#51 (1171) 28.12.2016 – 03.01.2017
Ավագ դպրոցում Ազգ-բանակ կոնցեպտի իրագործման հնարավորությունների և մեթոդների մասին ենք զրուցել Հրազդան քաղաքի Հովսեփ Օրբելու անվան N 13 ավագ դպրոցի տնօրեն Հասմիկ Հարությունյանի հետ
Կրակահերթ, տուժածներ, վնասներ. սահմանամերձ-սահմանապահ գյուղերի մասին ամենից հաճախ այս բառերով ենք խոսում: Եվ այս խոսքաշարում կարծես «չենք նկատում» Չինարիում հեծանիվով սլացող աղջկան, ֆիզկուլտուրայի դասաժամին ֆուտբոլ խաղացող պատանիներին, «ճտի աչք» կոչվող գարնանային ծաղիկներից փունջ հավաքած ոսկեվանցի տղային, կոմպոտ պատրաստող տանտիկնոջը, ինչ-որ մեկի` մեղվաբուծությամբ զբաղվող հայրիկին, ծառի քողի տակ պատսպարված կատվին… Կյանքը սահմանում նաեւ այսպիսին է:
Դեկտեմբերի 21-ին Երևանի «Կոնգրես» հյուրանոցում տեղի ունեցավ Արցախյան պատերազմում զոհված ազատամարտիկ Կարեն Մանվելյանի 50-ամյակին նվիրված հուշ-երեկո, որին ներկա էին հերոսի հարազատները, մարտական ընկերները եւ այլք:
Ապրում եմ մի տեսակ չապրելով ու որքան քիչ եմ ապրում, այնքան ավելի ուզում եմ նմանվել մեկին, ով, լավ թե վատ, իր «ոսկեդարն» ապրել, դեպի մայրամուտ է թեքվում։ Եվ որքան ուզում եմ նմանվել մեկին, այնքան ավելի… Ինքս էլ չգիտեմ, թե ինչ եմ ուզում, չգիտեմ, թե ուր է ինձ տանում լպրծուն կյանքուղիս, դեպի ո՞ւր եմ քայլում՝ այսպես գայթելով, մենակ ու մոլոր, ամբոխի միջով։
Պահիր նամակները: Մի օր ցանկություն կունենաս ընթերցելու դրանք, վերապրելու ապրածդ: Կամ թե պատահականորեն ձեռքդ կընկնեն, և սիրտդ այնպես կսեղմվի, որ և՛ ցավ կզգաս, և՛ ուրախություն,- ինչ-որ մեկը ցածրաձայն շշնջաց ծերունու ականջին, երբ նա ուզում էր նամակների կապոցը նետել վառարանը: