#09 (1180) 08.03.2017 – 14.03.2017
Հայ կինը միշտ էլ հայ տղամարդու կողքին է եղել, հատկապես՝ հայրենիքի համար ծանր ու ճակատագրական օրերին։ Արցախյան պատերազմում բազմաթիվ կանայք ոչ միայն իրենց ներկայությամբ ոգեւորում էին տղամարդկանց, բուժում նրանց մարմնական եւ հոգեկան վերքերը, այլեւ տղամարդկանց հետ մարտնչում էին ռազմաճակատի առաջին գծում, երբեմն էլ զինվորական ստորաբաժանումներ ղեկավարում։
Օրերս նշվեց 1-ին զորամիավորման ենթակա զորամասերից մեկի կազմավորման 24-րդ տարեդարձը: Հանդիսավոր արարողությանը մասնակցում էին զորամիավորման հրամանատար, գեներալ-մայոր Տիգրան Փարվանյանը, ԲԿ վարչակազմի ներկայացուցիչներ, Գորիսի զինկոմ, գնդապետ Մելիքսեթ Պողոսյանը, Գորիսի քաղաքապետ Վաչագան Ադունցը, բազմաթիվ հյուրեր:
Բանակ էի մեկնում: Նստել էի կենտրոնական հավաքակայանի դահլիճում եւ սպասում էի վիճակահանության իմ հերթին: Մտովի պատկերացնում էի ինձ զորամասում, ծառայող եղբայրներիս եւ ընկերներիս կողքին:
Զրույց ՊՆ նյութատեխնիկական ապահովման դեպարտամենտի թիկունքային ապահովման վարչության պետ, գնդապետ ՎԱՂԱՐՇԱԿ ԳԱՍՊԱՐՅԱՆԻ հետ
Ոչ ոք չհամարձակվեց հարցնել նրան. «Այդ ո՞ւր ես գնում, Մարգարի՛տ, ո՞ւր ես գնում այդպես անվրդով, այդպես անառագաստ` չմայրացած»: Չհարցրին, որովհետև նախօրոք գիտեին պատասխանը. «Ամեն ինչ իր ժամանակն ունի»: