Գործընկերուհիս` Ալիսը, հիացմունքով եւ հպարտությամբ էր խոսում քրոջ միակ որդու` Հարությունի մասին: Ասում էր, որ նա ծառայում է հարավային ուղղությամբ տեղակայված զորամասերից մեկում: Սերժանտ է, անցած ամիս էլ ճանաչվել է դիրքի լավագույն ավագ, խրախուսվել է արձակուրդով: «Հարությունը որոշել է զորացրվելուց հետո պայմանագրային հիմունքներով նույն զորամասում շարունակել ծառայությունը, երազում է զինվորական դառնալ… Տնեցիներին էլ է խանդավառել-համոզել, որ ընտանիքով տեղափոխվեն սահմանամերձ բնակավայր, տուն կառուցեն… Ինքն էլ նշանված է, կամուսնանա եւ երջանիկ կապրեն»,- ասում էր ընկերուհիս:

99 տարի առաջ Օսմանյան Թուրքիան ծրագրեց և իրականացրեց հայ ժողովրդի ոչնչացման նենգ և գազանաբարո ծրագիրը: Իրականացրեց առանց որևէ խղճի խայթի` ամբողջ աշխարհի աչքի առաջ: Սակայն աշխարհը կարծես կուրացել էր և չէր էլ նկատում, թե ինչպես հոշոտվեց մի ողջ ժողովուրդ, դատարկվեց մի ողջ երկիր: Աշխարհը կուրացել էր շահերի և հարստության ախորժաբեր լույսից:
99 տարի անց մենք հիշում ենք ու դատապարտում: Պահանջում ենք աշխարհից, որ բացի մեկ դար փակ պահած իր աչքերը և ճանաչի մեր նկատմամբ իրականացված ոճիրը:

Ֆաշիզմի ջախջախումից 60 տարի անց Գերմանիայում լույս է տեսել միանգամից երկու ուշագրավ գիրք՝ Հենրիկ Էբերլիի եւ Մաթիաս Ուլի «Հիտլերի գիրքը» եւ Ռայներ Կառլշի «Հիտլերի ռումբը», որոնցում նկարագրվում են Հիտլերի կյանքի քիչ հայտնի կամ մինչ օրս ընդհանրապես անհայտ որոշ փաստեր, ինչպես նաեւ ինչ-ինչ դրվագներ նացիստական պետության՝ Երրորդ ռեյխի պատմությունից, որը 12 տարի միանձնյա ղեկավարում էր ֆյուրերը: Առաջին գրքի հիմքում ընկած է մի փաստաթուղթ, որը կազմվել է Իոսիֆ Ստալինի հրամանով: Բավական ծավալուն դոսիեն պարունակում է ֆյուրերի երկու հավատարիմ անձանց ցուցմունքները, որոնց մանրակրկիտ հարցաքննության են ենթարկել խորհրդային հատուկ ծառայությունների սպաները:

Հայ-ռուսական բարեկամության դարավոր պատմության մեջ ուրույն տեղ ունի հայ-կազակական համագործակցությունը: Արդեն 15 տարի է, ինչ կազակական շարժումը ներկայանում է Հայաստանում հասարակական կազմակերպությունների մակարդակով, ունի իր պատմությունը, ձևավորված ավանդույթները: Կարապետ Զադոյանի ղեկավարությամբ գործող «Նիտ» միջազգային հայ-ռուսական կազակական եղբայրությունն այս ասպարեզում վետերան է:

Այսօր մեր զինծառայողների ծնողներին, հարազատներին և առհասարակ հասարակությանը հետաքրքրում են բազմաբնույթ հարցեր: Այն է` ինչպիսի՞ զորամասում է ծառայում իրենց որդին, ինչպե՞ս են սնվում, ինչպիսի՞ կարգապահական դրվածք կա զորամասի ներսում, ինչպե՞ս է կազմակերպվում զորամասի ժամանցն ու հանգիստը, ի՞նչ հաջողությունների է հասել տվյալ զորամասը մարտական պատրաստության գործում, ո՞վ է զորամասի հրամանատարը: Այս հարցերի լավագույն պատասխանը տալիս է արդեն ավանդույթ դարձած պաշտպանության նախարարության զորամասերում անցկացվող «Պատիվ ունեմ ներկայանալու» միջոցառումը: