Ուշադրության կենտրոնում
-Եթե թողնեք իմ ցանկությանը, ես սկզբից կպատմեմ մի պատմություն, որը, թերևս, ամենամեծ ազդեցությունն է ունեցել իմ դաստիարակության, իմ ներաշխարհի ձևավորման վրա:
Զրույց ՄԻԵԴ-ում հայ գերիների շահերի ներկայացուցիչ ՍԻՐԱՆՈՒՇ ՍԱՀԱԿՅԱՆԻ հետ
Պահեստազորի եռամսյա վարժական հավաքներին ընդգրկված անձնակազմը մարտական հերթապահություն է իրականացնում հանրապետության տարբեր սահմանային հատվածներում։
Դեռ երեկ քաղաքացիական կյանքում տարբեր մասնագիտության, տարբեր տարիքի տեր մարդիկ զինվորական համազգեստ են հագել՝ զինվորացել են երեք ամսով։
Տանկիստ Մովսես Դավթյանի մայրը մաթեմատիկայի ուսուցչուհի է։ Տիկին Ելենան 1988 թ. սումգայիթյան կոտորածների ականատեսն է։ Նա իր մաշկի վրա է զգացել բռնի տեղահանման սարսափը։ Քսանմեկ տարեկան աղջկա ընտանիքը 1988 թ. նոյեմբերին ապաստան գտավ Ազնվաձորում։
Շուրջօրյա մարտական հերթապահություն և ուժեղացված ծառայություն առավելագույն զգոնությամբ. զինված ուժերում, սահմանագծի ամբողջ երկայնքով, սա անփոփոխ հրամայական է: Սա խնդիր է, որի ճշգրիտ և հստակ կատարումը այլընտրանք չունի: Այս գիտակցմամբ էլ բոլորովին վերջերս սահմանի պահապանների շարքերը համալրեցին եռամսյա վարժական հավաքի մասնակիցները:
«Ուզում եմ շնորհավորել բոլորիս մեր Անկախության տոնի կապակցությամբ: Առանձին ուզում եմ շնորհավորել պապիկիս՝ Մակար Մեհրաբյանին: Պա՛պ ջան, ինչո՞ւ հենց քեզ հիշեցի: Քանի որ մեր մեջ, կոնկրետ իմ մեջ, հենց դու ես սերմանել հայրենասիրությունն ու անկախ Հայրենիքի հանդեպ սերը:
Փոխգնդապետ Գարեգին Մուրադյանի մասին զորամասում թե՛ սպաները, թե՛ զինվորները առանձնակի ակնածանքով եւ ջերմությամբ են խոսում. «Մեր լավագույն զինվորականներից է՝ կիրթ, խստապահանջ, բայց եւ՝ սրտացավ, ամեն հարցով զինվորների կողքին, զինվորի հոգսով ապրող»:
