Language:

  • Հայերեն
  • Русский
  • English

2019

ՕՋԱԽԻ, ՀԱՅՐԵՆԻՔԻ ԱՄՈՒՐ ՍՅՈՒՆԵՐԸ

Երջանիկ են այն ծնողները, որոնք արժանավոր որդիներ են մեծացնում: Օշականցի մանկավարժ ամուսիններ Ավագյանները այս առումով իրավամբ հպարտանալու տեղ ունեն` ազնիվ, շիտակ, աշխատասեր, մեծի հարգն իմացող, մեծի հոգսը կիսող զավակներ են դաստիարակել:

ՆԱԽԱԶՈՐԱԿՈՉԱՅԻՆ ԱՌՈՂՋԱՊԱՀՈՒԹՅՈՒՆ. ԿԱՆԽԱՐԳԵԼՈՒՄՆ ԱՎԵԼԻ ԷԺԱՆ Է, ՔԱՆ ԲՈՒԺՈՒՄԸ

Զրույց ԶՈւ ռազմաբժշկական վարչության պետ, բ/ծ գնդապետ ՍԱՀԱԿ ՕՀԱՆՅԱՆԻ հետ

ՀԱՂԹՈՂԸ ՄԵ՛ՆՔ ՊԵՏՔ Է ԼԻՆԵՆՔ

Նյութիս հերոսների անունները, բնականաբար, հորինված են: Նրանցից յուրաքանչյուրն անսովոր ուղի է անցել ու անցնում: Իրենց «հատուկ» գործի մեջ հմուտ ու սառնասիրտ մարտիկներ են, բայց էությամբ մարդասեր են ու վեհանձն:

ՀԱՅԿԱԿԱՆ ՀԱՐՑ

Այսպիսով, 19-րդ դարի առաջին 30-ամյակում վրա հասավ Հայկական հարցի միջազգայնացման փուլը։ Գյուլիստանի, Բուխարեստի, Թուրքմենչայի, Ադրիանապոլի պայմանագրերը միջազգային փաստաթղթեր էին, որտեղ ընդգրկված էր նաեւ Հայկական հարցը, ճիշտ է, ոչ իր իսկական, այլ Արեւելյան Հայաստան, Երեւանի խանություն անվանումներով։

ԶԻՆՎՈՐԻ ԺՊԻՏԸ

Զինվորի ժպիտը…

ՄԵՐ ՀՐԱՄԱՆԱՏԱՐԸ

«Մեր բանակը ինքնակրթությամբ ստեղծված բանակ է: Մենք չէինք կարող սպասել, որ հեռուներից գեներալները գային և մեզ կռվել սովորեցնեին: Մենք մեր հովվի, արհեստավորի, բանաստեղծի միջից հանեցինք պաշտպանության նախարարին, գեներալին, զինվորին ու կռվեցինք»…

ՊԱՏՄԱՀՈՐ ԿՅԱՆՔԻ ՈԴԻՍԱԿԱՆԸ

…Յուրաքանչյուր մարդ յուրովի է կրում իրեն բաժնեգրված ճակատագիրը: Մանավանդ, եթե նա մտավոր բարձր զարգացման տեր անհատականություն է, իր հեռատեսությամբ, խորաթափանցությամբ, շրջապատող աշխարհն ու մարդուն ընկալելու աստվածատուր շնորհով մի քանի գլուխ վեր է կանգնած իր ապրած ժամանակից ու ժամանակակիցներից: