Հուլիսի 31-ին ավարտվեց 2021 թվականի ամառային զորակոչը. արդյունքների շուրջ պարզաբանումներ է ներկայացնում ՊՆ զորակոչային և զորահավաքային համալրման ծառայության պետ, գնդապետ ԱՐՄԵՆ ԱՎԹԱՆԴԻԼՅԱՆԸ:

Ես գնում եմ Արարատ։ Մենք` բոլոր հայերս, մեր ծնված օրից Արարատ ենք գնում։ Ու թե մեռնում ենք՝ մեռնում ենք Արարատի ճանապարհին։ Առաջին հայը, որ համենայն դեպս Սրբազան լեռ հասավ, գիտե՛ս, Էջմիածնի վանքի քսանամյա դպիր Աբովյան Խաչատուրն էր։

Արտյոմին հանդիպեցի «Եռաբլուրում»… Հերոսաբար նահատակված Նարեկ սարկավագի տարեդարձի կապակցությամբ հոգեհանգստի արարողությանն էի, ետդարձին սովորության համաձայն հայացքս սահեցնում էի տղաների լուսանկարների վրայով, բոլորի հետ՝ ծանոթ թե անծանոթ, մտովի խոսում, աղոթք էի ասում, երբ հայացքս կանգ առավ Արտյոմի լուսանկարին:

Վալերի Չիթչյանը ծնվել է 1956 թ. փետրվարի 14-ին Գետաշենում։ 1973-ին ավարտելով միջնակարգ դպրոցը՝ ընդունվել է բարձրագույն զինվորական հրամանատարական ուսումնարան, որն ավարտելով 1978 թ. ծառայության է անցել ԽՍՀՄ զինված ուժերում։

Պատերազմից պատերազմ՝ 3 տասնամյակ։
Կրակի և պայթյունների տակ մեծացած երեխան հետո շատ բաներ պետք է պատմեր սերունդներին, բայց 2020 թվականի 44-օրյա պատերազմը անկատար թողեց նրա երազանքներն ու նպատակները…
1991 թվականի հուլիսի 8-ին Ստեփանակերտում է ծնվել մերօրյա հերոս Ալբերտ Ծատրյանը։

-Ծնողներս ասում էին՝ զինվորականը պետք է կարգապահ լինի, խիստ, պահանջկոտ լինի: Չէ՛, տղա՛ ջան, զինվորականի մասնագիտությունը քո բանը չի, դու ուրիշ մասնագիտություն ընտրի: Բայց, դե, գյումրեցին ոնց կարող է իր որոշմանը տեր չկանգնել. պետք է դառնամ զինվորական ու մերոնց ապացուցեմ, որ ես լավ զինվորական եմ լինելու,- այսպես անկեղծ է սկսվում իմ զրույցը հրետանային գնդի բաժնի պետ, մայոր Գաբրիել Գաբրիելյանի հետ:

-Ես ու Մարգարը տարեկիցներ ենք, ծնված օրվանից միասին ենք,- ասում է Վարդիթերը:
Նա Մարգարի հորեղբոր աղջիկն է: Ինձ թվում է՝ ինչ-որ բան շփոթել եմ, բացում եմ նոթատետրս, գրված է՝ Մարգար Հովհաննիսյան, զոհվել է 2020 թ. հոկտեմբերի 5-ին: Իսկ Վարդիթերը շարունակում է.
-Մենք միասին էինք խաղում փոքր ժամանակ: Հետո նույն դասարանում սովորեցինք 12 տարի: Մարգարը իմ ընկերն էր, իմ խորհրդատուն, իմ պաշտպանը: