Գեներալ-մայոր Տիգրան Փարվանյանի հրամանատարությամբ գործող զորամիավորումում տեղի ունեցավ 2017թ. ուսումնական տարվա առաջին եռամսյակի արդյունքների ամփոփում, որին մասնակցում էին զորամիավորման ենթակա զորամասերի ու ստորաբաժանումների հրամանատարներն ու վարչակազմը:

Մեկ տարի առաջ՝ ապրիլի 7-ի լույս 8-ի գիշերը, ղարաբաղա-ադրբեջանական հակամարտ զորքերի շփման գծի ողջ երկայնքով հակառակորդը շարունակում էր խախտել կրակի դադարեցման շուրջ ձեռք բերված պայմանավորվածությունը՝ կիրառելով ինչպես տարբեր հրաձգային զինատեսակներ, այնպես էլ խոշոր տրամաչափի ականանետներ: Հենց այդ օրը առաջնագծի հյուսիսարեւելյան հատվածում մահացու հրազենային վիրավորում ստացավ 1996թ. ծնված շարքային ԳԵՎՈՐԳ ՄՂԴԵՍՅԱՆԸ:

Հարավային սահմանագոտում ենք: Գնում ենք դիրքեր: Թեեւ օրացույցով վաղուց արդեն գարուն է, բայց մոտակա սարերին դեռեւս ձյան ծվեններ կան: Զինվորական մեքենան սրընթաց առաջ է շարժվում, ու վարորդը մեզ հետ զրուցելով՝ վարպետորեն հաղթահարում է դժվարանցանելի ճանապարհը:

Զրույց Ռազմական համալսարանի կրակային պատրաստության ամբիոնի դասախոս, կապիտան Վարազդատ Կիրակոսյանի հետ:

Նուրբ, փոքրամարմին, համեստ ժպիտով այս հաճելի ու բարետես կինն արդեն 25 տարի է, ինչ ՀՀ զինված ուժերում է: Ներկայումս ՀՀ Խաղաղապահ բրիգադում է ծառայում: Արդյոք վաստակած հանգստի գնալու ժամանակը չէ՞, երբեմն անցնում է մտքով, սակայն զորացրվելու մասին ցանկացած միտք շուտով տեղի է տալիս. մի շատ կարևոր բան պահում է նրան…

Հաճախ մարդու անունն արտահայտում է իր կրողի էությունը: Սրա լավագույն ապացույցը Դրախտ մորաքույրն է՝ Դրախտուհի Մինասյանը, որ 1999 թվականից աշխատում է Վ. Սարգսյանի անվան ռազմական համալսարանի ճաշարանում՝ որպես խոհարարուհի, բայց նա պարզապես խոհարար չէ. ճաշարան այցելող բոլոր տղաները նրա համար իր հարազատ զավակների պես են: Այդպես էլ խոսում է նրանց մասին՝ «իմ տղաները, իմ էրեխեքը»…

Այս խորագրի ներքո տպագրում ենք Աբխազիայի Գուլրիփշի շրջանի Բագաժյաշտա եւ Նահա գյուղերի հայկական դպրոցների աշակերտների խոսքը` ուղղված հայ զինվորին: Ինչպես նաեւ ներկայացնում ենք Ֆինլանդիայի Հելսինկի քաղաքի հայկական համայնքի հայոց լեզվի խմբակի կրտսեր սաների նամակ-բացիկները՝ գծանկարների տեսքով: