#23 (1245) 13.06.2018 – 19.06.2018
Վերջերս ադրբեջանական քարոզչամեքենան համացանցով եւ հեռուստատեսությամբ քննարկումների առարկա էր դարձրել հայ-նախիջեւանյան շփման գոտում արձանագրված դիրքային տեղաշարժը: Ադրբեջանական կողմը, խեղաթյուրելով իրականությունը, հայտարարում էր հայկական ԶՈՒ կողմից վերահսկվող ռազմավարական կարեւոր նշանակության բարձունքների ու մարտական հենակետերի «ազատագրման» մասին:
ՀՀ զինված ուժերում հունիսի 3-ից 9-ը անցկացվել է Հայաստանի Առաջին Հանրապետության 100-ամյակին նվիրված 18-րդ համաբանակային սպարտակիադայի եզրափակիչ փուլը: Նախնական փուլերը հաղթահարած թիմերն ու մարզիկները համաբանակային սպարտակիադայի եզրափակիչ փուլում իրենց ուժերն են չափել 7 մարզաձևերում՝ ռազմամարզական քառամարտ, եռամարտ, կողմնորոշում, ռազմականացված կրոսավազք, հրաձգություն, սպայական եռամարտ և դանակի նետում:
Սահմանի հարավարեւելյան հատվածում հակառակորդը միշտ էլ ակտիվ է՝ հաճախ է խախտում հրադադարը, տեղաշարժեր կատարում: Հետեւում ենք, մանրակրկիտ վերլուծում եւ, ըստ այդմ, որոշումներ ընդունում:
Հունիսի 5-ից 7-ը 4-րդ զորամիավորման զորամասերի հետ կազմակերպվեց և անցկացվեց շտաբային զորավարժություն՝ կառավարման մարմինների ներգրավմամբ:
Երբ Գրետա Դութը համացանցով ինձ դաշտային գույնզգույն ծաղիկների փունջ ուղարկեց, ես, ազգանունից ու լուսանկարից դատելով, մտածեցի, որ կինը հնդկուհի է, մանավանդ՝ 6-ամյա որդու անունն էլ Ռաջ էր: Ու անգլերեն պատասխանեցի` շնորհակալություն: Հետո Գրետա Դութից մի մեծ նամակ ստացա հայերեն:
Աշխարհահռչակ ջութակահար Նիկոլայ Մադոյանի եւ դուդուկահար Արտավազդ Թադեւոսյանի համագործակցության մասին իմացա համացանցից: Ու սկսեցի տեղեկություններ հավաքել Արտավազդ Թադեւոսյանի մասին:
Գագիկ Քթրյանին առաջին անգամ հանդիպեցի Հայաստանի Ամերիկյան Համալսարանում, ուր միասին մասնակցում էինք պաշտպանության նախարարության ու Ամերիկյան համալսարանի միջեւ փոխհամագործակցության շրջանակներում կազմակերպված անգլերենի դասընթացներին: Գագիկն անմիջապես գրավեց բոլորի ուշադրությունն իր սուր մտքով, դիպուկ խոսքով ու զուսպ կեցվածքով: