#46 (1115) 26.11.2015 – 2.12.2015
Մի անգամ Փարիզում Ամենայն հայոց կաթողիկոս Վազգեն Առաջինը հանդիպելով հայ վրիժառու Սողոմոն Թեհլերյանին, մոտենում, համբուրում է նրա ճակատը և ասում.
«Ժողովուրդը քո մատն ավելի շատ համբուրեց, քան իմ աջը: Եվ դա է ճշմարիտը: Պետք է, որ մենք այդպես հարգենք մեր հերոսին, ինչն ամեն բանից վեր է: Ազգը, որ հերոս չունի, պատմություն չունի»:
Հայաստանի Հանրապետության ազգային հերոս, Արցախի հերոս, «Ոսկե արծիվ» շքանշանի ասպետ ՄՈՆԹԵ ՄԵԼՔՈՆՅԱՆԸ նոյեմբերի 25-ին կդառնար 58 տարեկան
2015 թվականը հիշատակվում է որպես Հայոց ցեղասպանության 100-րդ տարելիցի տարի: 2015 թվականը դյուցազնության և սրբազան խենթության տարի է նաև և Հայոց նորօրյա պատմության մեջ չի կարող հիշատակվել և արձանագրվել որպես 1915թ. Հայոց ցեղասպանության հարյուրամյակի տարի միայն, քանի որ այսօր ժողովուրդները, որոնք ապրել են ուզում, ապրելու համար հանապազօրյա հացից հետո պետք է ունենան ա՛յն փրկարար և անաչառ գործիքը, որով մեր քաջ նախնիք և պապերը չափում էին իրենց երկրի սահմանները:
Այսօր մեր նախահայրերուն յիշատակն է, որ կը լեցնէ մեր հոգիները եւ պահ մը մեզ բոլորս կը տեղափոխէ այն լերան բարձունքներուն վրայ, ուր կազմուեցան մեր հոյակապ աւանդութիւններն ու մղուեցան հերոսական մարտերը:
Պապենական մեր բնօրրանէն հեռու, այսօր հաւաքուած ենք այստեղ` մայր հայրենիքի սրբազան հողին վրայ, նշելու պատմականօրէն հպարտառիթ եւ հոգեբանօրէն անկիւնադարձային Մուսա լերան հերոսամարտին 100-ամեակը:
– Ախր, ի՞նչ է անում, չի՛ կարելի, դարան է, դարա՜ն, գլուխը կուտեն,– հանկարծ ջղային ընդվզեց պահնորդ կարգված ավագը, որ նույնպես ուշիուշով հետևում էր գործողության ընթացքին՝ անհանգստանալով վերահաս վտանգի հասունացումից, որին նպաստում էր Սողոմոնն իր անխոհեմ վարմունքով՝ թույլատրվածից ավելի մոտենալով թշնամուն:
Նա այլևս ինքն իրեն չէր պատկանում. սխրալի պարտքը Գեներալին համակել էր մի այնպիսի խռովահույզ ողբերգականությամբ, որ այլևս արհամարհում էր իր հանդեպ որևէ դավադրություն և կամ մահվան սպառնալիք՝ ապստամբելով այն ահեղ կանխորոշման դեմ, որը նրան հասցրել էր կենաց և մահու սահմանագծին:
Վերջին տարիներին ավելի է ամրապնդվել բանակ-դպրոց կապը. կրթական օջախներն ավելի մեծ ուշադրություն են դարձնում ոչ միայն նոր սերունդների ռազմահայրենասիրական դաստիարակությանը և ֆիզիկական կոփվածությանը, այլ նաև նախնական զինվորական պատրաստվածությանը` համագործակցելով համայնքի զորամասերի հետ: Ջոն Կիրակոսյանի անվան դպրոցի տնօրեն Անահիտ Խոսրովյանը նշում է, որ ռազմահայրենասիրական դաստիարակության հարցում խիստ կարևոր են նաև ավանդույթների պահպանումը և ժամանակակից պահանջներին համապատասխանող մեթոդների կիրառումը: