Դեռեւս անցած դարի 90-ական թվականներին, ծանոթանալով Թաթուլ Կրպեյանի կարճատեւ, բայց հերոսական կյանքի ուղուն, իմացա նաեւ, որ նա իր դստեր` Ասպրամի հետ լուսանկարվել է ընդամենը մեկ անգամ:
Տեսա այդ լուսանկարը եւ դրան նախորդած մեկ ուրիշն էլ, որում պատկերված են Թաթուլն ու իր կինը` հղի վիճակում:
Ուրեմն, ասացի ինքս ինձ, Ասպրամը ծնողների հետ լուսանկարվել է նաեւ դեռ իր ծնվելուց էլ առաջ: Եվ դա ինձ շատ հուզեց:

ՌԴ Մշակույթի տանը Հայրենական պատերազմի մասնակիցների համար հաճախ են կազմակերպվում Հայրենական մեծ պատերազմին նվիրված միջոցառումներ: Վերջինը Լենինգրադի պաշտպանության հերոսական օրերին էր նվիրված։

Հանդարտվեց, թե չէ, նույնպիսի ժրաջանությամբ շարունակեց լեզվին տալ ու իր միալար երգը կրկնել, սակայն ոչ մի դեպքում չթուլացնելով պաթոսը, որով համառորեն փորձում էր դուրս բերել ինձ զարտուղի ճանապարհից և կանխել անցանկալի դեպքերի ընթացքը:
-Հավատա ինձ, ճշմարիտ եմ ասում, Սողոմո՛ն, Աստված է վկա, որ չեմ զազրախոսում. ես Մարիայի թևի տակ մտա, շահեցի նրա վստահությունը (ահա և Հիդրան ցույց տվեց անճոռնի գլուխը, մտածեցի), որ մոտիկից ճանաչեմ նրան, հասկանամ նրա հոգու գաղտնիքը, ինչքան հնարավոր է, ինչքան տրված է ինձ…Եվ օգնեմ քեզ:

Հայոց բանակը մեր անկախ պետության, ժողովրդի անվտանգության, համախմբման, միասնության ապահովման, հարազատ ժողովրդին ծառայելու հիմնական հենասյունն է, մեր պետական անվտանգության երաշխավորն ու խորհրդանիշը: Բանակն այն ուժն է, որին վստահում է ժողովուրդը և պատրաստ է աջակցել՝ հանուն մեր պետության կայուն զարգացման և խաղաղ գոյակցության:

Հոկտեմբերի 19-ին լրացավ 3-րդ բանակային զորամիավորման տանկային ստորաբաժանումներից մեկի անձնակազմի հետ տարվող աշխատանքների գծով հրամանատարի տեղակալ, կապիտան Էդգար Ավալյանի ծննդյան 28-րդ տարեդարձը: Թեև նա չափազանց համեստ մարդ է, նման միջոցառումներ չի սիրում, բայց զորամասը՝ հրամանատար, փոխգնդապետ Արթուր Կիրակոսյանի գլխավորությամբ, նշեց սպայի տարեդարձն ու նրան խաղաղ ծառայություն, ընտանեկան անսահման երջանկություն և իհարկե նորանոր հաջողություններ ցանկացավ զինվորական ծառայության մեջ: Կապիտան Ավալյանի ծննդյան օրը շատ հարմար առիթ էր, որպեսզի բոլորը՝ հրամանատարներից մինչ շարքային, անկեղծորեն խոսեն նրա մարդկային ու զինվորական որակների մասին, այսինքն՝ ասեն այն, ինչի մասին սովորական օրերին, ծառայության առօրյա հարաբերությունների ժամանակ բարձրաձայն չի ասվում, չի խոսվում:

«Փերինչեքն ընդդեմ Շվեյցարիայի» գործով Մարդու իրավունքների եվրոպական դատարանի (ՄԻԵԴ) Մեծ պալատը՝ դատավորների 10 կողմ, 7 դեմ ձայների հարաբերակցությամբ, հաստատեց թուրք քաղաքական գործչի խոսքի ազատության իրավունքը՝ գտնելով, որ Շվեյցարիայի դատարանները նրան սխալ էին դատապարտել Հայոց ցեղասպանության ժխտման համար:
Մեզ համար ավելի կարևոր է, որ Մեծ պալատը հակադրվեց Ստորին պալատի՝ 2013 թ. դեկտեմբերի 17-ի անհիմն որոշմանը, որը կասկածի տակ էր առել Հայոց ցեղասպանության վավերականության փաստը:

Այվազը բազմազավակ ընտանիքի երկրորդ երեխան էր: Բնությունը նրան օժտել էր ահռելի ուժով և բարի ու կարեկից սրտով: Զարմիկները նրան «ուժեղ քեռի» էին ասում: Հիշում եմ, թե մենք` 14 -15 տարեկան տղեկներ, ինչպես էինք կախ ընկնում նրա երկաթե բազուկներից, իսկ նրա ասես պետքն էլ չէր՝ փուչիկի նման վերև էր բարձրացնում: Նրա սայլակով մոտոցիկլետի հռնդյունը մինչև հիմա ականջներումս է: Զարմանում էի, թե ինչպես է այդ փոքրիկ մոտոցիկլետը դիմանում նրա հսկա մարմնի ծանրությանը: Ամեն անգամ նա մի բան գտնում էր մեզ ուրախացնելու համար` մեկ մոտոցիկլետն էր երկու անիվների վրա վարում, մեկ կտրուկ շրջադարձ էր կատարում… Բոլորի համար միշտ խրախուսական մի պարգև պահած ուներ` կոնֆետ, ընկույզ, չամիչ… Ամռան տապին երեխաներին լցնում էր մոտոցիկլետն ու տանում գյուղի առվում լողալու… Ամենից շատ ուրախանում էինք, երբ մեզ պտտում էր գյուղի թաղերով: Ո՜նց էինք ուրախանում, ո՜նց…