«Հոկտեմբերի 20-ին, ժամը 23:00-ից 23:30-ն ընկած ժամանակահատվածում, ղարաբաղա-ադրբեջանական հակամարտ զորքերի շփման գծի հարավային ուղղությամբ հակառակորդը ձեռնարկել է դիվերսիոն ներթափանցման փորձ: ՊԲ առաջապահ ստորաբաժանումները ժամանակին հավաստանշել են ադրբեջանական հատուկ ջոկատայինների առաջխաղացումը և, կորուստներ պատճառելով, հետ շպրտել ելման դիրքեր: Դիվերսիոն խմբին դիմագրավելու ընթացքում ՊԲ-ն կորուստներ չի ունեցել». նմանատիպ պաշտոնական հաղորդագրությունները կարդալիս փառք ենք տալիս սահմանը պահող տղաներին ու անցնում մեր առօրյա գործերին` թերեւս չպատկերացնելով, թե այս չոր փաստերի հետեւում ինչպիսի անձնուրաց ու հերոսական դիմադրության մի պատմություն է ամփոփված:

Հուշ-երեկո՝ նվիրված կապիտան Արմենակ Ուրֆանյանի հիշատակին

Արցախի հերոս, «Ոսկե աստղ» շքանշանի ասպետ Ռոբերտ Աբաջյանը 2016թ. նոյեմբերի 16-ին կդառնար 20 տարեկան:

Նոյեմբերի 5-ին Հովհաննես Թումանյանի տուն-թանգարանում Դավիթ Շահվերդյանի «Սերժանտ Շահվերդյանի օրագրերը» գրքի շնորհանդեսն էր:

Բագրատ Կարապետյանը ծառայում է հայոց բանակում, օրերս արձակուրդ էր եկել:

«Նա, որ կարծում էր, թե մենք քրիստոնեությունը իբրև զգեստ ունենք հագած, այժմ չի կարողանում մեզ փոխել, ինչպես մարմնի գույնը չի կարելի փոխել, գուցե այլևս չկարողանա էլ մինչև վերջ: Եվ մենք էլ թեպետ մարմնով Երկրի վրա ենք, բայց հավատով երկնքում ենք հաստատված, որտեղ ոչ ոք չի կարող հասնել Քրիստոսի անձեռագործ շինվածքին»,-խոսքերը Վարդան Մամիկոնյանի հայտնի ճառից են, որը նա արտասանել է հայոց զորքի առաջ 451 թ. մայիսի 25-ին՝ Ավարայրի ճակատամարտի նախօրեին:

Զրույց թավջութակահար ԱԼԵՔՍԱՆԴՐ ՉԱՈՒՇՅԱՆԻ հետ