Language:

  • Հայերեն
  • Русский
  • English

Ուշադրության կենտրոնում

ԽԱՂԱՂՈՒԹՅՈՒՆՆ ԻՄ ՈՐԴԻՆԵՐՆ ԵՆ ԲԵՐԵԼ

Հայացքս չեմ կարողանում կտրել Էդգարի լուսանկարից: Այդպես հայ նկարիչները Արա Գեղեցիկին են նկարում: Բարձր հասակ, կեռ հոնքեր, խոսուն աչքեր, շեշտված դիմագծեր, հպարտ հայացք… Երգն ավելի է սրել հույզերս: Այն անվեհեր մարտիկ Էդգար Մհերյանի հիշատակին է նվիրված.
Իմ ջահել կյանքը սիրով կտամ քեզ, անուշ հայրենիք…
Միայն թե հավերժ, դու հավերժ ապրես…

ԱՆՊԱՐՏԵԼԻՆ...

Ծառայության ամբողջ ընթացքում, ինչպես և 44-օրյա պատերազմում բացառիկ նվիրումով, անձնուրացությամբ ու քաջությամբ աչքի ընկած, հետմահու ԱՀ «Մարտական ծառայության» և «Արիության» մեդալներով պարգևատրված սերժանտ, ինքնագնաց հրետանային կայանքի հրամանատար Դավիթ Յակովլևը հունիսի 18-ին կդառնար 21 տարեկան…

ՎԵՐՋԻՆ ԲԵՄԸ ՌԱԶՄԱԴԱՇՏՆ ԷՐ...

Պատերազմի օրերն էին… Համացանցում մի տեսանյութ չափազանց տպավորվել էր. զինվորը կռվի դաշտում Մհեր Մկրտչյանին՝ Ֆրունզիկին էր նմանակում՝ խաղալով «Հին օրերի երգը» ֆիլմի ամենաազդեցիկ ու հուզական դրվագներից մեկը. «Վերջացավ, վերջացավ…. ժողովուրդ, պատերազմը վերջացավ….»։

ՀԱՅՐԵՆԻՔԻ ՊԱՇՏՊԱՆՆԵՐԻ ՀԵՐԹԱՓՈԽ Է

Հանրապետության զորակոչային և զորահավաքային համալրման ծառայության տարածքային ստորաբաժանումներում եռուզեռ է: Հերթով, կարգով բանակ են մեկնում զորակոչիկները: Թիվ 4 տարածքային ստորաբաժանման բակը մարդաշատ է, առաջին խումբը պատրաստ է անցնել ծառայության:

ՄԵՐ ՈԳԻՆ ՊԱՐՏՎԵԼ ՉԳԻՏԻ

Երկու պատերազմների թոհուբոհով է անցել Թադևոս Ծպնեցյանը։ Ծնունդով Լոռու մարզի Մեծ Պարնի գյուղից է ապագա բժիշկը.
-Ազգանունս առաջացել է Կարսի նահանգի Ծպնի գյուղի անունից, որտեղից 1812թ. նախնիներս շարժվելիս են եղել դեպի Սև ծովի կողմ, բայց Պարնիում գիշերակացը ճակատագրական է եղել։

...ՈՐ ԻՄ ԿՈՐՈՒՍՏՆ ԻԶՈՒՐ ՉԼԻՆԻ

Հայկի դեմքը ծածկված է, դիմագծերը չեմ տեսնում: Գլուխը հակել, թաղել է մոր գրկում: Հաղթանդամ է, թիկնեղ, բարձրահասակ:
-Տղաս երկու մետր բոյ ուներ,- ասում է մայրը,- ու ոտից գլուխ խիղճ էր: Փողոցում մի անտեր շուն, սոված կատու տեսներ, կերակրում, խնամում էր: Խեղճերի, թույլերի, տկարների պաշտպանն էր: Իմ տղայի համար ուրիշի ցավ չկար, հարազատի պես օգնության էր հասնում անծանոթ մարդկանց:

ՀԱՅԻ ԲՈՑԱՎԱՌ ՍԻՐՏԸ

Նոյեմբերյանի Ոսկեվան գյուղում բնակվող Գարդիշյանների ընտանիքում բոլոր տղամարդիկ ուսադիրներ են կրում: Հայրը՝ Էդիկ Գարդիշյանը, պահեստազորի մայոր է, ավագ որդին՝ Արսենը, պայմանագրային դիրքապահ է, միջնեկը՝ Սուրենը, ավագ լեյտենանտի կոչում ունի, համարյա 15 տարի պաշտպանում է իր ծննդավայրի սահմանները: