#43 (1414) 3.11.2021 – 9.11.2021
Արցախյան ազատամարտի ընթացքում չորս տարի շարունակ թշնամին փորձեց տեղահան անել Շուշիի ժայռի տակ ծվարած Քարինտակի հերոսական բնակչությանը, սակայն ապարդյուն: Քարինտակցին մնաց իր ծննդավայրում, իր տուն ու տեղին։
Արմանի ձայնի մեջ ժպիտ կա: Ինչպես կարող է ուրախությունն այսքան ցավոտ լինել, ու ցավը՝ այսքան գեղեցիկ:
-Հոգեհանգստի ժամանակ մի գեղեցկադեմ աղջիկ մոտեցավ Լիանային ու ասաց՝ ես Հասմիկն եմ՝ Արամի ընկերուհին: Կինս ապշել էր: Մենք չգիտեինք, որ Արամը ընկերուհի ունի:
Միհրանը գյուղի ինքնուս ճարտարապետն էր. ով տուն սարքեր` նրանից խորհուրդ պիտի հարցներ, ով շիրմաքար դներ` Միհրանն էր տաշողը, հուշարձան-հուշաղբյուր կառուցվեր գյուղում, թե շրջանում` հեղինակը Միհրանն էր։
Արցախյան վերջին պատերազմից առաջ՝ 2020 թ. հուլիսի 1-ին, Հայոց բանակ էր զորակոչվել Գառնիկ և Սուսաննա Հովհաննիսյան ամուսինների որդին` Գարիկ Հովհաննիսյանը, Գեղարքունիքի մարզի Գեղհովիտ գյուղից։
-Մենք իրեն «Ֆելդշեր» էինք ասում։ Իր գործի գիտակն էր, առաջին կանչից մեր կողքին էր, երբեք խուճապի չէր մատնվում։- Կրտսեր սերժանտ Արա Բաբաջանյանի մասին պատմում է Արայիկ Հովակիմյանը, որը մեկ տասնամյակից ավելի ծառայել է Արայի հետ։
