1970թ. հոկտեմբերին Թուրքիայի տարածքում թռիչք իրականացնելիս ամերիկյան ինքնաթիռը կորցնում է կողմնորոշումը և հայտնվում Լենինական քաղաքում: Մինչ արեւմտյան մամուլը հոդվածներ էր հրապարակում «Կորած գեներալները պահվում են Հայաստանում» վերնագրով, խորհրդային քարոզչությունը միջադեպը ներկայացնում է որպես «օդային տարածքի կոպիտ խախտում և սադրանք», թեև ինքնաթիռում էին ամերիկյան բանակի բարձրաստիճան սպաներ և թուրք մեկ ուղեկցող սպա:

Այսօր գործնականում անհնար է գտնել մի մարդու, որը լսած չլինի հայտնի բրիտանական հետախույզի մասին։ Ո՞վ է Ջեյմս Բոնդը` գրական հերո՞ս, թե՞ իրական մարդ։ Իրականում եղե՞լ է գործակալ 007-ի նախատիպը, թե՞ նա պարզապես հեղինակի երեւակայության արգասիքն է։
Ի՞նչ գիտենք մենք գործակալ 007-ի մասին։ Նա ընտրում է շքեղ ավտոմեքենաներ, սիրավեպեր է ունենում ամենագեղեցիկ կանանց հետ։ Նա քնում է ատրճանակը բարձի տակ, ունի «սպանության արտոնագիր»` բրիտանական MI-6 հատուկ ծառայության կողմից։ Նա տիրապետում է բոլոր տեսակի զենքերին, ղեկավարում է ուղղաթիռը, սահում է լեռնային դահուկներով, վարպետորեն լողում է եւ տիրապետում բոլոր այն հմտություններին, որոնք անհրաժեշտ են գաղտնի գործակալին։

Վերջերս որոշ մարդիկ, շահարկելով բանակում սպանված կամ ինքնասպան եղած զինվորների ծնողների վիշտը, փորձում են քաղաքական նպատակներով վարկաբեկել բանակը: Ռազմական փորձագետ Արծրուն Հովհաննիսյանի այս հայտարարության քննարկումով էլ սկսվեց «Ազատություն» ռադիոկայանի «Տեսակետների խաչմերուկ» հաղորդաշարի հոկտեմբերի 22-ի հաղորդումը: Ա.Հովհաննիսյանի ընդդիմախոսը Հելսինկյան քաղաքացիական ասամբլեայի Վանաձորի գրասենյակի ղեկավար, իրավապաշտպան Արթուր Սաքունցն էր, իսկ հաղորդումը վարում էր Աննա Իսրայելյանը:

Անկախ պետականություն կերտելու, արեւի տակ սեփական տարածքը նվաճելու, բարեկեցիկ, օրինավոր ու պաշտպանված պետություն կառուցելու այս բարդ ու կորստաշատ ճանապարհը, որով անցնում ենք հիմա, շատ ազգեր հաղթահարել են տասնամյակներ, հարյուրամյակներ առաջ, անցել են նույն դժվարությունների միջով, սխալվելով ու շտկելով սխալները, ձախողվելով ու նվաճելով, կորցնելով ու գտնելով։ Մեզ թերեւս ավելի ծանր ճակատագիր բաժին ընկավ. մեր անկախությանը նախորդեց ավերիչ երկրաշարժը, մեր անկախությունը «նշանավորվեց» պարտադրված պատերազմով։ Մեր բանակաշինությունը սկզբնավորվեց ազատագրական կռվի բոցերում։ Հաղթանակած պատերազմից հետո մենք բառացիորեն գոյատեւման խնդիր էինք լուծում՝ սահմանին ու երկրի ներսում՝ կիսաֆիդայական բանակով, տնտեսական ճգնաժամի, սովի, ցրտի, զրկանքի, գաղթականների ու աղետյալների հոգսերի անհատնում բեռը ուսած ժողովրդի գերմարդկային ջանքերով։