Language:

  • Հայերեն
  • Русский
  • English

Ուշադրության կենտրոնում

ՀՊԱՐՏ ԵՄ, ՈՐ ԶԻՆՎՈՐԻ ՄԱՅՐ ԵՄ

Հանրապետությունում մեկնարկել է ձմեռային զորակոչը: Զինակոչիկները վերջին հետազոտություններն են անցնում 4-րդ տարածքային ստորաբաժանումում: Նրանցից մեկն էլ Մուշեղ Հովհաննիսյանն է։ Զինկոմիսարիատում նրա անձնական գործն են աչքի անցկացնում ու այդ ամենն ամբողջացնում հավելյալ բժշկական ստուգումների արդյունքներով, հայրենիքի ապագա պաշտպանի առողջական վիճակին վերաբերող ևս մի քանի կարևոր ու պարտադիր հարցերով։ Մուշեղին ճանապարհելու է եկել ընտանիքը, ընկերները: Նրա տրամադրությունը բարձր է:

ԸՆԿԵՐՆԵՐԸ

Հայկն ու Սուրենը բանակային ընկերներ են: Տարիուկես միասին են ծառայել, միասին հաց կիսել ու դիրք պահել, ուրախ ու տխուր օրեր ապրել: Սակայն վերահաս պատերազմը բաժանել է նրանց, և ընկերները հայտնվել են ռազմաճակատի տարբեր ուղղություններում: Պատերազմի 44 օրերի ընթացքում երկուսն էլ սրտատրոփ լուրի են սպասել, բայց այդպես էլ չեն ստացել: Ընկերները հանդիպել են միայն պատերազմից հետո՝ պատահաբար ու շատ անսպասելի:

ԹԵՐԼԵՄԵԶՅԱՆԱԿԱՆՆԵՐԸ

Մարդասեր, ազատասեր, ընկերասեր. այսպես են քսանամյա Գոռին բնութագրում ընկերներն ու ընտանիքի անդամները. լավություն անելու համար խելքն իրենը չէր, իր ուրախ ու խնդուն բնավորությամբ բոլորին բարձր տրամադրությամբ էր վարակում,- այսպես հակիրճ որդուն է ներկայացնում մայրը՝ Փիրուզա Թեմուրյանը:

ԶԻՆՎՈՐԻ ՀՐԱՄԱՆԱՏԱՐԸ

Ես սպասում եմ հայրենիքը ազատագրելիս հերոսաբար զոհված, տանկային գումարտակի հրամանատարի տեղակալ, մայոր Մեսրոպ Վարդանյանի այրուն՝ Վարսուհուն:

ՄԵՆՔ ՀԱՅՐԵՆԻՔԻՆ ՀԵՐՈՍ ԶԱՎԱԿՆԵՐ ԵՆՔ ՊԱՐԳԵՎԵԼ

Նախքան իմ որդու՝ Սասունի մասին խոսելը, իմ և ընտանիքիս անունից ուզում եմ խորին ցավակցություն հայտել այն ընտանիքներին, որոնց զավակներն իրենց կյանքն անմնացորդ նվիրեցին հայրենիքին՝ հերոսացան մեր սուրբ հողը պաշտպանելիս ու չվերադարձան:

ՉԵՄ ԿԱՐՈՂ ԶԻՆՎՈՐՆԵՐԻՍ ՄԵՆԱԿ ԹՈՂՆԵԼ

Խաչատուր Մանուկյանը արդեն 22 տարի ծառայում է զինված ուժերում: Նա լեյտենանտ Սարգիս Մանուկյանի հայրն է:

…ЧТОБЫ ПУТЬ ВЕЛ НАС ДОМОЙ

Երբ գնաք Եռաբլուր, պանթեոնի կենտրոնական մասում, ճանապարհի մոտ մի պահ կանգ առեք, փնտրեք, գտեք փոքրիկ հուշատախտակը, որի վրա գրված է` Միքայելյան Արտյոմ Տիգրանի (1997-2020): Հողաթմբի վրա թարմ ծաղիկներ կան, հողաթմբի տակ մի տաք ու հերոսական սիրտ է ամփոփված: Բայց դուք մի խոնարհեք ձեր հայացքը, մի կծկվեք, այլ նայեք վեր…ավելի վեր, որտեղ Արտյոմ Միքայելյանի անպարտ ոգին է ճախրում: Ու մտքում կրկնեք այն պատմությունը, որ կպատմեմ քիչ հետո: