատվությունը: Եթե հավատանք դրան, Ադրբեջանը արտադրում է տասնյակ զրահամեքենաներ, հրետանային կայանքներ, հրազեն, դիպուկահար հրացան, անօդաչու թռչող սարքեր եւ այլն: Հարց է ծագում՝ արդյո՞ք Ադրբեջանի պաշտպանական արդյունաբերությունն իսկապես արագորեն զարգանում է, թե՞ գործ ունենք պետականորեն ծրագրված ապատեղեկացման հետ:
Երբ 2005թ. դեկտեմբերի 16-ին Իլհամ Ալիեւի հրամանագրով ստեղծվեց Ադրբեջանի պաշտպանական արդյունաբերության նախարարությունը, հարց առաջացավ ինչի՞ համար:

Երեխաների պաշտպանության միջազգային օրվա կապակցությամբ ՀՀ պաշտպանության նախարարության վարչական համալիրում հունիսի 1-ին տեղի է ունեցել տոնական միջոցառում, որին մասնակցել են նախարարության զինծառայողների և քաղաքացիական հատուկ ծառայողների հարյուրավոր երեխաներ:
Միջոցառման ժամանակ կազմակերպվել է տոնական համերգ, մանկական նկարների ցուցահանդես, ինչպես նաև մանկական գնացքով էքսկուրսիա վարչական համալիրի տարածքում:

Մենք պիտի ձեւավորենք այնպիսի համակարգ, որտեղ սուբյեկտիվիզմի գործոնը կմղվի հետին պլան, եւ համակարգը ինքը կթելադրի գործելաոճ եւ սկզբունքներ։ Պրոտեկցիոնիզմը բնորոշ է բոլոր երկրներին՝ տարբեր չափի դրսեւորումներով։ Այն նվազեցնելու միակ ճանապարհը բիզնես-աշխատաոճի եւ բիզնես-հոգեբանության ներդրումն է համակարգում։ Հասարակությունն այսօր պահանջում է, որ իր վճարած հարկերի հաշվին ձեւավորված բյուջեն իրացնող կառույցը աշխատի առավելագույն արդյունավետությամբ։ Կառույցի ղեկավարներին ներկայացված են հստակ պահանջներ։ Ղեկավարը այդ պահանջները չի կարող բավարարել թույլ կադրերով եւ կձախողվի։ Պարզապես պիտի ղեկավարն այլընտրանք չունենա, պիտի ստիպված լինի տեղ տալ պրոֆեսիոնալներին, ունակներին, աշխատասերներին։ Պրոտեկցիոնիզմը պիտի դրսեւորվի գոնե երկու լավ կադրերի մրցակցության ժամանակ, ոչ թե լավի եւ վատի։

1918թ. հունվարի վերջին, օգտվելով այն հանգամանքից, որ ռուսական բանակը լքել է Կովկասյան ճակատը, թուրքերը խախտեցին 1917թ. դեկտեմբերի 5-ին Երզնկայում կնքված ռուս-թուրքական զինադադարի պայմանները եւ անցան հարձակման՝ հույս ունենալով կրկին գրավել Արեւմտյան Հայաստանը եւ Կովկասը։ Թուրքական զորաբանակին դիմակայող միակ ռեալ ուժը հայկական բանակային կորպուսի զորամասերն ու ստորաբաժանումներն էին, որոնք ստեղծվել էին դեռեւս 1917թ. վերջին, երբ ռուսական զորքերը լքեցին կովկասյան ճակատը։ Կորպուսի հրամանատարն էր գեներալ-լեյտենանտ Նազարբեկյանը, շտաբի պետը՝ գեներալ Վիշինսկին, կոմիսարը՝ Դրաստամատ Կանայանը՝ Դրոն։

Անկախ պետականության երազանքը դարեր շարունակ բորբոքել է հայության բազմաթիվ սերունդների միտքն ու երեւակայությունը, ջերմացրել հոգին։ Աշխարհասփյուռ հայության զավակների շուրթերին «Ազատ, անկախ Հայաստան» բառակապակցությունը հնչել է որպես կախարդական խոսք, սրբազան երդում, աստվածաշնչյան պատգամ։ Հայության բազմաթիվ սերունդներ օտարության մեջ ապրել, դիմացել, պայքարել են այդ նվիրական երազանքով։ Նորջուղայեցի Շահամիր Շահամիրյանը իր երազանքին միս ու արյուն է տվել՝ երկնելով հայոց առաջին սահմանադրությունը՝ «Որոգայթ փառացը»։

Եւ այսպես, Ադրբեջանը «Եվրատեսիլ-2011» երգի մրցույթում զբաղեցրեց առաջին տեղը: Իհարկե, կարելի է ասել, որ դա անվերապահ հաղթանակ չէր, եւ Ադրբեջանի նավթադոլարները որոշակի դեր խաղացին այն նվաճելու գործում, մանավանդ որ նախադեպը կա. դեռ 1968թ. Իսպանիայի բռնապետ Ֆրանկոն իր երկրի վարկանիշը բարձրացնելու համար կազմակերպեց «Եվրատեսիլի» իսպանուհի մասնակից Մասիելի հաղթանակը: Իսպանացի չինովնիկներն այցելել էին մրցույթի մասնակից երկրներ եւ գնել ժյուրիի անդամների ձայները (այն ժամանակ ամեն երկրում ժյուրի կար՝ SMS-քվեարկության փոխարեն):