Զրույց բանահավաք-բանագետ, ցեղասպանագետ, ՀՀ ԳԱԱ Հնագիտության և ազգագրության ինստիտուտի առաջատար գիտաշխատող, դոկտոր, պրոֆեսոր Վերժինե Սվազլյանի հետ

Նոր Հայաստան՝ նոր հնարավորություններով, նոր ավյունով ու նոր շնչառությամբ: Երիտասարդ ու դեպի ապագան նայող Հայաստան. մի քանի տարի առաջ սա շատ-շատերի համար երազանքի պես մի բան կարող էր թվալ, սակայն այժմ արդեն հնարավոր է դառնում բազում նվիրյալ անհատների ջանքերով, ովքեր հավատում են իրենց ուժերին, վստահ են, որ իրենց փոքրիկ ներդրումով շատ բան կարող են անել իրենց երկրի համար:

Հնաբույր գրքերն ու լուսանկարները, բացիկներն ու վկայականներն, ինչ խոսք, մի ինչ-որ այլ աշխարհի մասին պատմող անգին պատառիկներ են, որ հեռու-հեռավոր անցյալից իրենց հետ բերել են անցած դարի բույրն ու շունչը:

Արդեն 75 տարի է, ինչ դադարել է ֆաշիստական արկերի պայթյունը, և խաղաղվել է երկինքը։ Այսօր Կուբանի, Թերեքի ափերին, Վոլգոգրադում և Սևաստոպոլում լքված, ժանգոտված զենքերը դարձել են թանգարանային ցուցանմուշներ։

Շուտով լրանալու էր մեկ ամիսը, ինչ տղաներից լուր չկար։ Ջոկատայիններն սկսել էին նախ փնթփնթալ, հետո բացահայտ դժգոհել։ Եթե երկու-երեք օր առաջ այդ դժգոհությունները փսփսոցով ու հականե-հանվանե էին՝ ուղղված հրամանատարությանը, թե՝ բերել սոված-ծարավ գցել են անտառներում, թուրքի բերանը, ապա այժմ ամեն ինչ խիստ որոշակի էր։

Խոստացել էի, որ չպատմեմ, բայց պատմում եմ:
Դարավերջի մեր ազատամարտին Ֆրանսիայից մի երիտասարդ էր եկել մասնակցելու, որ Արցախի տեղը վատ գիտեր, հայերեն ընդհանրապես չգիտեր:

Միհրան Միհրանի Բոստանջյանը ծնվել է 1913թ. օգոստոսի 22-ին Վերին էշերա գյուղում (Սուխումի շրջան, Աբխազիա), գյուղացու ընտանիքում: