Գնդապետ Հրայր Թևոսյանի հրամանատարությամբ գործող զորամասը Արցախյան պատերազմում փառավոր մարտական ուղի անցած, բազմաթիվ հաղթանակներ գրանցած զորամասերից է, որ պատերազմից հետո բազմիցս ՊԲ մասշտաբով լավագույնն է ճանաչվել:

Մարտի 3-ը տոնական օր էր 5-րդ զորամիավորման «Նուբարաշեն» զինավանում: Այդ օրը զինավան էին այցելել մայրաքաղաքի Գ. Ստեփանյանի անվան թիվ 135 դպրոցի աշակերտները, ուսուցչական կազմը` տնօրեն Գ. Ներսիսյանի գլխավորությամբ:

Զինվորի մայրեր… Ձեր ամեն օրը կարոտ է եւ սպասում… Ձեր մտքերի առանցքում մշտապես ծառայող որդին է…

Անահիտ Ըռքոյանը իմ ընկերոջ՝ Զոհրաբ Ըռքոյանի դուստրն է: նրա հայրը ավելի քան քսան տարի «Հայ զինվոր» թերթի արտահաստիքային թղթակիցն է՝ Քաշաթաղի նորօրյա պատմության հավատարիմ վավերագրողը: Վերջին անգամ Անահիտին տեսել էի, երբ դպրոցական էր:

Հայաստանի Հանրապետությունը գտնվում է Մերձավոր Արևելքում՝ Հարավային Կովկասում՝ Հայկական լեռնաշխարհի հյուսիս-արևելքում:

Հանրակրթական ուսումնական հաստատությունների հետ հաստատված համատեղ պլանի համաձայն` Նուբարաշենի թիվ 175 հիմնական դպրոցի 12-րդ դասարանի աշակերտները մարտի 2-ին մասնակցեցին «Մեկ օր զորամասում» խորագիրը կրող պարապմունքներին:

Զորամասի մոտակայքում բիստրո ունենալը կամ մանր-մունր իրեր վաճառելը վատ բիզնես չէ: Ամեն զորամասի մոտ «բուտկա» կա` սովորաբար կին աշխատողներով: Մեզ դրսում սպասում էին երկուսը, երկուսն էլ Ց-ով, Ցողիկի խանութն էր և Ցոլոյի խցիկը: Ցողիկի մոտ կգտնես ամեն ինչ` պոնչիկ, կոլա, սիգարետ, սուրճ: Տարածքի սեփականատեր, տնօրեն ու վաճառող Ցողիկ տատը մեզ տեսնում է` դեմքը շողշողում է: