Սուրեն Ֆատոյի Սադոևը ծնվել է 1953թ. հունվարի 28-ին, Երևանում (ծննդյան օրը նա ժպիտով է նշում` «ծնվել եմ բանակի օրը»): Դպրոցն ավարտելուց հետո սովորել է ճանապարհային տեխնիկումում և 1981թվականից ծառայության անցել ներքին գործերում: Եղել է ջոկի հրամանատար, կատարել տարբեր ծառայություններ, ունի բազմաթիվ պարգևներ: Եվ որպես ընտանիքի հայր` հետևել, դաստիարակել, ուսման է տվել իր հինգ զավակներին: Այսպես համընթաց էլ կշարունակվեր Սուրենի կյանքի ճանապարհը, եթե ինչպես միշտ պատմությունը փորձության չենթարկեր մեր ժողովրդին, իսկ երբ փորձության է ենթարկվել հայ ժողովուրդը` նրա հետ այդ դժվարություններն ու տառապանքները կրել է նաև եզդի ժողովուրդը:

Վահե Շահմուրադյանն ապրեց փոթորկահույզ մի կյանք:
Նա ապրեց հայրենիքին անմնացորդ ծառայելու, բարությամբ, սիրով, մերձավորի հանդեպ կարեկցանքով և հոգատարությամբ լի տարիներ: Ապրեց` երբեք ի ցույց չդնելով իր արժեքը, ապրեց` երազելով մի ափ բարություն, ցաված սիրտը շոյող մի ջերմ խոսք, ինչն ինքը շռայլորեն բաժանեց ծանոթ ու անծանոթ մարդկանց:

«Վիսբադեն». Խաղաղօվկիանոսյան նավատորմի ռադիոկենտրոնի ռադիստներին այս ծածկանունով էր հայտնի այն օպերատորը, որի հաղորդագրություններն առավել հաճախ էին ընդունում նրանք 1941 թվականին: Տագնապալի տեղեկությունները հեղեղի նման թափվում էին ԽՍՀՄ-ի վրա հիտլերյան Գերմանիայի հարձակմանը նախորդող գարնանային ամիսներին, ապա նաեւ ամռանն ու աշնանը: Այդ գաղտնագրված հեռագրերն անմիջապես ուղարկվում էին Մոսկվա: Կապավորներն այն ժամանակ, իհարկե, չգիտեին, որ կապի մեջ են Ռիխարդ Զորգեի եւ Տոկիոյի նրա խմբի անդամների հետ…

Վրաստանի արտաքին քաղաքականության առանցքում շարունակում են վճռորոշ մնալ Թբիլիսիի և Մոսկվայի միջև փոխհարաբերությունները: Դրանցով են պայմանավորված՝ ռազմաքաղաքական ո՞ր դաշինքում կլինի Վրաստանը, կամ ինչպե՞ս Թբիլիսին կկառուցի իր հետագա հարաբերությունները տարածաշրջանային հարևանների հետ: Միաժամանակ՝ քաղաքական և տնտեսական ներկայիս իրավիճակն ստիպում է Վրաստանի քաղաքական վերնախավին ավելի հաշվենկատ լինել՝ պահպանելով երկրի ռազմաքաղաքական չեզոքությունը… Թեև Թբիլիսիի համար այլ սցենարներ են մշակվում:

Այս մեդալի համար երկար ու դժվարին ճանապարհ եմ անցել: Ինձ համար այնքան ուրախ չեմ, որքան իմ երկրի` Հայաստանի համար: Մենք Բաքվում ենք, այս հողում, կռվի ենք դուրս եկել, հաղթանակ գրանցել, կա այդ կռվի արդյունքը, կա մեդալ, քայլ է արվել, ապացուցվել է բոլորիս կողմից, որ մենք՝ հայերս, ուժեղ ենք, մենք կռվող ենք, մենք անվախ ենք: