Նոյեմբերի 25-ին ՀՀ հարավարևելյան ուղղությամբ տեղակայված N զորամասում հանդիսավոր պայմաններում տեղի ունեցավ եռամսյա վարժական հավաքներին ներգրավված պահեստազորայինների զորացրման արարողությունը:

Արվեստագետ, մտավորական, ազգային գործիչ, նվիրյալ զինվոր. նրա սուրբ արյունը ցողվեց հայրենի երկրի վերածնության արշալույսին, հանուն նրա ազատ ու անկախ գալիքի: Նա սերում էր հերոսական ակունքից եւ լույս աշխարհ եկավ իբրեւ հերոսական երեւույթ, ապրեց ու արարեց հերոսաբար եւ հերոսաբար ընդունեց մահն իմացյալ: Իբրեւ ընտրյալ անհատ նա երբեք առաջնության, դրոշակակրի փառքի չհավակնեց: Ճակատագիրն ասես ինքն էր ընտրել նրան եւ նախորոշել նրա տեղը պայքարի թատերաբեմում: Իսկ այդ տեղը միշտ առջեւում էր…

-Արցախյան վերջին պատերազմում իմ երկու որդիները կռվեցին մինչև վերջին շունչը ու ընկան քաջի մահով,- ասում է Մարգարիտա Աղասյանը:- Ավագ որդիս՝ վաշտի հրամանատար, կապիտան Արթուր Աղասյանը, հասցրեց իմանալ, որ ինքը «Արցախի հերոսի» կոչման է արժանացել: Ռազմադաշտում իմացավ: Նա զոհվեց հաջորդ օրը: Կրտսեր որդիս՝ շարքային զինվոր Արսեն Աղասյանը, հետմահու պարգևատրվեց «Արիության համար» մեդալով:

44-օրյա պատերազմի թոհուբոհով է անցել կապիտան Յուրա Մանասյանը։
-Զինվորական գործի հանդեպ սերը դեռ վաղ մանկությունից է,- ասում է Յուրան:- Աչք եմ բացել՝ համազգեստ տեսել. մայրական կողմից շատերն են զինվորական, հայրս էլ զինվորական է, հիմա արդեն պահեստազորում է, տավուշյան կռիվների մասնակից է։

Մարշալ Հովհաննես Քրիստափորի Բաղրամյանը ծնվել է 1897 թ. դեկտեմբերի 2-ին, Ելիզավետպոլ քաղաքի երկաթուղային կայարանի բանավանում։ Ծնողները Ելիզավետպոլի գավառի Չարդախլու գյուղից էին, գյուղ, որ հայտնի էր իր ռազմական հարուստ ավանդույթներով։ Տարրական կրթությունն ստացել է տեղի երկդասյա դպրոցում, իսկ այնուհետև ուսումը շարունակել Թիֆլիսի երկաթուղային տեխնիկական ուսումնարանում։

ALC (ադրբեջաներենի կենտրոն) կազմակերպության համահիմնադիր, ադրբեջանագետ Արամ Փոլադյանը 44-օրյա պատերազմի մասնակից է: Ադրբեջաներենը ուսումնասիրելու մտադրությունը Արամի մեջ հասունացել է մինչև ծառայությունը: Իր վաղեմի ընկերոջ՝ Աշոտ Մովսիսյանի օգնությամբ սկսել է ուսումնասիրել լեզուն: Զորացրվելուց անմիջապես հետո Աշոտի հետ լծվել են ադրբեջաներենի ուսումնասիրման կենտրոնի հիմնադրման աշխատանքներին: Այսօր կենտրոնն արդեն նշանակալի աշխատանք է իրականացնում:

Երբ և որտեղից սկսվեց Հայրենիքը, Նորայրը չնկատեց, բայց հետո Հայրենիքը ծավալվեց, դարձավ սար, թուփ ու ծաղիկ, դարձավ հող՝ վրան նախնիների ոտնահետքերը, դարձավ ամրոց ու բերդ, խաչքար ու կոթող…Պարոն Սպարտակի «Ռոբինզոն» կոչվող արշավորդների խումբը Հայաստանում «աննվաճ» տեղ չթողեց: Ու պարզվեց, որ Հայրենիքի ամեն քար պատմություն ունի, ամեն լեռ, ամեն ձոր ունի անցյալ: