Տղաները հերթական անգամ պատրաստվում էին սահման դուրս գալ։ Ինչպես միշտ, նրանց հետեւից պետք է ջուր շաղ տայի, սակայն ջրերը կտրվել էին, ու հակառակի նման ջուր չէի հավաքել։ Խոհանոցում կես թեյնիկ ջուր կար, որն էլ վերցրի ու շտապեցի Բաշ Ապարանի հերոսամարտի հուշարձան, որտեղից միշտ ռազմի դաշտ էինք ճանապարհում մեր տղաներին։ Ճանապարհին տղաների համար փռից մի քանի տաք հաց վերցրի։ Երբ նրանք ինձ տեսան, ոգեւորված առաջ եկան ու դիմելով իրենց ճանապարհող կանանց ու մայրերին, հարազատներին, կատակով ասացին.
-Լյուդա մայրիկը եկավ, ոչ մեկիդ աչքին արցունք չերեւա…

-Հիշում եմ, 1989-ին, երբ առաջին անգամ պետք է Արցախ, Հադրութ մեկնեինք, ինչ ապրումներ ունեցան մեր բարեկամները, մեր մայրերը։ Ու մեր մեկնումը նման էր փախուստի։ Փախուստ՝ մեր ծնողների, մեր մայրերի հայացքներից։ Ավտոբուսը դանդաղ շարժվում էր, իմ Սուլթան մայրը, Սեյրան Սարոյանի Օֆիկ մայրը լացելով վազում էին ավտոբուսի հետեւից։ Վազում էին, չէին փորձում մեզ իջեցնել, իրենց մայրական բնազդով արդեն գիտեին, որ գնալու ենք։ Վազում էին լացելով ու օրհնանքի խոսքեր էին հասնում մեզ…

Քեզ համար կուռքեր չկերտես որեւէ բանի նմանությամբ, որ վերեւում՝ երկնքում է, եւ ներքեւում՝ երկրի վրա, եւ երկրի խորքի ջրերի մեջ, չպիտի երկրպագես ու չպիտի պաշտես դրանց:

Այս պատվիրանը զգուշացնում է մեզ հեռու մնալ կռապաշտությունից։ Հարկ է իմանալ, որ կռապաշտությունը լինում է երեք տեսակ։ Նախ՝ Աստծո փոխարեն անմարմիններին պաշտելը եւ երկրպագելը, այսինքն՝ երկնային զորություններին, մարդկանց հոգիներին կամ դիվային ուժերին։ Երկրորդ՝ ոսկյա, արծաթյա, նյութեղեն այլ առարկաների (կուռքերի), նաեւ արեւի, լուսնի, աստղերի, կենդանիների, բնության երեւույթների ու բարիքների պաշտամունքն ու երկրպագությունը։

Մի մարդ սպանել էր ազատատոհմիկի եղբորը եւ քանի որ չկարողացավ փախչել նրանց ձեռքից, ովքեր կամենում էին արյան վրեժխնդիր լինել, մեծ զղջմամբ խոստովանեց իր մեղքը եւ իրեն հանձնեց Աստծուն։ Խելամտորեն վարվելով՝ Ավագ Ուրբաթ օրը հոժար կամքով ընդառաջ ելավ սպանվածի եղբորը։ Եվ ընկնելով նրա ոտքերը, իր պարանոցից չվան ու գոտի կախած՝ եղբորն սպանելու համար թողություն էր խնդրում եւ աղաչում, որ իրեն կյանք շնորհի Աստծո եւ Նրա Որդու՝ Հիսուս Քրիստոսի սիրո համար, Ով այդ օրը մեզ համար չարչարանք էր կրել։

Արդեն ավելի քան կես տարի է, ինչ ՆԱՏՕ-ի ուժերի աջակցությամբ Լիբիայում ապստամբները մարտական գործողություններ են իրականացնում ընդդեմ Մուամար Քադաֆիի ռեժիմի: Հոկտեմբերի 20-ին աշխարհն ականատես դարձավ երկրի 42 տարվա առաջնորդի ստորացուցիչ վախճանին, սակայն դեռ հարց է` արդյոք դա նշանակո՞ւմ է նաեւ երկրում սկսված քաղաքացիական պատերազմի վախճան: Այդուհանդերձ, Քադաֆիի մահով ավարտվում է լիբիական պատերազմի մի շրջափուլ, եւ տեղին է որոշակի եզրահանգումներ անելը:

ՀՀ ԶՈՒ գլխավոր շտաբի պետի հրամանի համաձայն` օրերս «Ասպարեզ» ուսումնական կենտրոնում անցկացվեցին տանկային և ՀՄՄ-ների լավագույն անձնակազմերի մրցումներ: Մասնակից անձնակազմերի միջև ծավալվեց լուրջ մրցակցություն: Նրանք քննություն հանձնեցին տարբեր առարկաներից` ֆիզիկական, շարային, տեխնիկական պատրաստություն, մարտավարություն և այլն: Քննական հանձնաժողովի անդամները ստուգեցին մասնակիցների` կանոնադրությունների պահանջներին, մասնագիտական գիտելիքներին տիրապետելու աստիճանը:

Շուրջ 30 տարի է, ինչ Երեւանում գործում է «Սինդո-րյու կարատե» մարտարվեստի դպրոցը: Նրա հիմնադիրն ու ղեկավարը սենսեյ-վարպետ Հենրիկ Շահբազյանն է: Նա նաեւ նկարիչ է, երաժիշտ, բուսաբույժ: Երկար տարիների ընթացքում սենսեյն անցել է ֆիզիկական ու հոգեւոր կատարելության դժվարագույն ուղի եւ ստեղծել մարտարվեստի իր ուղղությունը` հայկական սինդո-րյուի դպրոցը: 2008թ. Հ.Շահբազյանը հրավեր է ստանում մասնակցելու Կիոտոյում անցկացվող մարտարվեստների […]