Անցած շաբաթ ադրբեջանական բանակում եւս մի զարհուրելի հանցագործություն է բացահայտվել. Գերանբոյի շրջանում տեղակայված զորամասերից մեկում ձերբակալվել է ավագ լեյտենանտ Անար Ազիզովը, որը մեղադրվում է 7 զինվորի պարբերաբար բռնաբարելու համար: Զինվորների ծնողները փորձել են ինքնադատաստանի ենթարկել նրան, միջամտել է զորամասի հրամանատարությունը եւ անձնակազմի առաջ առերեսել է զինվորներին ու Ազիզովին, զինվորները հաստատել են եղելությունը: Բռնաբարված զինվորները տեղափոխվել են տարբեր զորամասեր («Բիզիմ յոլ», 09.03.2011):

Հայաստանի պաշտպանության ռազմավարական վերանայման աշխատանքները համակարգող միջգերատեսչական հանձնաժողովի 8-րդ նիստում, որը տեղի ունեցավ մարտի 23-ին պաշտպանության նախարարությունում, քննարկվեց Հանրային իրազեկման փաստաթղթի նախագիծը:
Նիստին մասնակցում էին պաշտպանության նախարար Սեյրան Օհանյանը, ՀՀ ազգային անվտանգության խորհրդի քարտուղար Արթուր Բաղդասարյանը, արտաքին գործերի փոխնախարար Արման Կիրակոսյանը, այլ գերատեսչությունների ներկայացուցիչներ:

Հակառակորդը ակտիվացրել է դիպուկահար գործողությունները` փորձելով հավելյալ լարվածություն հաղորդել հակամարտությանը: Կցանկանայի նշել, որ հակառակորդի որևէ սադրանք անպատիժ չի մնում: Մենք, որպես կանոն, պատժում ենք խստորեն, իսկ նրանց մարդկային կորուստների մասին հայտարարելը մեր գործը չէ: Տարբեր ուսումնասիրություններ վկայում են, որ Ադրբեջանի սանձազերծած սադրանքները ավարտվում են ադրբեջանցիների ավելի մեծ կորուստներով: Ցավոք, նրանք դեռևս դրանից դասեր չեն քաղում:

Ստեփանակերտի օդային տարածք մտան միանգամից յոթ ինքնաթիռներ: Միգ-երը շատ մեծ արագությամբ էին անցնում (650-700 մ/վ) և միշտ չէ, որ հաջողվում էր նրանց խոցել, սակայն նրանք էլ չէին կարողանում իրենց խնդիրը կատարել: Օդաչուն կարողացավ անկարգելով իջնել և ազատվել հայկական կողմի հետապնդումից: Սա փառահեղ հաղթանակ էր, և առանձնահատուկ պետք է նշել, որ «Կրուգ» ԶՀՀ-ը առաջին անգամ կիրառվել է հենց Արցախյան գոյամարտում և շնորհիվ հայ մասնագետների՝ փայլեց՝ խոցելով աշխարհի ամենահզոր ինքնաթիռներից մեկը:

Ռազմական գործողությունների վերսկսման վտանգը նկատի ունենալով` ՀՀ զինված ուժերը պարտավոր են պահպանել բարձր աստիճանի մարտունակություն եւ ունակ լինել մշտապես գտնվելու բարձր մարտական պատրաստականության վիճակում: Ուստի սա է ԶՈՒ-ում իրականացվող բարեփոխումների գերակա նպատակը, որին կարելի է հասնել մարտական պատրաստության որակը բարձրացնելու եւ արդյունավետությունը մեծացնելու միջոցով:
Մարտական պատրաստության որակը կարելի է բարձրացնել պայմանագրային ծառայության եւ պայմանագրային սերժանտական ինստիտուտի ներդրման ճանապարհով: Ստորեւ կքննարկենք դրանց առանձնահատկությունները՝ օտարերկրյա ԶՈՒ փորձի հիման վրա:
Հետխորհրդային ռուսական ԶՈՒ ներքին ծառայության անտանելի վիճակը, որի նախադրյալները ստեղծվել էին դեռեւս խորհրդային ժամանակներում, հասարակական գիտակցության մեջ ձեւավորել էր այն համոզումը, որ «մասնագիտական /արհեստավարժ/ բանակը» նախապատվելի է զորահավաքի ճանապարհով համալրվող բանակից:

Գեներալ-մայոր Լեւոն Երանոսյանի հրամանատարությամբ գործող զորամիավորումը 2010թ. ընթացքում հաջողությամբ կատարեց առաջադրված բոլոր խնդիրները եւ ազգային բանակում ճանաչվեց լավագույնը։ Իսկ նույն զորամիավորման զորամասերից մեկը, գնդապետ Վ. Գրիգորյանի հրամանատարությամբ, լավագույնը ճանաչվեց եւ պատվո դրոշով պարգեւատրվեց հանրապետության պետական սահմանի պահպանության գործում ցույց տված բարձր արդյունքների համար։
Կասկածից վեր է, որ ստեղծված իրավիճակում սահմանի հուսալի պահպանությունն ամենակարեւոր առաջադրանքն է, միեւնույն ժամանակ հարկավոր է համոզվել, որ զորամասը կարող է առաջադրանքները կատարել նաեւ ակտիվ պաշտպանության կազմակերպման ժամանակ։ Գաղտնիք չէ, որ գիտելիքների, կարողությունների ստուգման, ճշտման, ինչպես նաեւ ունակությունների զարգացման ու կատարելագործման լավագույն միջոցը մարտավարական զորավարժությունն է։

«Զինվոր» հասարակական կազմակերպության համակարգող խորհրդի նախագահ Մարգարիտա Խաչատրյանին հանրապետությունում բոլորն են ճանաչում։ Նրա անունը անխզելիորեն կապված է բանակաշինության հետ։ Մարգարիտա Խաչատրյանի օրն սկսվում ու ավարտվում է բանակի խնդիրներով ու հոգսերով, նվաճումներով ու բացթողումներով, ձեռքբերումներով ու վրիպումներով։ Նրան կարելի է տեսնել ամենահեռավոր զորամասերում՝ դիրքերում ու բլինդաժներում, բուժկետում ու շարահրապարակում։ Այնտեղ, որտեղ զինվորն է, որտեղ անհրաժեշտություն կա աջակցելու զինվորին, պաշտպանելու զինվորի շահերն ու իրավունքները, զորավիգ լինելու գեներալին ու սպային՝ լուծելու ազգային բանակի մարտունակությունը խոչընդոտող ամենատարբեր խնդիրները։