Նրանք՝ Վահեն, Վլադիմիրը, Ժորան, Յուրին, Էդգարը, եղբայրներ՝ Արմենն ու Ռուբենը, յուրաքանչյուրն իր պատմությունն ունի, որ հյուսվեց 44-օրյա պատերազմում։ Հայրենիքի պաշտպանի երդմանը հավատարիմ այս տղաները հերոսացան Մոնթեի ազատագրած բարձունքը պաշտպանելիս:

Հայ շաշիստները վերջին տարիներին թեև բավականին հաջող ելույթներ են ունենում միջազգային հեղինակավոր մրցաշարերում, բայց և այնպես, Հայաստանում շաշկին կարծես ուշադրության լուսանցքից դուրս է մնացել: Երբ իմացա, որ Արտաշես Շահինյանի անվան ֆիզիկամաթեմատիկական թեքումով դպրոցում շաշկու խմբակ է գործում, մարզիչն էլ շաշկու Հայաստանի բազմակի չեմպիոն, միջազգային մրցաշարերի հաղթող Նշան Ալավերդյանն է, որի սաներն ի դեպ շաշկու աշխարհի և Եվրոպայի առաջնություններում աննախադեպ հաջողություններ են արձանագրել, անկեղծորեն ուրախանալու հետ մեկտեղ, նաև զարմացա. փաստորեն, շաշկին Հայաստանում անտեսված ու մոռացված չէ:

Զինվորական բոլոր մասնագիտություններն էլ կարևոր են, սակայն խելացի պատերազմ վարելու գլխավոր նախապայմանը գրագետ ու պատրաստված հետախուզությունն է: Առանձնահատուկ դերակատարում ունեցող հենց այս զորատեսակի զինծառայողներն են համարվում բանակի այսպես կոչված աչքերն ու ականջները: Մեր հետախույզների շնորհիվ բազմիցս բացահայտվել և չեզոքացվել են դիվերսիոն հետախուզական և այլ սադրիչ գործողություններ:

«Քո Տեր աստծու անունը զուր տեղը չպիտի արտասանես, որովհետեւ Տերը արդար չի համարում նրան, ով իր անունը զուր տեղն է արտասանում»:

Անիկ մայրիկը արցունքները սրբելով ու քթի տակ փաղաքշական խոսքեր մրմնջալով, մետաղյա ամանով ջուրը ձեռքին, մոտեցավ որդու ընկերների օգնությամբ դիրքերից իրեն հասած ծաղիկներին, դողդողալով, դանդաղ ջրեց, հետո խալաթի գրպանից հանեց խնամքով ծալված շորի կտորն ու սկսեց ծաղիկների տերևների վրայի փոշին առնել:

2020 թվականի պատերազմից անցել է ավելի քան 2 տարի, բայց, թվում է` երեկ էր, որ Քաշաթաղում էինք։ Տարիներ շարունակ ապրելով տարբեր բնակավայրերում, քաշաթաղցիները ինտեգրվեցին Հայրենիքի ազատագրված հատվածի թեև դժվարին, բայց երանելի կյանքին։ Իհարկե, հեշտ չէր ավերակների միջից հառնելու ուղին, սակայն ո՞վ է ասել, թե դժվարությունները երբևէ վախեցրել են հայրենասերներին, աշխատասերներին, խենթերին։

Դեկտեմբերի 4-ին լրացավ Արցախյան ազատամարտի մասնակից, մոտոհրաձգային գնդի հրամանատար Ռուբեն Գևորգյանի ծննդյան 65-ամյակը։ 1994 թ. մարտի 10-ին Գևորգյանը զոհվեց Հորադիզում, հուղարկավորված է «Եռաբլուրում»։ 1994 թ. հուլիսի 21-ին նրան հետմահու շնորհվեց գնդապետի կոչում և պարգևատրվեց ՀՀ «Մարտական խաչ» 1-ին աստիճանի շքանշանով: