Լուսանում էր: Գետնատնակի պատուհանից մութը ցնդում էր, ու հեռվում լեռների ուրվագիծը մգվում էր պահ առ պահ: Լեյտենանտ Էդուարդ Քոսակյանը բնազդաբար նայեց ժամացույցին: Ժամը 6-ն էր: Ամեն օր նույն ժամին արթնանալը բանակում սովորեց: Ասես զարթուցիչ լինի. ուղիղ ժամը 6-ին բացում է աչքերը: Տանը ուրիշ էր: Մայրը սկզբում մեղմ հրում էր, հետո սկսում էր բարձրաձայն կանչել, հետո վերմակը նետում էր վրայից:

Հայն իր պատմության ընթացքում կառուցել է ոչ միայն հոյակերտ եկեղեցիներ ու վանքեր, այլև անառիկ բերդեր ու ամրոցներ, պաշտպանական ու ամրաշինական կառույցներ։ Ամբողջ Հայկական լեռնաշխարհում՝ Արցախից Կիլիկիա, Համշենից՝ Միջագետք, բերդերն ու ամրոցները կառուցվել են բնական դժվարամատույց և անմատչելի վայրերում, շրջափակվել աշտարակավոր կամ բրգաձև պարիսպներով, պատնեշվել հողաթմբերով ու ջրածածկ խրամներով։ Մենք ունենք դեռևս Ք.Ա. III-II հազարամյակների կիկլոպյան ամրոցներից մինչև XIX դարում կառուցված բերդեր։

Գերմանիայի կանցլեր Օլաֆ Շոլցն ասել է, որ Ուկրաինան չպետք է կիրառի Գերմանիայի մատակարարած զենքը ռուսական տարածքներին հարվածելու համար։ Շոլցի խոսքով՝ Ուկրաինային օգնությունն անհրաժեշտ է, սակայն այն չպետք է հանգեցնի հակամարտությանը ՆԱՏՕ-ի մասնակցությանը։

Բարե՛ւ, զինվոր տղա՛ս: Արդեն երկար ժամանակ է, որ ես մտովի զրուցում եմ քեզ հետ, որովհետեւ դու միայն սահման չես պահում, քո առաքելությունը միայն առաջնագիծը անառիկ պահելը չէ, դու շատ ավելին ես տալիս քո երկրին ու քո ժողովրդին քո տրամադրությամբ, քո գաղափարներով, քո ամրությամբ, քո հայրենասիրությամբ ու ապագայի հանդեպ քո հավատով: Եթե դու ժպտում ես, ժպտում է ամբողջ երկիրը: Եթե դու լավատես ես, բոլորս ենք լցվում լավատեսությամբ: Երբ դու ուժեղ ես, մեզ հաղթել չի լինի:

Ընթերցո՛ղ բարեկամ, ապրիլյան սգատոնի այս օրերին, մենք ներկայացնում ենք Արեւմտահայաստանում, Հայոց ցեղասպանության դժնդակ օրերին մղված հերոսամարտերից մի քանիսը՝ փաստերով, իրողություններով հավաստելու համար այն ճշմարտությունը, որ մեր պատմական բնօրրանի ոչ մի բնակավայր բնակիչներն ինքնակամ չեն լքել, այնտեղ, որտեղ եղել է դրա հնարավորությունը, հաճախ, եթե անգամ չի եղել, համախմբվել, ընդվզել, կանոնավոր զորաբանակների, թուրք, քուրդ հրոսակախմբերի դեմ բազմաթիվ անհավասար, բայց հաղթական ճակատամարտեր են մղել։

Մեր գյուղը Լճաշենն է: Մի կողմից Սևանն է օղակում շենը, մյուս կողմից՝ լեռները: Փակում եմ աչքերս ու տեսնում Սևանի անծայրածիր-կապույտ ազատությունն ու ծաղկած-գույնզգույն լեռների հպարտությունը: Հպարտություն ու ազատություն. այս երկու բառերն այնքան բնորոշ են լճաշենցիներին: Գյուղը հին է: Երկրաբանները երբեք ձեռնունայն չեն հեռանում այստեղից, երբ փորփրում են անցյալը: Պատմության թանգարանի ոսկե գորտն ու սայլը մեր գյուղում են գտել, ավելի ճիշտ՝ պապիս տան բակում: Այստեղ պատմությունը շնչում է կողքիդ, ու քո անցյալը ներկա է մշտապես:

Ենթասպա Նարինե Աբգարյանը ռազմական ոստիկան է: Ավարտել է Ավետիք Մկրտչյանի անվան տնտեսաիրավագիտական համալսարանը: Սակայն մեծ էր սերը զինվորական ծառայության հանդեպ, ու 2020 թվականից նա զինված ուժերում է: