Սերգեյ Աղավելյանը ծնվել է 1913թ. մարտի 22-ին, Նախիջևանի հինավուրց Բիստ գյուղում: 1932թ. ավարտել է Երևանի էլեկտրատեխնիկական տեխնիկումը: 1935-1938թթ. սովորել է Մոսկվայի Էներգետիկական ինստիտուտում, իսկ 1941թ. ավարտել է Ժուկովի անվան ռազմաօդային ակադեմիան: Աղավելյանի փառավոր մարտական ուղին սկսվեց «Նորմանդիա-Նեման» ավիագնդի կազմում:

ԽՍՀՄ-ում ջրածնային ռումբ ստեղծած Սախարովը, սպառազինությունների մրցավազքից ահաբեկված, դիմում է Խրուշչովին, որպեսզի այսուհետ գիտնականները մասնակցեն երկրի ղեկավարների կողմից քաղաքական կարևոր որոշումների ընդունմանը։ Նիկիտա Սերգեևիչը իրեն հատուկ հումորով պատասխանում է.
-Մի անգամ ծերուկը գիշերով աղոթում է «Տեր Աստվա՛ծ, ամրացրու և ուղղություն տուր»։ Պառավը լսում է և շշնջում. «Թող Տեր Աստված ամրացնի, ուղղությունը ես կտամ…»։
Ամեն ինչ պարզ էր ու հասկանալի։

Կան մարդիկ, որոնց կարող ես տեսնել մեկ անգամ և չմոռանալ ամբողջ կյանքում: Այդպիսին էր Մոնթե Մելքոնյանը` Ավոն, բյուրեղյա մաքրությամբ, ազնվությամբ օժտված հրամանատարը: Ես բախտ եմ ունեցել ընդամենը երկու օր շփվելու նրա հետ:
1992-ի սկզբին Արցախում վիճակը ծանր էր, մանավանդ՝ Մարտունու շրջանում, որտեղ ինքնապաշտպանության ուժերի հրամանատարն էր Հ.Հարոյանը, որի տեղակալ նշանակվեց Մոնթե Մելքոնյանը, որին ի սկզբանե բոլորն իբրեւ Ավո էին ճանաչում:

Գնդում սոցիալական աշխատանք և իրավախախտումների կանխարգելում իրականացնող սպան պատասխանատու է սոցիալական աշխատանքի կազմակերպման, վիճակի, զինվորական կարգապահության ամրապնդման ուղղությամբ դաստիարակչական միջոցառումների իրականացման և իրավախախտումների կանխարգելման համար: Նա ենթարկվում է զորամասի հրամանատարի ԱՀՏԱ գծով տեղակալին:

Սադայ Սադըղլին իսկապես հեռու էր: Շատ հեռու էր բժշկից, կնոջից, հիվանդասենյակից, որտեղ գտնվում էր, և նույնիսկ գլխուղեղի վնասվածքից ու մարմնի վերքերից: Այլիսում էր… Այո՛, այո՛, անկասկած, նա Այլիսում էր: Սակայն այդ Այլիսը ոչ թե իրական աշխարհում գոյություն ունեցողն էր, այլ այն, որը Սադայն ինչ-որ ժամանակ, չորս-հինգ տարեկանում, տեսել էր երազում, և որտեղ մի գարուն ինչ-որ տեղից վազել-եկել էր հիասքանչ սև աղվեսաձագը: Սադայն ընդամենը մի անգամ էր տեսել նրան իրենց բակի պարսպի վրա: Սև աղվեսիկը ցանկապատից ցատկեց ծառի վրա, սկսեց թռչկոտել ճյուղից ճյուղ և կորավ կանաչ տերևների մեջ: Իսկ մի քանի օր անց Սադայը տեսավ, թե ինչպես Քարե եկեղեցու պարսպի վրա` աղբյուրի մոտ, Ջինգյոզ Շաբանը հրացանով սպանեց այդ փոքրիկ աղվեսին: Դրանից հետո Սադայն աղվեսաձագին գրեթե ամեն գիշեր տեսնում էր երազում…

Թեև խորհրդանշական թվերին չեմ հավատում, բայց պետք է խոստովանեմ, որ Աքրամ Այլիսլիի «Քարե երազներ» գիրքը թարգմանել եմ ուղիղ 40 օրվա ընթացքում… Իսկապես որ խորհրդանշական թիվ. չէ՞ որ այս վեպ-ռեքվիեմը պատմում է ադրբեջանցի մարդատյաց խուժանից հոշոտված մեր անմեղ հայրենակիցների մասին, որոնք հայ լինելուց զատ որևէ մեղք չէին գործել այս աշխարհում։

«Եթե մենք թեկուզ փոքր-ինչ կասկածեինք, որ Գաբալայի ՌՏԿ-ի փակումը կհանգեցնի Ռուսաստանի Դաշնության անվտանգության թուլացմանը, ապա մենք, իհարկե, Բաքվի հետ կպայմանավորվեինք վարձակալությունը երկարաձգելու վերաբերյալ: Այսօր կարող եմ հստակ ասել, որ Գաբալայի փակումը ոչ մի կերպ չի ազդի ՌԴ անվտանգության վրա»: