Այս ամրաշինական կառույցը, որը գտնվում է մեր հանրապետության հյուսիսարեւելյան սահմանագոտում, մեր ժողովրդի՝ արդեն պատմություն դարձած անցյալի վկայություններից է: Այս հզոր կառույցը ժամանակին ուղեկալի դեր է կատարել, հին՝ բարձր պարիսպներով բերդի եւ բնակելի համալիրի մի մասն է ընդամենը: Ուղեկալի դիրքից, մեծությունից արդեն կարելի է պատկերացում կազմել նախկին բնակավայրի հզորության եւ կարեւոր նշանակության մասին: Կառուցողներն էլ անկասկած ռազմական գործի մեծ գիտակ են եղել: Ուղեկալը բարձունքի վրա է, որտեղից լայն տեսադաշտ է բացվում, ինչը հաստատ անհնարին է դարձնում թշնամու աննկատ մոտեցումը:

«Հայ զինվոր» թերթի նախորդ համարի (թիվ 41, «Անկատար թողած մի հին խոստում») շապիկին տպագրել էինք Արցախյան ազատամարտի մասնակից, լուսանկարիչ Հակոբ Պողոսյանի հեղինակած պատերազմական լուսանկարներից մեկը՝ «Եղնիկներ» հատուկ նշանակության ջոկատի տղաները հրամանատար Շահեն Մեղրյանի հետ «Երից մանկունք» եկեղեցու ֆոնին: Միաժամանակ ներկայացրել էինք նաև լուսանկարի պատմությունը. 1993 թվականի հունվարի 22-ին, թե 23-ին ադրբեջանական երկու ուղղաթիռներ հայտնվել էին օդում եւ կրակ բացել եկեղեցու ուղղությամբ… Հսկա խաչը գմբեթից դղրդյունով ընկել, փշրվել էր: Տղաները լուսանկարվել էին «վիրավոր» եկեղեցու պատի տակ եւ ուխտել՝ վերականգնել խաչը: Զոհվում է Շահեն Մեղրյանը, հետո՝ տղաներից շատերը… Եվ անկատար է մնում ազատամարտիկների երդումը:

Զինվորական մեքենան կանգ է առնում Բերդավանի խաղողի այգիներից մեկում: Հայացքս թափառում է փոքրիկ այգում, նայում եմ կանոնավոր շարքեր կազմած վազերին, իրար վրա դարսված արկղերին, որ պռնկեպռունկ լցված են արևի գույն ունեցող խաղողով, բերքը խնամքով քաղող երիտասարդ կնոջը, մեքենայի թափքում հերթական դույլը դատարկող տղամարդուն, և վտանգը մի տեսակ անիրական է թվում…

ՀՀ ՊՆ Վ. Սարգսյանի անվան ռազմական ինստիտուտում ամուր հիմքերի վրա է Ռազմական ինստիտուտ-դպրոց համագործակցությունը: Երիտասարդ սերնդի ռազմահայրենասիրական դաստիարակությանը նպաստելու համար Ռազմական ինստիտուտում հաճախակի կազմակերպվում են «Նախնական զինվորական պատրաստություն» առարկայի ծրագրով նախատեսված պարապմունքներ, մրցումներ, օլիմպիադաներ և այլ միջոցառումներ: Միջոցառումների անբաժանելի մասն են էքսկուրսիաները, որոնց ընթացքում աշակերտները ծանոթանում են կուրսանտների առօրյային ու կենցաղին, վարժասարքերին ու ուսումնական զենքերին, Ռազմական ինստիտուտում անցկացրած մի քանի ժամվա ընթացքում պատկերացում կազմում, թե ինչպես է կոփվում ու մասնագիտանում հայոց բանակի ապագա սպան:

Այս տարվա սեպտեմբեր ամսից մեկնարկել է «Հայ Ասպետ» կրթամշակութային խաղի համաբանակային մրցույթը: Մեր զորամասի թիմը նախապատրաստվելուց հետո մասնակցեց առաջին փուլի խաղին, որտեղ մրցում էին բանակային 2-րդ զորամիավորման կազմի մեջ մտնող թիմերը: Բավականին բարձր միավորներ հավաքելով` մեր թիմը փայլուն հաղթանակ տարավ, բացարձակ առավելության հասավ մրցակից թիմերի նկատմամբ: Իրենց գերազանց գիտելիքներով հատկապես աչքի ընկան շարքային Ռազմիկ Ղազարյանը և թիմի ավագ, կրտսեր սերժանտ Արման Մամյանը:

Իմ մեկնած ձեռքում արդարության զենքն է, եւ եթե որեւէ մեկը կսեղմի այն, ես միայն երջանիկ կլինեմ։

ՄՈՎՍԵՍ ԳՈՐԳԻՍՅԱՆ
ՀՀ Ազգային հերոս

Մարշալ Արմենակ Խանփերյանցի անվան ռազմաավիացիոն ինստիտուտի համապատասխան դասընթացն ավարտելուց հետո ես եւ իմ համակուրսեցի Ձյունիկ Ավեյանը ծառայության անցանք ՀՕՊ զորքերում:
Սրտի թրթիռով էի սպասում այն օրվան, երբ որպես սպա ոտք կդնեմ զորամաս եւ իրականացած կհամարեմ իմ վաղեմի երազանքը: Մտերիմներիցս ոմանք խորհուրդ էին տալիս՝ քանի դեռ ուշ չէ հրաժարվել ծառայությունից` ասելով, որ այն աղջկա գործ չէ: Սակայն ես մտածում էի, որ հենց իմ գործն է, այն էլ՝ սիրած, երազած: Համարձակ ու ինքնավստահ ծառայության անցա: Կարեւորը ծառայության առաջին օրն էր: Իսկ այդ օրը հրաշալի սկսվեց: Հրամանատարական կազմը մեզ շատ ջերմ ընդունեց: Այդ պահին ես աշխարհի ամենաերջանիկ մարդն էի: