…Ահա լուսանկարները: Այստեղ՝ կազմի տակ, ոչ ալբոմի մեջ, մի նկար կա. Քաջիկն է՝ հորս վարորդը: (Ի դեպ, Քաջիկը՝ Քաջիկ Հովսեփյանը, նույն այն վարորդն է, որը Խոջալուի դեպքերի ժամանակ գերի ադրբեջանցիներին փոխանակելու է տարել:

Ես կանգնած եմ կարմիր դագաղի կողքին, դագաղի մեջ 94 տարեկան ակնոցավոր մի պառավ է պառկած, ում «տրիումֆն» ու հանճարը կայացել է, երբ նա Լենինի մասին չորս հաստափոր գիրք է գրել։ Ես ուսանող եմ, 1982 թիվն է…

Ես տանկային դասակի հրամանատար, ավագ լեյտենանտ Վահե Ղահրամանյանին չեմ տեսել, ու բնականաբար, սա դիմանկար չէ: Սա հինգ առանձին պատմություն է հերոսի մասին, հինգ գույն՝ Վահե Ղահրամանյանի կերպարի խճանկարից վերցված:

Մեր բանակի փայլուն հաղթանակների ամենավառ խորհրդանիշներից մեկը, թերևս՝ ամենավառը, հայի իսկական գենի կրողը, հայկական մշակութային ու հոգևոր կենտրոն Շուշին ազատագրած գեներալը, պայծառագույն անձնավորությունը, Արցախի և ՀՀ Ազգային հերոսը՝ գեներալ-մայոր Արկադի Տեր-Թադևոսյանը, մայիսի 22-ին կդառնար 82 տարեկան: Ամենահամեստ այս մարդուն ճանաչում ու սիրում էին բոլորը՝ մեծից փոքր: Նրա հերոսական ուղին հարուստ է ու խորհրդանշական: Մեր փառահեղ գեներալի մասին շատ է խոսվել ու դեռ շատ կխոսվի: Այսօր նրա մասին իր հիշողությունները կպատմի որդին՝ «Հայաստանի ԴՕՍԱԱՖ» համահայկական հայրենասիրական ՀԿ նախագահի տեղակալ, ՀՀ ԴՕՍԱԱՖ-ի «Սնայպեր» ՍՊԸ տնօրեն Հայկ Տեր-Թադևոսյանը:

«Ես տղամարդկանց ղեկավարել եմ մարտական գործողություններում, վարել ուղղաթիռներ, ներդրումներ կատարել ֆոնդային բորսայում, ճանապարհորդել դեպի հեռավոր երկրներ, հիմնել և վաճառել բիզնեսներ և այդ ընթացքում հաջողություններ ու կորուստներ ունեցել: Բայց այս ամենից ոչինչ ինձ համար չի կարող համեմատվել հայր լինելու հետ: Իմ ծառայությունն օգնում է մյուս հայրիկներին այս երկրի վրա ամենաազնվական ձեռնարկի մեջ, որն է՝ աստվածավախ տղամարդկանց դաստիարակությունը»:
ՉԱՔ ՀՈԼԹՈՆ

Օրերս Ռուբեն Միրոյանի անվան N77 հիմնական դպրոցում հուշ-ցերեկույթ էր՝ նվիրված Արցախյան 44-օրյա գոյամարտում հերոսացած դպրոցի շրջանավարտներին:

Փոխգնդապետ Անդրեյ Համզոյանը, գերազանցությամբ ավարտելով Վազգեն Սարգսյանի անվան ռազմական համալսարանը, դասակի հրամանատարից սկսած, տարբեր հրամանատարական պաշտոններ է վարել: