Ազգովի տոնեցինք պատմական ևս մի հաղթանակ՝ Բերձորի (Լաչին) ազատագրման օրը: Հայոց 2 հատվածների՝ Մայր Հայաստանի և Արցախ աշխարհի միջև երկար ժամանակ արգելք ու չարիք հանդիսացող Լաչինը 1988 թվականից դարձավ գոցված դարպաս: Իսկ մեր ժողովրդի երազանքը՝ Արցախ-Մայր հայրենիք ՄԻԱՑՈՒՄԸ միայն այդ գոցված դարպասների բացումն էր բերդաքաղաք Շուշիի ազատագրումից հետո: Վերջապես կայացավ միացումը. կյանքի ճանապարհով սկսվեց երթևեկը: Լաչինը դարձավ Բերձոր, շրջանը Քաշաթաղ՝ ներառյալ Կովսական, Քաշունիք, Բարկուշատ և այլ պատմական գավառներ: Այսօր շրջանում բնակվում է մոտ 10000 բնակիչ, այդ թվում՝ սիրիահայեր:

Ես մարդ եմ, բայց ո՞վ եմ ես` որպես մարդ:
Այս հարցը` հենց այս ձեւակերպմամբ, քչերին է հուզում, թեեւ շատերին է հետաքրքրում, թե ո՞վ է մարդ արարածը, եւ ինչպիսի՞ն է նա, ինչպե՞ս կարող ենք մենք ճանաչել մարդուն` հարցեր, որոնց իրական պատասխանը կարող ենք գտնել` միմիայն սեփական հոգու խորքը նայելով:
Շատ հաճախ մեզ թվում է, թե խորապես ճանաչում ենք այն մարդկանց, որոնց հետ մենք շփվում են, բայց գալիս է մի պահ, երբ մեր ամենավստահելի մարդու արարքը սառը ցնցուղ է դառնում մեզ համար:

ՀՀ ԶՈՒ բարեփոխումների համատեքստում ռազմական կրթության զարգացումը գերակա խնդիր է: ՀՀ կառավարության 2012 թ. մարտի 7-ի նիստի N 9 արձանագրային որոշմամբ հաստատված ՀՀ Ռազմական կրթության հայեցակարգի համաձայն` «Ռազմական կրթության համակարգն ապահովում է զինված ուժերի կիրառման, պլանավորման, կազմակերպման և կառավարման վերաբերյալ առկա գիտելիքների փոխանցումը, համապատասխան հմտությունների և կարողությունների ձևավորումը»: Ստորև ներկայացվող հոդվածում արծարծվում են այդ նպատակի իրականացմանն առնչվող խնդիրներ:

Առաջատար պետությունների (ԱՄՆ, Ֆրանսիա, Մեծ Բրիտանիա, Կանադա և այլն) փորձի ուսումնասիրությունը ցույց է տալիս, որ բարձր մարտունակության պահպանման գործում առանձնահատուկ դեր ունի սերժանտական կազմը: Օրինակ` ԱՄՆ-ի բանակի պատմությունը հավաստիորեն վկայում է, որ սերժանտական կազմը անփոխարինելի է զորամասերի և ստորաբաժանումների մշտական մարտական պատրաստության պահպանման գործում: ՌԴ ԶՈՒ կազմում ներկայիս սերժանտն ընկալվում է որպես լիարժեք հրամանատար, որը շատ հարցեր լուծում է առանց վերադաս սպայական կազմի միջամտության:

Թուրքական (օսմանյան) կայսրությունը վերստեղծելու, դրա սահմանները մահմեդաբնակ բոլոր տարածքների հաշվին ընդլայնելու պանթյուրքական աշխարհաքաղաքական ծրագիրն իր հավակնոտությամբ զարմացնում է. չէ՞ որ այդ նպատակին հասնելու համար պետք է քայքայել այնպիսի պետություններ, ինչպիսիք են Ռուսաստանը, Չինաստանը, Հնդկաստանը, Իրանը և այլն: Մի՞թե ֆանտաստիկ երազանք չէ: Այնինչ պարզվում է, որ սուֆիզմի մեջ հատուկ նշանակություն ունի ցանկության անիրագործելիությունը. ինչքան անհասանելի է բաղձանքի առարկան, այնքան ավելի ուժեղ է ձգտումը, այնքան ավելի մեծ է սերը և սիրո տառապանքը, որը ծնվում է հոգևոր աղքատությունից` ֆաքրից:

Ադրբեջանը ռազմավարական առավելություն ունի՞ արդյոք Հայաստանի նկատմամբ. «Ռեգնում» լրատվական գործակալության կայքում այս հարցն է քննարկել մոսկովյան «Հայասա» վերլուծական կենտրոնի ռազմական փորձագետ Լեոնիդ Ներսիսյանը:
Նա գրում է, որ փորձագետների համար բավականին անսպասելի էին Երևանում 2011թ. ՀՀ Անկախության 20-ամյակին, ապա նաև 2012թ. Ստեփանակերտում Շուշիի ազատագրման 20-ամյակին նվիրված զորահանդեսներում ցուցադրված զինատեսակները, մասնավորապես՝ «Տոչկա-Ու» օպերատիվ-մարտավարական հրթիռային համալիրը (ՕՄՀՀ) և «Ռ-17» («Սկադ-Բ») բալիստիկ հրթիռները (հեռահարությունը` 300 կմ): «Ընդ որում՝ Հայաստանն ավելի շատ «Տոչկա-Ու» ՕՄՀՀ ունի, քան Ադրբեջանը, իսկ «Ռ-17» հրթիռների նման զինատեսակ Ադրբեջանն ընդհանրապես չունի»:

Ինչպես արդեն հայտնի է, փամփուշտը կրակային մեխանիզմի կարևորագույն բաղկացուցիչն է: 7-8 մմ տրամաչափի հրացանների փամփուշտների տասնյակից զատ, որոնք իրենց տարածվածությամբ զիջում են միջանկյալ փամփուշտներին, կներկայացնենք նաեւ միջանկյալների, դրանց ստեղծման անհրաժեշտության, հետագա զարգացման պատմությունը, ինչպես նաեւ՝ ժամանակակից տեսակների բնութագրերը և արդեն ավանդույթ դարձած լավագույն տասնյակը: